Επειδή ουδείς αμφισβητεί την καταλυτική ισχύ του ποδοσφαίρου στην πολιτική, ερωτήματα δημιουργεί η οργανωμένη κάθοδος των φονιάδων της Ντιναμό Ζάγκρεμπ στην Αθήνα. Οι παράγοντες που ελέγχουν το ποδόσφαιρο ελέγχουν τις κυβερνήσεις, την πολιτική, τις μάζες και τη ροή του χρήματος. Τη δεκαετία του 1980, παρά την καθολική δυσαρέσκεια στη χούντα και τους 60.000 «εξαφανισμένους» (Los Desaparecidos) στην Αργεντινή, η κατάκτηση του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού κυπέλλου το 1978 από την Εθνική ομάδα ενέπνευσε τους Αργεντινούς να πολεμήσουν κατά των Βρετανών στη μάχη των Φόκλαντ.
Στο ίδιο πλαίσιο η βίαιη σύγκρουση στις 13 Μαΐου του 1991 μεταξύ των οπαδών της Ντιναμό Ζάγκρεμπ και του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου θεωρήθηκε η αφορμή του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, παρότι τα επεισόδια οργανώθηκαν από τις μυστικές υπηρεσίες των χωρών που σχεδίαζαν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και οι οποίες ήδη από τη δεκαετία του 1980 έλεγχαν τα ακραία εθνικιστικά στοιχεία και στις δύο ομάδες. Σχεδόν το σύνολο των οργανωμένων οπαδών των δύο ομάδων που πρωταγωνίστησαν στα επεισόδια στο Ζάγκρεμπ συμμετείχαν στον εμφύλιο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας με την ειδικότητα του σφαγέα αμάχων. Ανάλογο αλλά ποιοτικά διαφορετικό παράδειγμα χώρας σύνδεσης ποδοσφαίρου και πολιτικής αποτελεί η Ελλάδα.
Η διαφοροποίηση με τις προαναφερθείσες χώρες, στις οποίες ο εθνικισμός και ο ναζισμός αποτέλεσαν ή αποτελούν την κινητήριο δύναμη του ποδοσφαίρου, έγκειται στο γεγονός ότι μέσω της μπάλας η ελίτ ελέγχει την πολιτική και συνεπώς τις κυβερνήσεις (μπερλουσκονισμός). Αυτός είναι και ο λόγος που οι εγχώριοι ολιγάρχες είναι ταυτόχρονα ιδιοκτήτες πλοίων, μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων και τηλεοπτικών σταθμών.
Με τα πλοία εν καιρώ πολέμου μεταφέρουν καύσιμα, τρόφιμα, πρώτες ύλες και πολεμικό υλικό στους εμπολέμους και, συνεπώς, πλέον των τεράστιων οικονομικών κερδών, αποτελούν ισχυρότατο γεωπολιτικό παράγοντα. Με τις ποδοσφαιρικές ομάδες ελέγχουν την πολιτική μέσω της ομαδοποίησης των μαζών και της μόχλευσης των χούλιγκαν. Τέλος, με τους τηλεοπτικούς σταθμούς «διαπαιδαγωγούν» τις μάζες στην πολιτική ορθότητα, που βεβαίως εξυπηρετεί τα οικονομικά τους συμφέροντα. Στο εμπάργκο που επιβλήθηκε στη Σερβία από το ΝΑΤΟ Ελληνες οικονομικοί παράγοντες μέσω Σκοπίων πρωτοστάτησαν στην παραβίασή του αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Ποδοσφαιρικοί φιλικοί αγώνες εκείνη την εποχή προφανώς δεν βασίζονταν σε συναισθηματικούς λόγους, αλλά στο χρηματικό κέρδος που γεννά ο πόλεμος.
Επί τη βάσει των ανωτέρω, η κάθοδος των Κροατών χούλιγκαν στην Αθήνα δεν ήταν αυθόρμητη. Αντιθέτως, ήταν πολύ καλά οργανωμένη και είχε συγκεκριμένο πολιτικό σκοπό. Δοθέντος ότι η κυβέρνηση στην Ελλάδα προωθεί την ιστορία «της προγραμματισμένης συνάντησης οπαδών», επειδή έχει σκοπό να καταλογίσει ευθύνες και στην ελληνική ομάδα για την εκτέλεση του άτυχου νέου, τίθενται εύλογα ερωτήματα για το ποιος επωφελείται από τη δολοφονία και την κάθοδο των ναζί στην Αθήνα λόγω της κυβερνητικής στάσης στα γεγονότα. Λόγω των σχέσεων και της αδελφοποίησης των Κροατών χούλιγκαν με το ουκρανικό ναζιστικό τάγμα Αζόφ, ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα ανάρτησε πανό κατά του Αζόφ. Αυτή η θέση έρχεται σε αντίθεση με την επίσημη κυβερνητική θέση της Ν.Δ., η οποία στηρίζει τα τάγματα του Αζόφ, αφού αφενός η προηγούμενη κυβέρνηση προσκάλεσε τους μαχητές του Αζόφ να μιλήσουν στην ελληνική Βουλή και αφετέρου τους ενισχύει με όπλα από τα ελληνικά νησιά.
Η κάθοδος των Κροατών ναζί στην Αθήνα δεν εντάσσεται στο πλαίσιο ενός απλού ποδοσφαιρικού αγώνα. Το έγκλημα ήδη προκάλεσε οργανωμένες διαφοροποιήσεις από την κυβερνητική θέση για την Ουκρανία. Η αφορμή της διάσπασης της Γιουγκοσλαβίας δόθηκε από προγραμματισμένες συγκρούσεις σε ποδοσφαιρικό αγώνα που οργάνωσαν οι μυστικές υπηρεσίες του ΝΑΤΟ. Επειδή οι έχθρες στα Βαλκάνια είναι αβυσσαλέες, είναι πιθανό να αποτελέσουν τον επόμενο γεωγραφικό χώρο της σύγκρουσης. Συνεπώς, η απόδοση δικαιοσύνης για το έγκλημα των χούλιγκαν θα αφοπλίσει τους προβοκάτορες.
