Παρέλκει να αναλύσουμε τα κίνητρα της νέας επίθεσης που δέχτηκε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας από συγκεκριμένα κέντρα, επειδή τόλμησε σε συγχαρητήριο τηλεγράφημά του προς τον Στέφανο Τσιτσιπά να αναφέρει την ελληνική καταγωγή του και να επικαλεστεί το όνομα της Ελλάδας.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Ο αποτυχημένος πολιτευτής που πυροδότησε την επίθεση της ιδεολογικής συνιστώσας κατά του αρχηγού του κράτους είναι γνωστός. Όπως και οι συνοδοιπόροι του. Αυτό που τον ενοχλεί είναι πως Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξακολουθεί και είναι ο Προκόπης Παυλόπουλος. Όχι ο εθνικισμός που υποτίθεται ότι καλλιεργεί με τις δηλώσεις του. Αν δεν τον κυρίευε το μίσος για το πρόσωπο, θα είχε διαβάσει δεκάδες ομιλίες που εκφώνησε ο ανώτατος άρχων καθ’ όλη τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του, με τις οποίες κατήγγελλε διαρκώς και επιμόνως το μόρφωμα του ναζισμού και του εθνικισμού.
Ωστόσο στην πραγματικότητα η έκρηξη του αποτυχημένου πολιτευτή και των μιντιακών συνοδοιπόρων του Σημιτισμού κατά του Προέδρου αποτελεί ευλογία. Άριστα έπραξε ο εν λόγω. Τον ευχαριστούμε και τον ευγνωμονούμε. Γιατί μας δίδει μιας πρώτης τάξεως αφορμή για να κάνουμε μια απλή σύγκριση της κοσμοαντίληψης καθενός με αφορμή την υπόθεση Τσιτσιπά. Πώς έχει στο μυαλό του την Ελλάδα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πώς την έχουν οι κατά Ίωνα Δραγούμη «αντικειμενικοί Έλληνες», οι οποίοι υποφέρουν μέσα στα σχήματα της γαλανόλευκης και του Ελληνισμού.
Στα σχεδόν πέντε χρόνια που παρακολουθούμε τον Πρόεδρο γνωρίζουμε ότι επιστρατεύει καθημερινά για την Ελλάδα -τον μικρό αυτόν τόπο στον οποίο καρπίζουν μεγάλες κακίες- τα άνθη του έθνους από όλο τον κόσμο. Από τον καθηγητή του Yale Νικόλα Χρηστάκη, που συγκλονίζει τον κόσμο με το «Προσχέδιό» του (η ελληνική ματιά υπέρ ενός κόσμου που ρέπει στο καλό – εκδόσεις Κάτοπτρον), τον κορυφαίο επιστήμονα του ΜΙΤ Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, τον κορυφαίο Έλληνα αρχαιολόγο Μιχάλη Κοσμόπουλο με τις ανασκαφές στην Ικλαινα και τον κορυφαίο Έλληνα δικαστή Σισιλιάνο, ο οποίος μετέχει στη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μέχρι βεβαίως τους αθλητές που συγκροτούν την Dream Team του έθνους: την πολυνίκη άλτρια του επί κοντώ Κατερίνα Στεφανίδου, τον παγκόσμιο πρωταθλητή Λευτέρη Πετρούνια, τη Μαρία Σάκαρη και τον Στέφανο Τσιτσιπά, τον οποίο ο Πρόεδρος δέχθηκε στο Προεδρικό κατόπιν παρακλήσεως του προπονητή καλαθόσφαιρας Μιχάλη Κυρίτση, όταν αυτός ήταν στη θέση 30 της παγκόσμιας κατάταξης, όχι στη θέση 6. Και τον αγαπά, γιατί είναι ο μόνος επαγγελματίας τενίστας στον κόσμο ο οποίος όταν κερδίζει τυλίγεται με την ελληνική σημαία και δηλώνει στο YouTube πως αγαπημένος του εθνικός ύμνος είναι ο ελληνικός. Δεν είναι αυτονόητο. Συναγωνιστές του Τσιτσιπά -πλην Τζόκοβιτς- αρνούνται να το κάνουν.
Αυτή είναι η αντίληψη του αρχηγού του κράτους, του Προέδρου της Δημοκρατίας, για τον Ελληνισμό. Να κινητοποιεί, να επαινεί, να υπογραμμίζει και να συντάσσει το δίκτυο των καταξιωμένων Ελλήνων υπέρ ενός σκοπού: της ανύψωσης της εθνικής μας ταυτότητας, την οποία κάποιοι διέσυραν διεθνώς μέσα στην κρίση. Ναι, να μην ντρεπόμαστε να το λέμε: Για το μικρό μας μέγεθος έχουμε πατήσει ως σύνολο μέσα στους αιώνες μεγάλες κορυφές. Υπεροχή ονομάζεται αυτό. Υπερ-έχουμε. Όχι εθνικισμός.
Βεβαίως, έναντι της απόψεως του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος απηχεί την υπερηφάνεια εκατομμυρίων Ελλήνων, υπάρχει και η άλλη άποψη. Της κατήφειας, της μιζέριας, της μικράς και εντίμου Ελλάδος. Η άποψη των «αντικειμενικών Ελλήνων», οι οποίοι αντιμετωπίζουν τον Τσιτσιπά ως μονάδα, ως άτομο, ως «παιχταρά» αλλά όχι ως Έλληνα. Εκείνων που θεωρούν ότι ο Στέφανος δεν έχει προέλευση, δεν αποτελεί μέλος ενός εθνικού συνόλου και μιας οργανωμένης κοινωνίας -με τα θετικά της και τα αρνητικά της-, δεν έχει ταυτότητα, έρχεται από το πουθενά. Αυτών που προσβάλλουν τον Έλληνα πρωταθλητή με ακροδεξιά ρητορική του τύπου «η μητέρα του είναι Ρωσίδα».
Πρόκειται για το ιδεολογικό ρεύμα των ανθρώπων που προτιμά να νιώθει κατώτερο για την εθνική καταγωγή του και όχι ανώτερο. Ευχαριστούμε που μας το κάνετε κατανοητό. Ευλογία να βγαίνουν τα σαλιγκάρια από το κέλυφός τους!
Αλλά για να καταλήξουμε όπως αρχίσαμε: Στόχος της επίθεσης δεν ήταν οι απόψεις Παυλόπουλου, αλλά ο ίδιος ο Παυλόπουλος, εν όψει προεδρικής εκλογής. Αρμοδιότητα του πρωθυπουργού είναι να επιλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δικαίωμά του. Εμείς έχουμε διατυπώσει τις απόψεις μας για τις προδιαγραφές όσον αφορά το πρόσωπο, ανεξαρτήτως υποψηφίων. Φαίνεται όμως από την επίθεση του κοσμοπολίτικου φιλελευθεράτου πως μερικοί θέλουν στο αξίωμα κάποιον που να ντρέπεται να δηλώσει Έλληνας, μη τυχόν και θεωρηθεί εθνικιστής. Κάποιον που να υποστέλλει τη σημαία, όχι να της κάνει έπαρση.
Οι απόψεις αυτές δοκιμάστηκαν στις εκλογές και δοκιμάζονται καθημερινά. Και αποτυγχάνουν, όπως οι αποτυχημένοι πολιτευτές που τις εκφράζουν. Είναι βαθιά μειοψηφικές αλλά πλειοψηφικές στα μίντια. Μας παρηγορεί ότι ο πρωθυπουργός ξέρει καλά ποιο είναι το διακύβευμα. Αν ο Τσιτσιπάς δεν ήταν Έλληνας, δεν θα έπαιρνε το πρώτο αεροπλάνο να πάει στο Λονδίνο για να παρακολουθήσει τον τελικό από κοντά.
