Στα ΜΜΜ και κυρίως στα πλοία αντιλαμβάνεσαι την πτωτική τάση του ανθρωπίνου είδους, την ιδιοτέλεια και τη μικροπρέπεια μεγάλου τμήματός του, την αδιαφορία του για τον άλλον και τη σχεδόν ακατανίκητη γοητεία που του ασκεί η ψευδολογία.
Ενα από τα χαρακτηριστικότερα -και μάλλον αθώα, συγκρινόμενο με άλλα- δείγματα των ανωτέρω είναι οι αποσκευές στα καθίσματα. Οταν το δρομολόγιο είναι δημοφιλές (ας πούμε Κυκλάδες) και η εποχή φορτωμένη με αδειούχους, μπαίνοντας στο πλοίο θα δυσκολευτείς να βρεις θέση αδειανή. Ολα τα καθίσματα δείχνουν «πιασμένα», αλλά όχι από ανθρώπους. Αποσκευές και ρούχα, περιοδικά και βιβλία έχουν καταλάβει τις καρέκλες στα τραπέζια, τις πολυθρόνες, τα αεροπορικά καθίσματα (που είθισται να είναι αριθμημένα).
Γυρνώντας σαν την άδικη κατάρα από σαλόνι σε σαλόνι κι από κατάστρωμα σε κατάστρωμα, προσπαθώντας να βρεις κάπου να αποθέσεις το κουρασμένο σαρκίο σου, τα ασήκωτα μπαγκάζια και τις φρούδες ελπίδες σου για λίγες ημέρες ανάπαυλας από την αφόρητη ματαιότητα της αστικής καθημερινότητάς σου, ρωτάς και ξαναρωτάς: «Είναι πιασμένο αυτό το κάθισμα;» «Ναι» θα ακούσεις. Ενίοτε η απάντηση έρχεται γαρνιρισμένη με αιτιολόγηση: «Η σύζυγός μου κάθεται εδώ. Εχει πάει στην τουαλέτα».
Αν ίσχυαν αυτές οι αιτιολογήσεις, τότε το είδος μας θα ήταν αξιοπερίεργο. Τέτοια τάση για ούρηση και για το… νούμερο δύο πριν ακόμα ξεκινήσει το ταξίδι; Τι, στην ευχή, η θαλασσινή αύρα φέρνει σε τόσο πολύ κοσμάκη κόψιμο;
Φυσικά, η σύζυγος δεν βρίσκεται στην τουαλέτα. Πιθανότατα δεν υπάρχει καν σύζυγος, εξαδέλφη, μπατζανάκης ή βαφτισιμιά που συνταξιδεύει και πήγε στο WC. Απλούστατα, ο υπαρκτός φιλοτομαρισμός έχει πείσει τις μάζες να μην τους καίγεται καρφί για τον διπλανό τους, που ψάχνει να βρει κάπου να κάτσει. Απλώσανε την οικοσκευή τους στις διπλανές θέσεις για να κάθονται άνετα και να μη φτάνουν μέχρι τα ρουθούνια τους τα χνότα του άλλου. «Η κόλαση είναι οι άλλοι» είπε ο Σαρτρ. Στην Ελλάδα τούτη η άποψη είναι δημοφιλέστατη. Και η κόλαση είναι δημοφιλής. Γι’ αυτό και βάζουμε όλοι το λιθαράκι μας για να την οικοδομούμε ολοένα και πιο θηριώδη και απίθανα άσχημη.
