Οταν ξέσπασε η φωτιά στη Νέα Αγχίαλο και τη Ρόδο, τολμήσαμε να γράψουμε από αυτήν εδώ τη θέση ότι επρόκειτο, ειδικώς για την πρώτη, για πολεμική ενέργεια. Και παραθέσαμε συγκεκριμένες πληροφορίες που είχαμε από στρατιωτικές πηγές για τις φωτιές που έβαλαν άγνωστοι περιμετρικά του στρατοπέδου σε τέσσερα σημεία προκειμένου να φτάσουν μέχρι και τα μαχητικά αεροσκάφη F-16.
Τελικώς, επέτυχαν να ανατινάξουν την αποθήκη πυρομαχικών. Ουδείς τόλμησε να διαψεύσει την εκτίμησή μας ότι επρόκειτο περί πολεμικής ενέργειας. Ουδείς τόλμησε να φέρει αντίρρηση στο συμπέρασμά μας ότι η ενέργεια αυτή συνδέεται με το γεγονός ότι οι στρατιωτικές βάσεις που είναι εγκατεστημένες στον νομό Μαγνησίας στο Στεφανοβίκειο συνδέονται με τον πόλεμο της Ουκρανίας. Ουδείς, επίσης, τόλμησε να μας φέρει αντίλογο για την εκτίμηση που διατυπώσαμε ότι η φωτιά στη Ρόδο συνδέεται με το γεγονός ότι το νησί μας θεωρείται αποστρατιωτικοποιημένο για κάποιους που πιέζουν να το υπογράψουμε κι εμείς αυτό. Από τον δορυφόρο ήταν καθαρό ότι το νησί περικυκλώθηκε από φωτιές αριστοτεχνικά. Και αξιολογήθηκε η αντίδραση των ελληνικών Αρχών στην ταχύτητα κατάσβεσής τους.
Επισήμανα σε άπειρους φίλους εκείνες τις ημέρες ιδιωτικώς, ενώ άφησα και μερικούς υπαινιγμούς στα κείμενά μου, ότι το επόμενο μέτωπο θα είναι στην Αλεξανδρούπολη. Ισως και μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Και να που ήρθε. Μεγάλες φωτιές σε απόσταση από την πόλη, σχετικά κοντά όμως στο αεροδρόμιο της πόλης. Το οποίο μαζί με τη σιδηροδρομική γραμμή και το λιμάνι παίζουν κομβικό ρόλο στην τροφοδοσία της Ουκρανίας σε όπλα και πρώτες ύλες. Η εικόνα που δώσαμε πάλι δεν ήταν καλή. Ο περιφερειάρχης μιλούσε στα κανάλια σε προφανή σύγχυση και δεν ήξερε τι του γινόταν. Και σε αυτό το διαγώνισμα έγκαιρης αντίδρασης που κάποιοι μας έβαλαν αποτύχαμε.
Δεν είχα κάποια πληροφορία όταν διατύπωνα την εκτίμηση. Δεν είχα υπόψη μου κάτι συγκεκριμένο. Εχοντας όμως μελετήσει βαθιά τις φωτιές του 2007, τις οποίες κάποιοι ανόητοι απέδιδαν τότε στην κλιματική αλλαγή, έχω «εκπαιδευτεί» να γνωρίζω άριστα τη χορογραφία. Και τότε τα ίδια είχαν συμβεί. Μία μεγάλη πρόβα πριν από το Δεκαπενταύγουστο με τις φωτιές στην Πάρνηθα και στον Υμηττό, και μια μεγάλη πύρινη επέλαση μετά τον Δεκαπενταύγουστο σε όλη την Πελοπόννησο. Οι ίδιοι εξτρεμιστές τις έβαζαν τότε, οι ίδιοι τις βάζουν μάλλον και τώρα, η διαφορά είναι ότι έχουν αλλάξει στρατόπεδο και ίσως υπηρετούν άλλες δυνάμεις.
Οι φωτιές, λοιπόν, και πείτε με όσες φορές θέλετε συνωμοσιολόγο, δεν πέφτουν από τον ουρανό. Κάποιοι τις βάζουν. Ακόμα και συμβάντα στις εθνικές οδούς, όπως το πρόσφατο στην εθνική οδό Αθηνών – Κορίνθου (που μπορεί να οφείλεται σε προβοκάτσια), στην πραγματικότητα ελέγχουν πόσο χρόνο μπορεί να πάρει στις Αρχές για να επαναφέρουν την κυκλοφορία στο εθνικό δίκτυο που παρέμεινε κομμένο στη συγκεκριμένη περίπτωση για 10 ολόκληρες ώρες. Στην πραγματικότητα, όλο το καλοκαίρι κάποιοι άγνωστοι βάζουν τεστ στον κρατικό μηχανισμό σε όλη τη χώρα σε κρίσιμες υποδομές, σε εθνικά οδικά δίκτυα, παντού, για να τον τεστάρουν πόσο γρήγορα θα αντιδράσει σε μια εθνική κρίση Αυτό συμβαίνει! Δυστυχώς, όπως αποδεικνύεται, το επιτελικό κράτος είναι μόνο βιτρίνα. Κατά βάθος είναι σάπιο.
Και στις συγκεκριμένες περιοχές (Θράκη, Μαγνησία, Δωδεκάνησα) καλό είναι να το λέμε ψύχραιμα, χωρίς να υπάρχει πανικός, ότι οι πύρινες επιθέσεις συνδέονται μάλλον με τη βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας. Χθες στο διαδίκτυο δημοσιεύονταν, μάλιστα, φωτογραφίες από τις οποίες φαινόταν δορυφορικά ότι ο καπνός της φωτιάς της Αλεξανδρουπόλεως έφθανε μέχρι τη Μαγνησία! Από τη μία βάση μέχρι την άλλη! Είμαστε, άραγε, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αυτή τη νέα πραγματικότητα;
Εμείς από αυτήν εδώ τη θέση, την οποία ουδέποτε εγκαταλείψαμε μέσα στο καλοκαίρι, δύο και τρεις φορές γράψαμε ότι ο πόλεμος… κατηφορίζει στην Αφρική και στα Βαλκάνια. Και εις ό,τι μας αφορά, φαίνεται ότι με το πρώτο κύμα των φωτιών δοκιμάστηκε η εσωτερική μας άμυνα και η συνοχή μας.
Οπως δοκιμάζεται τώρα στη νεκρή ζώνη και η εσωτερική άμυνα στην Κύπρο μας. Και θα δοκιμαστεί ακόμα περισσότερο από γεγονότα, εσωτερικά και εξωτερικά, τα οποία μόλις τώρα η κυβέρνηση άρχισε να αξιολογεί. Οταν λέω εσωτερικά, εννοώ τη βαθιά κρίση ψυχικής ενότητας που επικρατεί σε ορισμένα Οπλα των Ενόπλων Δυνάμεων -όπως οι χθεσινές πρωτοφανείς μαζικές παραιτήσεις υποπλοιάρχων και ανθυποπλοιάρχων στο Πολεμικό Ναυτικό, για τις οποίες όλοι ξέρουν ποιος ευθύνεται- και θα έχει ως αποτέλεσμα κατά πάσα πιθανότητα τη σύγκληση του ΚΥΣΕΑ και αιφνίδιες κρίσεις των αρχηγών των Δυνάμεων στο ανώτατο επίπεδο μέσα σε αυτή την εβδομάδα.
Το ίδιο ισχύει και για την αστυνομία που δοκιμάστηκε και στην υπόθεση των χούλιγκαν και στην υπόθεση με το βυτιοφόρο στην εθνική οδό. Οταν, πάλι, λέω εξωτερικά γεγονότα, αναφέρομαι στο ότι, ενώ η Δύση κάνει ό,τι μπορεί για να ρυμουλκήσει την Τουρκία ξανά στο λιμάνι της με το ζόρι, μεθαύριο, στο Γιοχάνεσμπουργκ, συγκαλείται η σύνοδος των BRICS, όπου Ρώσοι, Κινέζοι και λοιπές δυνάμεις θα αξιολογήσουν τη στάση τους απέναντι στους Γάλλους, στους Αμερικανούς και στη Δύση γενικότερα. Οι Γάλλοι επιμένουν, μάλιστα, να γίνει πόλεμος στον Νίγηρα και με βάση τη συμφωνία αμυντικής συνδρομής που έχουμε υπογράψει μαζί τους, αν θέλουμε να μας στηρίξουν στο Αιγαίο, πρέπει να εμπλακούμε κι εμείς στο πλευρό τους στην Αφρική!
Προσέξτε λίγο τη χορογραφία: Την Δευτέρα συγκαλείται ξαφνικά στην Αθήνα σύνοδος των κρατών των δυτικών Βαλκανίων με αντικείμενο την προοπτική ένταξής τους στην Ε.Ε. (μεταξύ αυτών οι μουσουλμανικές Βοσνία και Κοσσυφοπέδιο), ενώ οι Ρώσοι αφήνουν να διαρρέυσει μέσω των ειδησεογραφικών πρακτορείων τους (επικαλούμενοι τον πρόεδρο του Μαυροβουνίου, χωρίς να έχει διαψευστεί από την ελληνική κυβέρνηση αυτό) ότι είναι πιθανό να παραστεί σ’ αυτή και ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι, ο οποίος προηγουμένως θα επισκεφθεί τη Σουηδία. Μεθαύριο στην Αφρική συγκαλείται μία κοσμοϊστορική, όπως φαίνεται, σύνοδος των BRICS, που δείχνει πως θα αποφασίσουν να κλιμακώσουν τη σύγκρουσή τους με τη Δύση: νομισματικά και στρατιωτικά.
Υπό το φως όλων αυτών των δεδομένων, το ερώτημα είναι ποια πρέπει να είναι η στάση της χώρας μας σε έναν νέο κόσμο που αλλάζει. Υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα και μεγάλες μεγάλες ανησυχίες στο μέτρο που αναπτύσσονται εξωτερικές απειλές για την εθνική ασφάλεια για την αγκίστρωσή μας σε ένα συγκεκριμένο μπλοκ δυνάμεων. Για το γεγονός ότι έχουμε ποντάρει όλα τα λεφτά μας σε μία μάρκα. Αν τυχόν έρθει ο Ζελένσκι, θα μετατραπεί η χώρα, εκτός από στρατιωτική βάση εμπλοκής στον πόλεμο στην Ουκρανία, και σε ατζέντη μεσολαβητή δυτικών συμφερόντων στον ρωσοουκρανικό πόλεμο. Με ποιο αντάλλαγμα; Υπάρχει αντάλλαγμα;
Και πώς εμείς ξαφνικά, που λέμε σε όλους ότι θα βάλουμε βέτο για τη χρηματοδότηση της Αλβανίας από την Ευρωπαϊκή ένωση τον Δεκέμβριο λόγω Μπελέρη και ότι θα ελέγξουμε την πορεία εφαρμογής της Συνθήκης των Πρεσπών για να δώσουμε πράσινο φως στους Σκοπιανούς τώρα πολιτευόμαστε όπως ο Σημίτης το 2003;
Σοβαροί διπλωμάτες λένε ότι η Ελλάδα έχει πάρα πολλά προβλήματα στα Βαλκάνια και πρέπει να παραμείνει αξιόπιστος πόλος ειρήνης και σταθερότητας. Οχι να εμφανίζεται ως ατζέντης των δυτικών δυνάμεων στο Ουκρανικό με αμφίβολα εθνικά κέρδη!
Δεν θα πω περισσότερα ούτε θα προεξοφλήσω. Μόνο ένα έχω να πω διαβάζοντας τον εκπληκτικό «Ανήφορο» του Νίκου Καζαντζάκη αυτή την περίοδο, ο οποίος είναι απολύτως επίκαιρος και συγχρονισμένος με την εποχή μας. Εχουμε μπροστά μας ως έθνος από το φθινόπωρο και μετά μεγάλο Ανήφορο, πράγματι: οικονομικό ανήφορο, θεσμικό ανήφορο και εθνικό ανήφορο.
