Η εκλογή νέας ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ μάς αφορά όλους. Ακόμη κι εγώ, που θεωρώ την αριστερά συλλογική νόσο, αφού θέλουμε ακόμη ικανό χρόνο για την πλήρη θεραπεία, αναγνωρίζω την αναγκαιότητα να ξέρουμε ποιος είναι ο αντίπαλος. Να έχει όνομα και επίθετο.
Ακούγονται διάφορες προτάσεις και εικασίες. Αλλοι λένε πως πρέπει να είναι η Εφη Αχτσιόγλου, που έχει διάφορα πλεονεκτήματα. Είναι μπάνικη, έχει ολόκληρη οδοντοστοιχία, όχι μόνον δεν μοιάζει να κοιμήθηκε με τα ρούχα, αλλά αντιθέτως είναι κομψή, σε σημείο που σοκάρει τις αναμαλλιάρες συντρόφισσες με την αφάνα, τη μασχάλη «Αμαζόνιο», που φωνάζουν στα βίντεο κατά των ΜΑΤ «Τι κάνετε ρεεεε!».
Υπάρχουν δε φήμες πως ομιλεί και την Αγγλικήν με προφορά καλύτερη από παλιό καμάκι στο σχωρεμένο το ΕΘΝΙΚΟΝ, στην Πλατεία Συντάγματος. Βέβαια, ουδείς σπρεχάρει το Αγγλικό όπως η αδυναμία του Βίτσα, ο Τσακαλώτος, ο οποίος όμως είναι ακόμη πιο ξεχωριστός όταν ομιλεί την Ελληνική, πατώντας σύμφωνα, μπουρδουκλώνοντας φωνήεντα και με ένα σκέρτσο κοσμοπολιτισμού.
Θα μπορούσε να είναι ο Πορφίριο Ρουμπιρόζα του κινήματος, αλλά δεν ξέρει ιππασία, δεν οδηγεί αγωνιστικά αυτοκίνητα και δεν έχει μπραβάντο γάτου τον Γενάρη, όπως ο θυελλώδης Πορφίριο, το Δομινικανό alter ego του αείμνηστου Ζάχου Χατζηφωτίου, από την άποψη του playboy. O Ευκλείδης, όμως, μπορεί να μην είναι playboy και να μιλά τα ελληνικά σαν τη Δέσποινα Στυλιανοπούλου αν είχε μεγαλώσει στο Κέμπριτζ – αν θυμάστε τη μεγάλη μας καρατερίστα στον ρόλο της αγράμματης αλλά γλωσσοπλάστριας υπηρέτριας.
Είναι βέβαια φραγκάτος αστός, από αυτούς τους χομπίστες εκκεντρικούς που δανείζει η κολωνακιώτικη Δεξιά στην Αριστερά για να έχει ηγεσία. Αστόπαιδο είναι κι ο Αλέξης, αλλά κουμπούρας. Πλεονέκτημά του το πάλαι, η ροκαμπίλι φαβορίτα, το κοκοράκι στην πλούσια κόμη και η ευκολία ταύτισης μαζί του του μέσου αφασικού πιτσιρικά, που, όπως ο απελθών ηγέτης, και σκονάκι έχει κάνει και έχει λουφάρει και βύσμα έβαλε στον Στρατό. Απλά ο Αλέξης μπαγιάτεψε, μοιάζει πλέον σαν μακρινός θείος του Ελβις από το Μέμφις και το κίνημα χρειάζεται φρεσκαδούρα και όχι μπαγιάτικη ρέγκα στη λαδόκολλα.
Συνήθως αυτά τα καλοαναθρεμμένα αστόπαιδα, ιστορικώς διαπιστωμένο, γίνονται και οι πιο σκληροί και φανατικοί κομμουνιστές, αναρχικοί. Ο Λόχος Βύρων του ΕΛΑΣ Αθηνών απαρτιζόταν κυρίως από φοιτητές του Πολυτεχνείου και άλλων Σχολών -ανάμεσά τους ο συνθέτης Ιάνης Ξενάκης και ο αείμνηστος σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος-, φανατικούς γόνους αστών, που δεν δίστασαν στο άγος της ομηρίας να σύρουν ως τα Κρώρα και να μακελέψουν, μεταξύ άλλων, ακόμη και τον δυστυχή Πρύτανή τους, τον Θεοφανόπουλο.
Υπάρχουν βέβαια και άλλα γκεσέμια στον πάγκο, όπως ο σταχανοβίτης Κώστας Ζαχαριάδης, με τα ροζιασμένα στην παραγωγή χέρια, όμως έχει πολύ ψωμί ακόμη να φάει.
Εμείς, όμως, οι εισοδιστές στην Κεντροδεξιά, που με δυσκολία κρύβουμε τον διεθνισμό μας και το πάθος μας για την πάλη των τάξεων, ήρθε ο καιρός να αφήσουμε τα απόσκια και να βγούμε στα ξάγναντα, που θα’ λεγε και ο Φλωράκης.
Αφού είναι δυστυχώς φανερό πως ο Αντώναρος δεν τραβάει, είναι καιρός να περάσει η ηγεσία στα χέρια της αληθινής λαϊκής διανόησης του τόπου, που μέσα από ένα τεχνηέντως απλοϊκό ύφος μπορεί να περάσει τα βαθιά νοήματα για τους λαϊκούς αγώνες, για την ανασυγκρότηση του κινήματος, ώστε να αντιμετωπιστεί μαχητικά στην πράξη, αλλά και θεωρητικά, η οργανωμένη αντεπίθεση της αστικοτσιφλικάδικης αντίδρασης από μια πλασματική και χωρίς ηθικό πλεονέκτημα πλειοψηφία.
Γι’ αυτόν τον λόγο, λοιπόν, φτιάξαμε μια τριμελή επιτροπή από πεντέξι κρυφομαρξιστές και προτείνουμε επίσημα τον Πέτρο Κωνσταντινέα για υποψήφιο Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, εκτός από αγνός λαϊκός διανοούμενος, ρήτωρ και λεβέντης, έχει και δύο πλεονεκτήματα έναντι όλων των λοιπών: πρώτον, είναι φούρναρης, τουτέστιν κάνει κανονική δουλειά, αφού ξυπνάει αχάραγα να ζυμώσει, την ώρα που άλλοι σύντροφοι και συντρόφισσες γυρνάνε μέσα στο τσακίρ κέφι ή στην ντάγκλα από την κατάληψη ή από κάνα ρεμπετάδικο σιγοτραγουδώντας Μποφίλιου.
Δεύτερον, ξέρει από μπαλίτσα, ως διαιτητής στο πιο σκληρό, ανταγωνιστικό και λαϊκό άθλημα. Κωνσταντινέας, λοιπόν, δαγκωτό!
