Στην Ευρώπη τα πατριωτικά κόμματα κερδίζουν συνεχώς έδαφος εξαιτίας της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης. Στην Ολλανδία στις πρόσφατες εκλογές πρώτο βγήκε το πατριωτικό κόμμα του Βίλντερς. Στη δε Γαλλία στις δημοσκοπήσεις η Λεπέν έχει ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά στον πρώτο γύρο, τα οποία μέχρι σήμερα τα έχουν πετύχει μόνο ο D’ Estaing, ο Μιτεράν και ο Σαρκοζί. Εάν υπολογίσουμε και τις δεξιές συντηρητικές και πιο δεξιές κυβερνήσεις της Ιταλίας, Πολωνίας, Ουγγαρίας, της Βρετανίας, την άνοδο του ADF στη Γερμανία, είναι εύκολο να αντιληφθούμε ότι υπάρχει μία σαφής στροφή προς το Εθνος-Κράτος. Γιατί, άραγε;
Η Γαλλία ετοιμάζεται να ψηφίσει έναν πιο σκληρό μεταναστευτικό νόμο, ο οποίος, εάν υιοθετηθεί με τις προτάσεις της Γερουσίας, καταργεί σειρά παροχών για τους λαθρομετανάστες, απελαύνει όλους τους ξένους εγκληματίες, ακόμη και ανηλίκους, επαναφέρει το αδίκημα της παράνομης διαμονής στη χώρα με ποινή και πρόστιμο, το οποίο είχε καταργήσει ο σοσιαλιστής Hollande, και κάνει πιο δύσκολη την οικογενειακή επανένωση, ενώ δεν δίνει αυτόματα την υπηκοότητα λόγω γέννησης στο γαλλικό έδαφος.
Εμείς έχουμε φροντίσει να νομιμοποιήσουμε την παρανομία, να μην απελαύνουμε κανέναν τόσα χρόνια και να δίνουμε επιδόματα, ιθαγένειες και διευκολύνσεις αφειδώς σε όποιον είδε φως και μπήκε. Παρά το γεγονός ότι τη διακυβέρνηση της χώρας την έχει -υποτίθεται- δεξιό κόμμα, το μόνο που κάνει τελικά είναι να διαχειρίζεται εκατομμύρια για να κρατάμε εδώ τους λαθρομετανάστες. Η δική μας πολιτική είναι να ζητιανεύουμε λεφτά γι’ αυτούς, αντί να τους διώχνουμε. Η δική μας στάση είναι να πάρουμε 40.000.000 φράγκα από την Ελβετία για δομές, αντί να φτιάξουμε νόμο που να μην επιτρέπει άλλο σε λαθρομετανάστες να νομιμοποιούν την παράνομη είσοδό τους και να έχουν παροχές.
Αυτό συμβαίνει γιατί, πολύ απλά, αυτή η κυβέρνηση δεν είναι δεξιά. Εχει χρησιμοποιήσει ψήφους δεξιών για να εφαρμόσει σοσιαλιστικές αριστερές πολιτικές.
Ο,τι και να λένε, αργά ή γρήγορα το ρεύμα αυτό θα επηρεάσει και τη χώρα μας.
Οσο και να προπαγανδίζουν ότι τα πατριωτικά κόμματα είναι ακροδεξιά και ταυτίζονται με τον ναζισμό, ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά να κάνει τον διαχωρισμό. Ο,τι και να κάνουν δεν θα ανακόψουν την ευρωπαϊκή τάση προς την ανασύσταση του Εθνους-Κράτους. Οι κοινωνίες πλέον παλεύουν για εθνικές πολιτικές, και όχι για δομές της κάθε Solidarity.
* Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
