Ενας εσμός ηλιθίων μηδενιστών, αγκαλιά με ανακυκλωμένους νεοναζί, άπαντες κρυφά ή φανερά αντισημίτες, ευθυγραμμίζεται με τη Χαμάς, την Τουρκία και το Ιράν, διότι θεωρούν σύμμαχό τους την ισλαμική τρομοκρατία, ως αποσταθεροποιητικό παράγοντα της Δύσης. Το τι έπαθε η ιρανική αριστερά, που κατέληξε στην αγχόνη, μετά την αρχική σύμπλευσή της με τους μουλάδες για την ανατροπή του Σάχη, δεν τους δίδαξε τίποτα.
Εάν η χώρα ακολουθούσε τη γραμμή του ΚΚΕ, μεγάλου μέρους του ΣΥΡΙΖΑ και διάφορων ξέμπαρκων αριστεριστών στην αντισημιτική τους ταύτιση με τους ισλαμοναζί τρομοκράτες, θα οδεύαμε προς ένα βατερλό μεγαλύτερο και από αυτό του 1974 στην Κύπρο. Η κυπριακή τραγωδία στην τελική της φάση ήταν αποτέλεσμα προδοσίας ημετέρων, των δύο δικτατορικών κυβερνήσεων. Αφενός του Παπαδόπουλου, που απέσυρε τη Μεραρχία το 1967 και απογύμνωσε αμυντικά το νησί, και αφετέρου του Ιωαννίδη, ο οποίος, τυχοδιωκτικά και ανόητα, έδωσε την αφορμή στους Τούρκους με το πραξικόπημα της 15/7/1974 και στη συνέχεια εγκατέλειψε τους πολεμιστές στην Κύπρο, που έδωσαν έναν γενναίο αλλά άνισο αγώνα.
Για να φτάσουμε όμως σε αυτές τις δύο διαδοχικές προδοσίες, προηγήθηκε σειρά τραγικών λαθών, που μετέστρεψαν εναντίον μας τις ΗΠΑ και το σημείο στροφής ήταν η απόρριψη του Σχεδίου Ατσεσον, που προέβλεπε την άμεση Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα, τη νομιμοποίηση της Ελληνικής Μεραρχίας, την άμεση εφαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας και νομίσματος στην Κύπρο, εκλογές για την εκλογή Κύπριων Βουλευτών για τη Βουλή των Ελλήνων και μετακόμιση της ΤΟΥΡΔΥΚ στην Καρπασία, που θα ήταν ΝΑΤΟϊκή βάση εκμισθωμένη από την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ. Το πρότειναν στον Γεώργιο Παπανδρέου κατά τη δραματική διαπραγμάτευση στην επίσημη επίσκεψή του στις ΗΠΑ το 1964, όπου η στάση του είναι μνημείο πολιτικής γενναιότητας και εθνικού φρονήματος και το δέχτηκε.
Ομως ο Ανδρέας Παπανδρέου, που ανέλαβε την αποστολή να πείσει τον Μακάριο, έκανε μαζί του αντιαμερικανικές δηλώσεις και απορριπτικές του Σχεδίου Ατσεσον από τη Λευκωσία. Εκεί συναντήθηκε ο τυχοδιωκτισμός και των δύο, μαζί με τον υπέρμετρο εγωισμό του Μακαρίου, για τον οποίο ήταν αδιανόητο, μπροστά στην υλοποίηση του ύψιστου στόχου του ελληνικού εθνικού κινήματος στην Κύπρο, την Ενωση με τη Μάνα, να κάμψει τις προσωπικές του φιλοδοξίες και να επιστρέψει στα ποιμαντικά του καθήκοντα ή να γίνει από Πρόεδρος Δημοκρατίας Νομάρχης του Νομού Κύπρου. Προσθέστε εδώ τα τριτοκοσμικά και φιλοσοβιετικά παιχνίδια, στα οποία επιδόθηκαν ο Μακάριος αλλά και ο Ανδρέας στην υπόλοιπη ζωή τους, κόντρα στα εθνικά συμφέροντα του Ελληνισμού και κόντρα στα συμφέροντα των συμμάχων μας στο ΝΑΤΟ και κυρίως των ΗΠΑ.
Μετά την απόρριψη του Σχεδίου οι αρχικά έκπληκτοι Αμερικανοί απλά άλλαξαν άλογο, υπέθαλψαν την τουρκική επιθετικότητα και οδηγηθήκαμε στην καταστροφή και την προδοσία του 1974, των οποίων η άρση των αποτελεσμάτων πρέπει να αποτελεί ύψιστο στόχο κάθε πολιτικού και πολιτικής σε Ελλάδα και Κύπρο. Αυτοί φυσικά που ενεθάρρυναν τα παιχνίδια του Μακαρίου και άλλων σε βάρος των συμφερόντων του Ελληνισμού ήταν το Σοβιετικό μπλοκ, που επιθυμούσε την υπονόμευση του ΝΑΤΟ στη Νοτιοανατολική του πτέρυγα. Στην Ελλάδα δε είχαμε τη σχιζοφρένεια του αντιαμερικανισμού, που έγινε πυρκαγιά μετά το 1974 -αντιαμερικανισμός που διείσδυσε ακόμη και στη Δεξιά-, ενώ έπρεπε να κάνουμε την αυτοκριτική μας για την παράνοια του να ανήκουμε στο ΝΑΤΟ και να κάνουμε αντινατοϊκές – αντιαμερικανικές πολιτικές.
Η Ιστορία διδάσκει πως μόνον όταν υποδεικνύουμε και πείθουμε τις ΗΠΑ και τους εν γένει συμμάχους μας για την ταύτιση δικών τους συμφερόντων με τα δικά μας μπορούμε να προωθήσουμε τα δικά μας συμφέροντα. Σήμερα λοιπόν, η Τουρκία μπαίνει στην πρωτοπορία του μετώπου της αντισημιτικής ισλαμοναζί τρομοκρατίας, ανατινάζοντας κάθε γέφυρα συμμαχίας με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ, προσφέροντάς μας ένα απίστευτο άνοιγμα προώθησης των συμφερόντων μας, που η Ιστορία δεν θα μας συγχωρέσει αν αγνοήσουμε, ενώ ταυτίζεται με το Ιράν, που είναι κόκκινο πανί για την παγκόσμια ασφάλεια.
Ερχονται λοιπόν οι εκπρόσωποι του κόκκινου άκρου του φασισμού, στην παράδοση της πάλαι ταυτόχρονης στήριξης ναζισμού και σταλινικού κομμουνισμού και μετά τον Β’ Π.Π. και στη γραμμή της υποστήριξης του πρωτόγονου και γενοκτόνου φασισμού, του δασκάλου των Χίτλερ και Μουσολίνι, του Κεμάλ, να απαιτήσουν να κάνει η χώρα ένα δεύτερο μεγάλο και μοιραίο σφάλμα και να υποστηρίξει τους ισλαμοναζί της Χαμάς, τα όργανα του Ερντογάν και του Ιράν, ισλαμιστές φονιάδες μωρών, που πανηγύριζαν όταν έγινε η Αγία Σοφία τζαμί, που υποδέχθηκαν τον Ερντογάν με πανό «Καλώς ήλθες, νέε Πορθητή», ενώ η χώρα έχει ζωτικά συμφέροντα που επιβάλλουν τη στήριξη του Ισραήλ και τη σύμπλευση με τις ΗΠΑ. Η μόλυνση του δημόσιου βίου από τις αντισημιτικές αθλιότητες, την αμφισβήτηση ή τη δικαιολόγηση των δολοφονιών Ισραηλινών αμάχων από μια οργάνωση που φιλοδοξεί να ολοκληρώσει το Ολοκαύτωμα και να καταστρέψει το κράτος του Ισραήλ είναι άλλη μια απόδειξη πως η αριστερά είναι νόσος της Ανθρωπότητας, από την οποία πρέπει να απαλλαγούμε.
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
