Την περασμένη εβδομάδα ένας καλός φίλος, ενθουσιασμένος με την… κανονικότητα στην οποία έχει επιστρέψει η χώρα, με έψεξε γιατί ασκώ αυστηρή κριτική στους χειρισμούς της κυβέρνησης για το λαθρομεταναστευτικό και υπογράφω διακηρύξεις διαμαρτυρίας, από κοινού με άλλους Έλληνες.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
«Μα, τι θέλετε, επιτέλους; Κλειστές δομές ζητάτε, αυτό αποφάσισε και η κυβέρνηση! Δεν σου άρεσαν ούτε τα νέα μέτρα;» με ρώτησε απορημένος.
Λίγο έλειψε να τον αρπάξω. «Όταν λέμε κλειστές, εννοούμε κλειστές. Όχι μισάνοιχτες και με μιναρέ» του απάντησα. «Κλειστές για όλους! Πρόσφυγες, “πρόσφυγες”, λαθρομετανάστες, αιτούντες και μη αιτούντες, με διαβατήρια ή χωρίς διαβατήρια. Περιορισμός στο δικαίωμα μετακίνησης για όλους όσοι μπαίνουν παράνομα στη χώρα, έως ότου κριθεί τελεσίδικα και κατά περίπτωση το δικαίωμα χορήγησης ασύλου. Υπό την προϋπόθεση πάντα μιας πολύ αυστηρής ερμηνείας της σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας. Γιατί, αν στις δέκα αιτήσεις εγκρίνονται οι επτά, ζήτω που καήκαμε. Έτσι όπως ερμηνεύονται σήμερα οι διατάξεις, κι εγώ να ζητήσω άσυλο επειδή με κυνηγάει, λόγου χάριν, ο σπιτονοικοκύρης μου, θα θεωρηθώ… ευάλωτος και θα το πάρω».
Ο φίλος με κοίταξε εμβρόντητος και άλλαξε αμέσως συζήτηση. Μάλλον εξεπλάγη. Η δική μου κατάπληξη περιορίζεται στο πώς μπορεί να υπάρχουν εχέφρονες πολίτες που πείστηκαν ότι η κυβέρνηση με αυτόν τον πρόχειρο, αποσπασματικό και φοβικό απέναντι στην Ευρώπη και στην… Τουρκία τρόπο διαχειρίζεται επαρκώς την κατάσταση.
Τα μέτρα, λοιπόν, που ανακοινώθηκαν, έπειτα από μισή ντουζίνα ΚΥΣΕΑ και άλλων ατελέσφορων κυβερνητικών «διαβουλεύσεων», προδίδουν είτε πλήρη άγνοια και συνεχιζόμενη υποτίμηση του προβλήματος είτε συνειδητή πολιτικάντικη εξαπάτηση του κόσμου, στη λογική «άσε να κερδίσουμε λίγο χρόνο, μήπως χειμωνιάσει, και από καλοκαίρι βλέπουμε»…
Το πρώτο και κρισιμότερο ερώτημα στο οποίο οφείλει να απαντήσει η κυβέρνηση αφορά τους σημερινούς αριθμούς. Πόσοι είναι οι παράτυποι μετανάστες που φιλοξενούνται σήμερα (με το έτσι θέλω…) στη χώρα; «Σάμπως ξέρει;» θα σκεφτείτε. «Όχι» είναι η απάντηση. Δεν ξέρουν την τύφλα τους. Γιατί εκτός από αυτούς που έρχονται με τα… θαλάσσια ταξί της Frontex και του Λιμενικού (και οι οποίοι κουτσά στραβά καταγράφονται), υπάρχουν κι άλλοι που μπουκάρουν από τον Έβρο και την ελληνοβουλγαρική μεθόριο. Αυτοί δεν καταγράφονται και σκορπίζονται στην ενδοχώρα με τα… ταξί των λαθροδιακινητών, που, άμα λάχει, παίρνουν σβάρνα και αυτοκίνητα κανονικών ανθρώπων.
Προ εβδομάδων ο «αρμόδιος» Κουμουτσάκος, που αντί να ξαγρυπνά από τον εφιάλτη χαζολογάει σε ανούσια συνέδρια στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, έδωσε μία τάξη μεγέθους. Στους πρώτους τέσσερις μήνες της «κανονικότητας» καταγράφηκαν 40.000. Ένα δεκαρικάκι τον μήνα. «Αντέχεται» θα μου πείτε. Δεν είναι όλοι οι μήνες με μπουνάτσες και καμιά εβδομηνταριά χιλιάδες μπορούμε να τους διαχειριστούμε. Θα βγει αληθινή και η ποσόστωση του Κυριάκου με το 1%…
Πρώτο ερώτημα: Πιστεύετε, αλήθεια, αυτά τα νούμερα; Και οι μη «καταγεγραμμένοι» πόσοι να είναι, άραγε; Δεύτερο ερώτημα: Από τους 40.000 του πρώτου τετραμήνου, πόσοι επέστρεψαν στην Τουρκία ή στις χώρες προέλευσής τους; Εκατό, διακόσιοι, χίλιοι; Και πολλούς λέω. Τρίτο ερώτημα: Τα στοιχεία όσων έχουν καταστρέψει, χάσει, καταπιεί ή δεν ξέρω τι άλλο τα διαβατήριά τους πώς ταυτοποιούνται; Και πώς ακριβώς θα κριθεί αν είναι πράγματι κατατρεγμένοι που δικαιούνται άσυλο ή φονιάδες του Ισλαμικού Κράτους που έρχονται εδώ να κάνουν καριέρα;
Πριν από μερικές εβδομάδες έτυχε να βρεθώ στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς μου για μια γελοία γραφειοκρατική διαδικασία από αυτές που δεν θα έπρεπε να απασχολούν την Αστυνομία, αλλά να γίνονται -εν μέσω κανονικότητας- ηλεκτρονικά (κύριε Πιερρακάκη…).
Στα πέντε λεπτά που χρειάστηκε να περιμένω, ένας ανθυπαστυνόμος συνόδευσε στα κρατητήρια τέσσερις μελαψούς αλλοδαπούς, προφανώς έπειτα από κάποια επιχείρηση-σκούπα. Έτυχε, λοιπόν, να ακούσω τον εξής διάλογο:
– Χαρτιά δεν έχεις; Διαβατήριο, άδεια προσωρινής παραμονής;
– Όχι, κύριος. Ντεν έκει χαρτιά.
– Κι από πού είσαι;
– Πάκισταν, κύριος.
Πολύ ωραία. Μπορεί να μας πει κάποιος, κατά προσέγγιση έστω, πόσοι είναι σήμερα οι… «ντεν έκω χαρτιά»;
Πρόσθετο ερώτημα-κερασάκι: Ο «ντεν έκω χαρτιά» δικαιούται να καταθέσει αίτηση ασύλου, δηλώνοντας ό,τι όνομα του έρθει στο κεφάλι και μετά να κυκλοφορεί ελεύθερος στη χώρα με προσωρινή άδεια ως «αιτούμενος ασύλου»;
Λοιπόν, αφήστε την κοροϊδία, κύριοι της κυβέρνησης, και κοιτάξτε να τους περιορίσετε όλους σε πραγματικά κλειστές δομές στρατιωτικού τύπου, μέχρι να καταλάβετε τι καπνό φουμάρει ο καθένας. Θα ταλαιπωρηθούν και κάποια… χλωρά μαζί με τα ξερά, τουλάχιστον όμως δεν θα καεί η χώρα.
Αλλιώς ετοιμαστείτε το ερχόμενο καλοκαίρι, την ώρα που η Γιάννα θα στήνει το σόου-rebranding της πολυπολιτισμικής Ελλάδας, να το κάνετε και πράξη. Με μικρά… Ισλαμαμπάντ σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα και γκέτο εξαγριωμένων, υποψηφίων προς… αναχώρηση στα νησιά, οι οποίοι όμως δεν θα αναχωρούν και θα ξεχυθούν αλαλάζοντες σαν τα ασκέρια του Ιμπραήμ. Κρίμα που δεν χωρούν όλοι στα εξοχικά της Ντόρας, να μας λύσει το πρόβλημα…
