Η Ελλάδα σύρεται διαχρονικά πίσω από τις κινήσεις που κάνουν ο Ερντογάν και η Τουρκία. Οποτε του «καπνίσει» του Ερντογάν να μας βρίσει, το κάνει και η Ελλάδα το πολύ πολύ να βγάλει καμία ανακοίνωση. Πάντως, προσαρμόζει τις κινήσεις της ανάλογα με αυτό που κάνει ή λέει ο Ερντογάν.
Οποτε του «καπνίσει» του Ερντογάν να βγάλει ερευνητικά πλοία ή γεωτρύπανα στην ΑΟΖ της Κύπρου και τη μη οριοθετημένη, αλλά με βάση το Διεθνές Δίκαιο ελληνική ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο, τα βγάζει και η Ελλάδα παρακολουθεί και προσαρμόζει τις κινήσεις της ανάλογα με αυτό που έχει αποφασίσει ο Ερντογάν.
Οποτε του «καπνίσει» του Ερντογάν να υπογράψει εξόφθαλμα παράνομα μνημόνια με τη Λιβύη, το κάνει, χωρίς να υπολογίζει την αντίδραση της Ελλάδας – η οποία, ούτως ή άλλως, είναι υποτονική και τελικά άνευ σημασίας γι’ αυτόν. Οποτε του «καπνίσει» του Ερντογάν να χωρίσει στη μέση του Αιγαίο με το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» το κάνει και φωτογραφίζεται σε σχετικό χάρτη, χωρίς να υπολογίζει την αντίδραση της Ελλάδας, η οποία ούτως ή άλλως είναι υποτονική και τελικά άνευ σημασίας γι’ αυτόν.
Οποτε του καπνίσει του Ερντογάν να απειλήσει την Ελλάδα και την ίδια την πρωτεύουσα Αθήνα με τους πυραύλους Ταϊφούν, το κάνει, χωρίς να υπολογίζει την αντίδραση της Ελλάδας, η οποία ούτως ή άλλως είναι υποτονική και τελικά άνευ σημασίας γι’ αυτόν.
Οποτε του καπνίσει του Ερντογάν να απειλήσει τους Ελληνες ότι θα μας πνίξει στο Αιγαίο, όπως έγινε το 1922, το κάνει, χωρίς να υπολογίζει την αντίδραση της Ελλάδας, η οποία ούτως ή άλλως είναι υποτονική και τελικά άνευ σημασίας γι’ αυτόν. Οποτε του καπνίσει του Ερντογάν να τείνει χείρα φιλίας, το κάνει και η Ελλάδα ανταποκρίνεται, όπως -καλή ώρα- γίνεται τώρα.
Από τα παραπάνω, στα οποία μπορούν να προστεθούν κι άλλα τόσα, προκύπτει αβίαστα το εξής συμπέρασμα: Η Τουρκία του Ερντογάν τις περισσότερες φορές έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και η Ελλάδα προσπαθεί κάθε φορά να προσαρμόσει την αντίδρασή της, ανάλογα με την πρωτοβουλία που έχει πάρει η Αγκυρα.
Αποτελεί, δε, κανόνα ότι αυτός που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε έναν αγώνα βγαίνει συνήθως κερδισμένος.
Πάμε τώρα στο «παράθυρο ευκαιρίας» που είχε την… καλοσύνη να μας ανοίξει ο πολυχρονεμένος Ερντογάν πασάς, το οποίο, μάλιστα, όπως μας λένε τέσσερις ακαδημαϊκοί, οι οποίοι μάλλον δεν έχουν υπ’ όψιν τους το «ουκ εν τω πολλώ το ευ», δεν πρέπει να το χάσουμε, γιατί όσο περνάει ο καιρός, οι συσχετισμοί εξελίσσονται εις βάρος μας και υπέρ της Τουρκίας!
Πέραν των τριών αξόνων που αποφασίστηκε να κινηθούμε το επόμενο διάστημα, η όλη ουσία κρύβεται στο συνυποσχετικό που θα υπογράψουν οι δύο χώρες για να πάμε στη Χάγη, η οποία, όπως μας λέει ο κ. Μητσοτάκης, είναι «μακριά».
Τι θα συμπεριλαμβάνει το συνυποσχετικό;
Πάντως, αφού η Ελλάδα δεν κατόρθωσε να πείσει την Αλβανία, μια χώρα χωρίς ένοπλες δυνάμεις, χωρίς πολεμικό ναυτικό και πολεμική αεροπορία, να υπογράψει συνυποσχετικό για το ίδιο θέμα, πώς θα κατορθώσει να πείσει την Τουρκία, η οποία και ισχυρότερη της Αλβανίας είναι και έχει εκδηλώσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, οι οποίες συνίστανται στα εξής:
Πρώτον, η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. και αν το κάνει, η Τουρκία θα της κηρύξει τον πόλεμο, με βάση απόφαση της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης του 1995, που ισχύει μέχρι σήμερα.
Δεύτερον, τα νησιά δεν δικαιούνται ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα, πέραν των χωρικών υδάτων (6 ν.μ.), εξ ου και το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» που χωρίζει το Αιγαίο στη μέση.
Τρίτον, τα νησιά πρέπει να είναι αποστρατιωτικοποιημένα, με βάση πρόνοιες των συνθηκών Λωζάνης, γι’ αυτά του Β. Αιγαίου, και Παρισίων για τα Δωδεκάνησα.
Τέταρτον, η Ελλάδα έχει καταλάβει 18 «τουρκικά» νησιά στο Αιγαίο και τα έχει στρατιωτικοποιήσει.
Πέμπτον, στο Αιγαίο υπάρχουν 157 νησιά, βραχονησίδες και βράχοι «αμφισβητούμενης κυριαρχίας» (EGEAYDAAK), θέμα που θεωρείται «κλειδί για το πρόβλημα του Αιγαίου» και το οποίο θα πρέπει να ρυθμιστεί. Αρα, για να πάμε στο συνυποσχετικό, θα πρέπει με κάποιον τρόπο είτε να εξαφανιστούν τα παραπάνω είτε να μπουν στο συνυποσχετικό…
Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι σταδιακά, με διφορούμενες φράσεις, όπως «υποχωρήσεις σε θέματα που θεωρούνται ότι είναι εθνικής κυριαρχίας» και «μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε σε εδαφικά ζητήματα», μετρώνται οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης και ακολουθεί το «μασάζ» από στρατευμένους ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους.
Ετσι, βήμα βήμα, «μασάζ» το «μασάζ», όταν προετοιμαστεί κατάλληλα η κοινή γνώμη και έχουν εξασφαλιστεί ΚΑΙ σε κοινοβουλευτικό επίπεδο οι κατάλληλες συνθήκες, θα εμφανιστούν το συνυποσχετικό και η Χάγη.
Ετοιμαστείτε.
