Οταν την περασμένη Τετάρτη έγραφα το άρθρο μου για το Γαραπάγ, δεν ήταν ακόμη γνωστή η πλήρης έκταση της καταστροφής. Το Γαραπάγ, Αρτσάχ για τους Αρμενίους, έπεσε.
Οι ένοπλες δυνάμεις του αυτόνομου κράτους με πρωτεύουσα το Στεπανακέρτ παρέδωσαν τα όπλα και στην ουσία διαλύθηκαν. Με μια επιχείρηση-αστραπή διάρκειας μόλις 24 ωρών όλος ο λαός του Αρτσάχ είναι σε ομηρία. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη καταστροφή του Αρμενικού Εθνους μετά τη Γενοκτονία του 1915 και συνέχεια αυτής. Χιλιάδες άμαχοι είναι στο έλεος των Τουρκοαζέρων.
Ηδη ο Ερντογάν εξέφρασε την απόλυτη στήριξη στον Αλίγιεφ, ενώ η κυβέρνηση Πούτιν, με δήλωση της γνωστής Ζαχάροβα, είπε πως «το Ναγκόρνο-Καραπάγ είναι κομμάτι του Αζερμπαϊτζάν». Η εκδικητική Μόσχα τιμώρησε την απόπειρα της Αρμενικής κυβέρνησης υπό τον Πασονιάν να αποπειραθεί στροφή προς τη Δύση.
Η δε Αρμενική ηγεσία επί σχεδόν 30 χρόνια από την περιφανή νίκη των αρμενικών δυνάμεων στον πρώτο πόλεμο του Αρτσάχ και την απελευθέρωσή του άφησε την αμυντική ισχύ της χώρας αλλά και της αυτόνομης περιοχής σε μια καθοδική πορεία παρακμής, με αποτέλεσμα την πρώτη ήττα του 2020 και την καθολική ήττα της εβδομάδας που πέρασε. Οι Γενοκτόνοι πανηγυρίζουν και η καταστροφή του Αρτσάχ θα ενθαρρύνει την επιθετικότητα και των Τούρκων.
Εμείς, ο Ελληνισμός, έχοντας τον ίδιο εχθρό, οφείλουμε να διδαχθούμε και από τις παραλείψεις των Αρμενίων και από τις πράξεις των Αζέρων. Οσο η αρμενική πλευρά παραμελούσε τη άμυνά της και έπαιζε επικίνδυνα γεωπολιτικά παιχνίδια κάτω από τη μύτη της Ρωσίας, το Αζερμπαϊτζάν με το άφθονο χρήμα του φυσικού αερίου οπλίστηκε ως τα δόντια, δίνοντας έμφαση στα όπλα υψηλής τεχνολογίας, όπως οπλισμένα drones, συνεργάστηκε στενά με τη «δασκάλα» στη Γενοκτονία, την Τουρκία, έχτισε φρόνημα και όταν έκρινε πως οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές, εξασφαλίζοντας και τις πλάτες της Μόσχας, πήρε τη ρεβάνς.
Το δίδαγμα είναι φυσικά πως πρέπει να μιμηθούμε το Αζερμπαϊτζάν, να εμπεδώσουμε πως τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ισχύ των όπλων. Επίσης πως η ισχύς των όπλων χτίζεται με μακρόχρονο σχεδιασμό και με βάση μια ισχυρή οικονομία. Ωραία και συμπαθητικά τα αγαπουλίνια, τα λουλουδάκια, τα ροζ συννεφάκια, το peace, love and rock & roll, αλλά όχι για τον πραγματικό, σκληρό κόσμο του διεθνούς ανταγωνισμού, όπου δεν υπάρχει διεθνής Αστυνομία να τη φωνάξεις να σε σώσει, ούτε διεθνές δικαστήριο να τιμωρήσει τον επιβουλέα, να σε αποκαταστήσει στο status quo ante και να αποζημιωθείς κι από πάνω.
Η Ιστορία και η τρέχουσα πραγματικότητα αποδεικνύουν συνεχώς πως στο διεθνές πεδίο ισχύει ο Νόμος του Ξίφους. Εάν δεν εμπνέεις φόβο στον αντίπαλο πως το κόστος που θα πληρώσει επιτιθέμενος είναι δυσβάστακτο, τότε είναι ζήτημα χρόνου να γίνεις θήραμα των αρπακτικών. Η φύση άλλωστε διδάσκει πως τα αρπακτικά, όπως εν προκειμένω ο επεκτατικός τουρκισμός, δάσκαλος του ναζισμού στη Γενοκτονία, επιτίθενται στα πιο αδύναμα ζώα, άρρωστα ή γέρικα. Και η οικονομική, στρατιωτική και ηθική παρακμή είναι μια τέτοια αρρώστια, που τραβά την όρεξη και επιθετικότητα των αρπακτικών.
Η λύση για να είμαστε ασφαλείς είναι μία και μόνο μία: αποτροπή. Αυτό περιλαμβάνει στρατιωτική ισχύ, ποσοτικά και ποιοτικά τέτοια που να προκαλεί δέος και να επιτρέπει και προληπτικό χτύπημα, σύγχρονη και ακμαία οικονομία, Παιδεία που να σφυρηλατεί εθνικό φρόνημα και ενότητα, και όχι τερατολογίες του πολιτισμικού μαρξισμού, συμμαχίες και φυσικά ηγεσία που να εκπέμπει το αποφασιστικό μήνυμα πως εάν ο εχθροί τολμήσουν, θα μαυροφορέσει η μάνα τους, θα ταΐσουμε με τα κουφάρια τα ψάρια και τα όρνεα και θα γυρίσουμε τη χώρα τους στη Λίθινη Εποχή, μετατρέποντας τις στρατιωτικές και πολιτικές υποδομές τους σε ερείπια. Και αυτό προϋποθέτει χρήμα, κόπο, ιδρώτα, συνεχή εκπαίδευση και επαγρύπνηση.
Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος και εύκολος τρόπος, ανέξοδος και ξεκούραστος. Χρειαζόμαστε μεγαλύτερη θητεία, πιο σκληρή ρεαλιστική εκπαίδευση, περισσότερα και υπερσύγχρονα όπλα και γενική υποστήριξη. Η Ελευθερία κοστίζει και πρέπει να πληρώνουμε το τίμημα. Χρειαζόμαστε και Rafale και F-35 και Belhara και ό,τι καλύτερο υπάρχει, μέσα προστασίας, ένδυση, υπόδηση, ατομικά και ομαδικά όπλα, Πυροβολικό, Μηχανικό, Διαβιβάσεις, Τεθωρακισμένα, και να φέρουμε την Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό μας ακόμη πιο ψηλά στην παγκόσμια κατάταξη.
Παράλληλα σημαίνει μέριμνα για το προσωπικό, καλύτερες αμοιβές και πάνω από όλα τη διαρκή απόδοση της Τιμής που πρέπει σε αυτούς που είναι ταγμένοι να δώσουν και τη ζωή τους για την Πατρίδα, για όλους εμάς. Επίσης όλα αυτά προϋποθέτουν και μια άλλη πολιτική κουλτούρα, που να αφήνει τις Ενοπλες Δυνάμεις έξω από τη μικροπολιτική χυδαιολογία και ψευδολογία, φαινόμενο που δυστυχώς εσχάτως έχει εξελιχθεί σε καρκίνωμα, με ανοίκειες επιθέσεις κατά της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων.
Απέχουμε πολύ από το να κατακτήσουμε στα θέματα της εθνικής άμυνας την πρέπουσα ενότητα και ομοψυχία. Ομως ας διδαχθούμε από το Αρτσάχ, ας δούμε πού οδηγούν η εγκληματική αμέλεια της ισχύος, ο γεωπολιτικός τυχοδιωκτισμός και η ψευδαίσθηση πως θα σε σώσουν ξένοι. Από την αρχή χαιρετίσαμε τις προμήθειες σύγχρονων όπλων, ειδικά για την ΠΑ και το ΠΝ, δεδομένων και των ηθικών, ιστορικών και νομικών ευθυνών μας έναντι του Κυπριακού Ελληνισμού.
Χαιρετίσαμε την αναβάθμιση των σχέσεών μας με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ισραήλ. Παίζουμε με τους σωστούς παίκτες, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, σεβόμενοι τη γεωπολιτική πραγματικότητα και προσπαθώντας να αποκομίσουμε το μέγιστο από τις συμμαχίες μας. Ομως αυτό που θα προστατεύει πάντα πιο αποτελεσματικά τη Θράκη, το Αιγαίο και την ημικατεχόμενη Κύπρο θα είναι η πεποίθηση του βαθέος τουρκικού κράτους πως σε δυο μέρες θα έχουμε πλήρη αεροπορική υπεροχή, σε τέσσερις μέρες αεροδρόμια, ναύσταθμοι, στρατόπεδα, θα είναι παλιοσίδερα και σαν δρόμοι που τους περνάνε καλώδια, και την πέμπτη ημέρα ταπεινωμένοι θα ζητήσουν ανακωχή.
Οποιος πιστεύει πως υπάρχει άλλος τρόπος έχει επικίνδυνες ψευδαισθήσεις. Ακόμη μεγαλύτερες ψευδαισθήσεις έχει όποιος νομίζει πως μπορούμε να βρούμε πεδίο συνεννόησης με διεθνείς κακοποιούς, όπως η Τουρκία.