Εάν θέλει κανείς να καταλάβει σε βάθος την τουρκική επιθετικότητα στη Θράκη, η οποία δεν αποκρύπτεται ούτε μετά τις τελευταίες συναινετικές δηλώσεις του νέου υπουργού Εξωτερικών της γείτονος Χακάν Φιντάν, δεν έχει παρά να ανέβει αυτή την εποχή στην ορεινή Ροδόπη ή στον ορεινό Εβρο, στο χωριό Κέχρος, σε μια εκπληκτικής ομορφιάς καταπράσινη περιοχή που βρίσκεται ακριβώς στη μεθοριακή συνοριακή γραμμή με τη Βουλγαρία.
Εναλλακτικά, στο χωριό Ρούσα, λίγο έξω από το Διδυμότειχο. Και στα δύο αυτά χωριά μέσα στον Αύγουστο αναβιώνουν πανάρχαιες παραδόσεις των Πομάκων κατοίκων της περιοχής, οι οποίες χρονολογούνται επτά αιώνες πριν. Επτά αιώνες! Πρόκειται για τη διοργάνωση τριήμερων αγώνων ελληνορωμαϊκής πάλης, κατά τη διάρκεια των οποίων οι παλαιστές φορούν δερμάτινο παντελόνι, αλείφονται με ελαιόλαδο και δεν πρέπει οι ώμοι τους να ακουμπήσουν στη γη.
Στην προετοιμασία της μεγάλης αυτής εορτής συμμετέχουν οι άνδρες και οι γυναίκες των χωριών, που για να υποδεχθούν τους επισκέπτες τους ετοιμάζουν σε 20 μεγάλα καζάνια μερίδες βραστό κρέας καθώς και φασολάδα για τους επισκέπτες που καταφθάνουν από όλες τις γειτονικές χώρες. Και τούτο διότι στους αγώνες αυτούς της ελληνορωμαϊκής πάλης, που γίνονται συνήθως μπροστά στην ελληνική σημαία και τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μετέχουν παλαιστές από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τα Σκόπια και την Τουρκία.
Η επιτυχία των εκδηλώσεων αυτών δεν έμεινε απαρατήρητη από το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής, το οποίο εδώ και μερικά χρόνια έχει παρέμβει ωμά για να αλλοιώσει τα έθιμα των Πομάκων, να εξαφανίσει την εθνοτική τους καταγωγή και τη γλώσσα τους, ακόμα και τις προτιμήσεις τους στη μουσουλμανική θρησκεία, καθώς αυτοί στην πλειονότητά τους είναι αλεβίτες Κιζιλμπάσηδες και όχι σουνίτες, όπως οι τουρκικής καταγωγής μουσουλμάνοι.
Η παρέμβαση του προξενείου έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε άλλαξαν οι διαφημιστικές αφίσες των εκδηλώσεων στην τουρκική γλώσσα, προσκαλούνται καλλιτέχνες από την Τουρκία για το ψυχαγωγικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων, ορίζονται αγάδες με οθωμανικές στολές (τελετάρχες των εκδηλώσεων), προσκείμενοι στο προξενείο, και γενικώς δίδεται στις εκδηλώσεις χαρακτήρας ξένος προς την παράδοση και την ταυτότητα των κατοίκων της περιοχής.
Αποτέλεσμα αυτού μάλιστα ήταν να διασπαστούν οι εκδηλώσεις, και πέρυσι οι αλεβίτες Πομάκοι της Θράκης διοργάνωσαν δικές τους μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις στο χωριό Ρούσα του Εβρου. Πρόκειται για μια Ελλάδα για την οποία οι Ελληνες γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα. Και δεν θα τη γνώριζα ούτε εγώ αν -ευλογημένη από τον Θεό ώρα- δεν είχα σπουδάσει στη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου της Θράκης.
Ολα τα διδακτορικά και όλα τα μεταπτυχιακά του κόσμου στις Διεθνείς Σχέσεις και στο Διεθνές Δίκαιο μέσα σε μία τετραετία. Αλλο να διαβάζεις και να μελετάς κι άλλο να ζεις το πρόβλημα δίπλα σου. Αλλο να ακούς για την παρέμβαση της Τουρκίας κι άλλο να αισθάνεσαι τη δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών τουλάχιστον τεσσάρων ή πέντε κρατών (Ελλάδας, Τουρκίας, Αμερικής, Ρωσίας, ακόμη και Ιταλίας, τότε που διατηρούσε προξενείο με επικεφαλής τον Μάριο Βόνια) στο ελληνικό έδαφος.
Υστερα από αυτή την απαραίτητη εισαγωγή, που έχει στόχο να σας τοποθετήσει στον χώρο, έρχομαι τώρα να εξηγήσω σε τι συνίσταται η νέα φάση της τουρκικής επιθετικότητας στη Θράκη, παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις της Αγκυρας ότι διανύουμε περίοδο αγαστών σχέσεων. Το σημείωμα αυτό απευθύνεται και στον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη για να διαλυθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται οι αυταπάτες.
Στην πολιτιστική εκδήλωση των Πομάκων που έγινε στο χωριό Κέχρος της Ροδόπης (οι Τούρκοι έχουν κάνει σκληρή παρέμβαση για να αλλοιώσουν το έθιμο της εθνοτικής αυτής ομάδας της μειονότητας, καταπιέζοντάς την) παρέστησαν, μεταξύ άλλων, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ιλχάν Αχμέτ, ο υποπρόξενος του τουρκικού προξενείου και ο ψευδομουφτής Ροδόπης.
Ο Ιλχάν δεν είναι μια τυχαία περίπτωση. Πολιτεύτηκε με τη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή το 2004, με τη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη το 2012, με το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη το 2015, με το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννήματα και του Νίκου Ανδρουλάκη το 2019 και το 2023. Είναι αυτοδημιούργητος πολιτικά, δεν οφείλει την εκλογή του στο προξενείο και πριν από τις τελευταίες εκλογές συγκρούστηκε με τον απελθόντα με προορισμό το Ουζμπεκιστάν Τούρκο πρόξενο της περιοχής.
Στις τελευταίες εκλογές εξελέγη βουλευτής έχοντας το προξενείο απέναντί του. Συνέβη για πρώτη φορά στη Ροδόπη. Δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι μουσουλμάνος στην περιοχή εκλέγεται με τις Αρχές του τουρκικού κράτους απέναντί του. Συνέβη. Οταν ο υποπρόξενος και ο ψευδομουφτής διαπίστωσαν ότι θα παρακολουθήσουν από τον ίδιο χώρο και από τις ίδιες θέσεις των επισήμων τους αγώνες της πάλης μαζί με τον αποσυνάγωγο Ιλχάν Αχμέτ εκβίασαν τους διοργανωτές πως, αν δεν αποχωρήσει ο βουλευτής, θα αποχωρήσουν αυτοί.
Και όταν διαπίστωσαν ότι ο εκλεγμένος βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου αρνήθηκε να συμμορφωθεί στις υποδείξεις τους και να υπακούσει στις εντολές τους, σηκώθηκαν επιδεικτικά και υποκρίθηκαν ότι αποχωρούν από τις εκδηλώσεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Λες και ο υποπρόξενος ήταν στην Τουρκία και ο βουλευτής ήταν επισκέπτης και ανεπιθύμητο πρόσωπο. Η σεμνή παράσταση έλαβε γρήγορα τέλος όταν και οι δύο κατάλαβαν ότι ο βουλευτής δεν πρόκειται να αποχωρήσει και επέστρεψαν σαν τις βρεγμένες γάτες στη θέση τους. Ωστόσο, η συμπεριφορά τους αυτή είναι ενδεικτική του ιδιοκτησιακού τρόπου με τον οποίο συμπεριφέρονται πλέον στη Θράκη οι τουρκικές Αρχές.
Ιδιοκτησιακό που υποτίθεται ότι κατήγγειλε στον πρόεδρο Ερντογάν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Το συμπέρασμα μετά ταύτα είναι σαφές και συγκεκριμένο: Αν ένας υποπρόξενος εκβιάζει ανοιχτά μέσα σε ελληνικό έδαφος εκλεγμένο βουλευτή της Ελληνικής Δημοκρατίας να αποχωρήσει από έναν χώρο, τότε πώς να αντέξουν τα μέλη της μειονότητας τους εκβιασμούς που τους γίνονται όταν πρόκειται να ασκήσουν το ύψιστο δικαίωμα της ψήφου στη Θράκη;
Το κρούσμα εκβιαστικής λογικής «ή εμείς ή αυτοί», σύμφωνα με το οποίο μέλλον στην περιοχή έχουν μόνον όσοι πειθαρχούν στα κελεύσματα της Τουρκικής Δημοκρατίας, δεν ήταν το μοναδικό. Ακριβώς το ίδιο, με θύμα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, την υποψήφια δήμαρχο Κομοτηνής Ελένη Λαφτσή, κατεγράφη στην τελευταία συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου του κόμματος της αντιπολίτευσης.
Εκεί, οι μουσουλμάνοι βουλευτές τουρκικής καταγωγής, κύριοι Ζεϊμπέκ και Οζγκιούρ, μόλις είδαν την κυρία Λαφτσή, παλαιό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, να παρίσταται στη συνεδρίαση, τη ρώτησαν με ύφος «τι δουλειά έχεις εσύ εδώ;» και απαίτησαν την αποβολή της! Το συναίσθημα του να ζητά κανείς την αποβολή ενός μέλους της χριστιανικής πλειονότητας απ’ τη συνεδρίαση ενός κόμματος, όντας ο ίδιος μέλος της μουσουλμανικής μειονότητας, αρνούμενος να αναγνωρίσει τη Συνθήκη της Λωζάννης, δηλώνοντας συνεχώς Τούρκος, είναι πραγματικά ανατριχιαστικό.
Διερωτώμαι τι δεν καταλαβαίνουν οι διεθνιστές της Κουμουνδούρου, που νόμιζαν ότι έχουν να χειριστούν απλώς ένα ζήτημα κομματικής συμπεριφοράς στην τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής Δεοντολογίας του κόμματός τους, στην οποία παρεπέμφθη με το ερώτημα της διαγραφής η κυρία Λαφτσή επειδή τόλμησε να καταγγείλει τις παρεμβάσεις του τουρκικού προξενείου στις εθνικές εκλογές.
Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι σαφές και συγκεκριμένο: Οι τουρκικές διπλωματικές Αρχές και τα ενεργούμενά τους στην περιοχή της Θράκης λειτουργούν πλέον ανοιχτά, και όχι μόνο παρασκηνιακά, ως αφεντικά της περιοχής. Συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες της περιοχής και κηρύσσουν ανάλογα με τα γούστα τους ανεπιθύμητα πρόσωπα τον έναν ή τον άλλον πολιτικό, το ένα ή το άλλο στέλεχος κόμματος, τον έναν ή τον άλλον δημοσιογράφο (Αρβανίτης – Komotinipress).
Τον έναν ή τον άλλον υποψήφιο περιφερειάρχη, τον οποίο υποχρεώνουν να στηρίξει τις επιλογές τους για μουσουλμάνους δημάρχους (όπως στον Ιασμο, όπου ο επίσημος υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας στηρίζει παρασκηνιακά τον εκλεκτό του προξενείου και όχι τον εκλεκτό των κατοίκων). Στη δεκαετία του 1990, που σπούδασα στην περιοχή, αυτό που διαδηλώναμε ήταν να αποτραπεί η πάση θυσία συνδιοίκηση της Θράκης με τους Τούρκους.
Τώρα περάσαμε σε νέα φάση. Οι γείτονες, αξιοποιώντας την ανυπαρξία μας (πρόσφατα μετετέθη δυσμενώς στο εξωτερικό ο Ελλην επικεφαλής της Υπηρεσίας Πολιτικών Υποθέσεων, ο οποίος απέτυχε παταγωδώς), στις μέρες μας ασκούν διοίκηση, όχι συνδιοίκηση, Με την υποταγή και ολίγων πρόθυμων χριστιανών. Σε λίγο, με την ικανοποίηση των αιτημάτων τους κατά τη διάρκεια του ελληνοτουρκικού διαλόγου, θα ασκούν και «ντε φάκτο κυριαρχία».
