Η λέξη «μπατριώτης» εμφανίστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να χαρακτηρίσει σκωπτικά τα μέλη της κυβέρνησης Σαμαρά που αυτοπροσδιορίζονταν ως «πατριώτες», ενώ οι πολιτικές τους επιλογές κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία, επέβαλαν τον ΕΝΦΙΑ και έφεραν τον αντιρατσιστικό νόμο που είναι αιχμηρό βέλος στη φαρέτρα του μουσουλμανικού εποικισμού. Αυτός ο νόμος αποτέλεσε το όχημα προσαγωγής των αυτοχθόνων στα δικαστήρια από τις ΜΚΟ με την κατηγορία του ρατσισμού, ακόμα και σε περιπτώσεις απλής αντιδικίας χωρίς ίχνος ρατσιστικής συμπεριφοράς. Η αντίστοιχη κατηγοριοποίηση ισχύει και για την Αριστερά. Στη μία πλευρά βρίσκονται οι «προοδευτικοί και δημοκρατικοί» πολίτες με τα κόμματα που τους εκπροσωπούν και στην αντίθετη οι «αριστεροί της Εκάλης».
Η κυβέρνηση Τσίπρα αποτέλεσε χαρακτηριστική περίπτωση αριστερών της Εκάλης επειδή δεν «έσκισε τα Μνημόνια», αγνόησε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, μείωσε τους μισθούς και τις συντάξεις, παρέδωσε τα σπίτια στα αρπακτικά, εξαΰλωσε τη μεσαία τάξη και, τέλος, χάρισε το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας στα Σκόπια, υπηρετώντας έτσι τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Επί τα χείρω, ώθησε την Τουρκία να κλιμακώσει τις διεκδικήσεις της επειδή μέσω του Μακεδονικού η Τουρκία αντιλήφθηκε ότι η Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με τη χώρα που πριν από 100 χρόνια έφτασε έξω από την Αγκυρα, αλλά αντιθέτως αποτελεί ένα «κενό χώρο» άνευ εθνικών αντανακλαστικών επιβίωσης.
Ο Αμερικανός διπλωμάτης Richard Jackson στο πρόσφατο βιβλίο του «Μακριά και αγαπημένα» παρουσιάζει τις μνήμες του πρεσβευτή Geoffrey Payatt αναφορικά με την προθυμία με την οποία η κυβέρνηση Τσίπρα, όπως και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, τότε εξυπηρέτησαν και σήμερα εξυπηρετούν τα αμερικανικά συμφέροντα στην Ελλάδα. Στο βιβλίο οι πρέσβεις των ΗΠΑ εκφράζονται θετικά για όλους τους μπατριώτες και τους αριστερούς της Εκάλης, πλην του Κώστα Καραμανλή, στον οποίο ο πρέσβης Charles Ries αναφέρεται με χυδαίο λόγο. Είναι τόσο το μίσος του Ries και των Αμερικανών για τον Καραμανλή, ώστε καθείς αντιλαμβάνεται ότι η χολή που εκκρίνει ο Ries παρακάμπτει τις παραδοσιακές διπλωματικές εκφράσεις και συμπεριφορές. Δοθέντος ότι κατά Ιωάννη Καποδίστρια «οι ευήκοοι των ξένων είναι προδότες», το πράσινο αμερικανικό υγρό αποτελεί πατριωτική περγαμηνή, εθνικό μετάλλιο και τίτλο τιμής για τον Κώστα Καραμανλή, τον μοναδικό πατριώτη πρωθυπουργό που εμφανίστηκε τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα.
Επειδή η εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας θα έπρεπε να παρουσιάζει τη μεγαλύτερη πολιτική συναίνεση, στην κυβέρνηση των αριστερών της Εκάλης επιβλήθηκε να συμμετέχουν και οι μπατριώτες, των οποίων τα ονόματα όμως δεν μνημονεύονται στο βιβλίο από τον Geoffrey Payatt, γεγονός που έχει ιδιαίτερη βαρύτητα κατηγοριοποίησης των μη μνημονευομένων. Πρόσφατα ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας δήλωσε ότι «ο εχθρός της χώρας του και του ουγγρικού λαού είναι οι Βρυξέλλες», δηλαδή οι Γερμανοί. Στην Ελλάδα μάλλον δεν υπάρχει πολιτικός «πατριώτης» που να μη συνωστίζεται στις δεξιώσεις της γερμανικής και της αμερικανικής πρεσβείας και ταυτόχρονα να δηλώνει ότι «οι εχθροί της Ελλάδας βρίσκονται στις Βρυξέλλες». Το αντίθετο μάλιστα. Σύσσωμοι οι μπατριώτες και οι αριστεροί της Εκάλης φωτογραφίζονται στις πρεσβείες τασσόμενοι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ευρώ και του ΝΑΤΟ. Ουδείς προβληματίζεται από το γεγονός ότι αναφερόμενος στην Ελλάδα ο George Soros δήλωσε ότι «αν η χώρα αυτή δεν υιοθετήσει εθνικό νόμισμα, η οικονομική της κατάσταση διαρκώς θα χειροτερεύει και δεν θα ανακάμψει ποτέ».
Αν υποθέσουμε ότι τα δεξιά της Ν.Δ. κόμματα δεν αποτελούν κατασκευάσματα της αμερικανικής και ςτης γερμανικής πρεσβείας, τότε σύντομα θα αποσαφηνιστεί αν αυτά αποτελούν πατριωτικές ή μπατριωτικές εκφράσεις. Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για την Αριστερά. Οι πολιτικές εξελίξεις θα αναδείξουν εκείνα τα αριστερά κόμματα που συνιστούν ανεξάρτητους χώρους προόδου και δημοκρατίας και αυτά που αποτελούν παραρτήματα των τένις κλαμπ των πρεσβειών.
