Σημείωση πρώτη και βασικότερη όλων: Αν δεν έχετε παρακολουθήσει τη θρυλική ταινία «Ο κύριος πτέραρχος», που προβλήθηκε πρώτη φορά το 1963, σκηνοθετήθηκε από τον Ντίνο Κατσουρίδη και το σενάριο υπέγραφαν οι Αλέκος Σακελλάριος και Χρήστος Γιαννακόπουλος, να το κάνετε άμεσα.
Δεύτερον, αν την έχετε παρακολουθήσει, εύκολα αντιλαμβάνεστε ότι ο «Κανέλος» (που τον υποδύεται ο αξεπέραστος Κώστας Χατζηχρήστος) με την πλουμιστή του τη στολή, που κάνει τον πορτιέρη ξενοδοχείου, θα είχε καλύτερες επιδόσεις στην αρχηγία των Ενόπλων Δυνάμεων από τον στρατηγό Φλώρο.
Ο Κανέλος στην πλοκή της ταινίας επιτυγχάνει πραγματικούς άθλους. Αναλαμβάνει δράση όταν μαθαίνει ότι ένας σμηνίτης πήγε στο χωριό Ανω Λεστινιό οπλισμένος με καραμπίνα να σκοτώσει τον πατέρα της αγαπημένης του επειδή τη λογόδωσε σ’ έναν πλούσιο νέο (και λίαν προικοθήρα) της περιοχής. Οι χωρικοί αφοπλίζουν και μπαγλαρώνουν τον εξαγριωμένο, ερωτοχτυπημένο σμηνίτη, τον παραδίδουν στο αστυνομικό τμήμα και όλα δείχνουν να βαίνουν σε μια τέλεια καταστροφή για τον φίλο του καλοκάγαθου και καπάτσου πορτιέρη.
Τότε ο Κανέλος πάει στο χωριό με τη στολή που φοράει στη δουλειά και συστήνεται ως πτέραρχος. Με τη βοήθεια σμηνιτών (φίλων του κρατουμένου) παίζει τους χωρικούς στα δάχτυλα και απεμπλέκει τον σμηνίτη από τη δύσκολη κατάσταση, γλιτώνει τις ενοπλες Δυνάμεις από ένα πρώτου μεγέθους σκάνδαλο και επίσης σώζει την αγαπημένη του σμηνίτη από τις αγκάλες ενός αντιπαθούς προικοθήρα.
Τέτοιου είδους αναίμακτους, ευφυείς και βελούδινους χειρισμούς δεν τους έχουμε δει τα τελευταία χρόνια από την ανώτατη ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Αντιθέτως, έχουμε δει πλημμυρισμένα στρατόπεδα, αποθήκες πυρομαχικών να εκρήγνυνται, έχουμε θρηνήσει για τις απώλειες στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων που πήγαν τζάμπα και βερεσέ σε κακοσχεδιασμένες ανθρωπιστικές επιχειρήσεις στη Λιβύη και αισθανόμαστε ότι εδώ και καιρό πλήττεται το κύρος αυτού του σημαντικότατου θεσμού.
Ισως να χρειαστεί στον αρχιστράτηγο Φλώρο να δει την ταινία «Ο κύριος πτέραρχος» για να πάρει κάποια μαθήματα ηγεσίας από τον Κανέλο, δηλαδή από τον αξέχαστο Κώστα Χατζηχρήστο.Μ