Το περασμένο Σάββατο συναντήθηκα έπειτα από καιρό με αγαπημένο φίλο από τη Θεσσαλία, ο οποίος πολιτεύτηκε με τη Ν.Δ. αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Το βιογραφικό του, άριστο: πτυχιούχος μεγάλου και φημισμένου πανεπιστημίου της Αμερικής. Χάρβαρντ. Το αγαπημένο του Κυριάκου. Μετά τις εκλογές κορυφαίος υπουργός θέλησε να τον αξιοποιήσει σε τεχνοκρατική θέση συμβατή με τα υψηλά προσόντα του, αλλά «ατύχησε».
Η ομάδα του ΣΕΒ που κατοικοεδρεύει στο Μαξίμου επέβαλε δικό της σε συγκεκριμένο δημόσιο οργανισμό, ενώ αιτία της απόρριψής του πληροφορήθηκε ότι ήταν η εσωκομματική αναφορά του πατρός του. Ούτε καν του ιδίου. Ο άνθρωπος επέστρεψε στον ιδιωτικό τομέα, να προσφέρει ήθελε, είχε δουλειά. Την ώρα που μιλούσαμε, κουδούνισε το κινητό του.
Άρχισαν να φθάνουν μηνύματα από την ευρύτερη εκλογική του περιφέρεια. Μετά το σοκ με την τοποθέτηση επιφανών στελεχών του ΠΑΣΟΚ σε θέσεις ΠΕΣΥαρχών (επόπτες όλων των νοσοκομείων υγειονομικής περιφέρειας), τώρα μάθαινε ότι ένας υπερ-ογδοηκοντούτης πολιτικός γυρολόγος της περιοχής, ο οποίος εγκατέλειψε τη Ν.Δ. και γύρισε στη «σωστή» στιγμή, τοποθετείτο σε θέση διοικητού νοσοκομείου.
Σε δευτερόλεπτα τον κάλεσε κι ένας βλάχος ψηφοφόρος, ο οποίος ωρυόταν, τον άκουσα με τα αυτιά μου: «Τι είν’ αυτάααα, ρε; Βλάκες είμαστ’ εμείς που ψηφίζουμ’ μια ζουή Ν.Δ.; Ιιιιιιι! Πώς το έκανε αυτό ο Κυριάκς; Σαν τους δεις, να τους πεις ότι θα τους… πετσώσουμε! Ιιιιιι! Δεν το πιστεύω!» Ο άνθρωπος δεν διεκδικούσε κάτι. Απλώς διαπίστωνε με τη χαρακτηριστική ντοπιολαλιά ότι η συνέπεια τιμωρείται και ο καιροσκοπισμός επιβραβεύεται.
Ο φίλος μου με παρακάλεσε να μη γράψω τίποτα, μη νομίσουν ότι υποκινεί εκείνος δημοσιεύματα. Του έκανα τη χάρη. Υπάρχουν άλλωστε μερικοί γραφικοί των Αθηνών που τολμούν να μας κατηγορούν για αντιφιλελεύθερο λαϊκισμό. Έτσι είναι αυτές οι ελίτ. Ο,τι είναι ανίκανες να καταλάβουν το βαφτίζουν λαϊκισμό. Γενικώς το ουσιαστικό «λαός» και τα παράγωγά του τους προκαλούν ιλαρά.
Ο νόμος του Μέρφι είναι νόμος του Μέρφι όμως. Αν είναι κάτι να συμβεί, θα συμβεί. Ο σάλος που ξεσηκώθηκε για τον πολιτικό γυρολόγο (που θέλησε να διορίσει ο τοπικός ισχυρός υπουργός της ευρύτερης περιοχής) ανάγκασε τον συνταξιούχο να παραιτηθεί.
Μη νομίσει όμως κανείς ότι το θέμα κλείνει. Τώρα ανοίγει. Διότι η λίστα των διοικητών των νοσοκομείων έδειξε ότι το Μαξίμου από το οποίο πέρασε προς έγκριση δεν έχει συνείδηση τι αρχίζει να συμβαίνει στον κόσμο της Κεντροδεξιάς. Και βεβαίως δεν μαθαίνει τι λένε οι βουλευτές μεταξύ τους σιγανά, μην τους πάρει είδηση κανείς και σταμπαριστούν.
Η ατάκα που κυριαρχεί μεταξύ τους είναι «όποιος πρόλαβε να γραφτεί μέλος στο Ποτάμι, στο ΚΙΔΗΣΟ και στο ΚΙΝ.ΑΛ. έχει τύχη», οι φιλελεύθεροι και οι δεξιοί, όχι, δεν έχουν. Πλην Δράσης. Πράγματι. Στη λίστα με τους νέους διοικητές νοσοκομείων περιλαμβάνονται επιτυχημένοι μάνατζερ της Υγείας που καρατόμησε ο ΣΥΡΙΖΑ και σωστά επιστρέφουν (π.χ. ο Γρηγορόπουλος του Ευαγγελισμού), περιλαμβάνονται όμως και νεαρότατες κόρες μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, μέλη του ΚΙΔΗΣΟ συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου, αντιδήμαρχοι και στενοί συνεργάτες του βουλευτή του ΚΙΝ.ΑΛ. Γιώργου Καμίνη, οι οποίοι πολιτεύτηκαν με τη Ν.Δ. και απέτυχαν.
Αποτυχημένοι πολιτευτές, δηλαδή. Δεν υπάρχει τομέας του κρατικού μηχανισμού, κυβέρνηση, γενικές γραμματείες, ειδικές γραμματείες, ΔΕΚΟ, στάδια, νοσοκομεία, αστυνομικές διευθύνσεις, Κοινοβούλιο, ανεξάρτητες Αρχές, μέσα ενημέρωσης, σύμβουλοι Ασφαλείας, εποπτευόμενοι οργανισμοί του υπουργείου Παιδείας και δεν ξέρω τι άλλο, όπου στενοί συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου, του Κώστα Σημίτη, του Ευάγγελου Βενιζέλου, του Γιώργου Καμίνη (κοιτά προς ΣΥΡΙΖΑ), υβριστές του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Αρχιεπισκόπου, πρώην αρχηγών της Ν.Δ. να μην υπηρετούν την κυβέρνηση ως… μεταλλαγμένοι δεξιοί. Όπως οι κομμουνιστές της ΕΣΣΔ βαφτίστηκαν μέσα σε μια νύχτα καπιταλιστές.
Κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης, πασοκογενής, μου αποκάλυψε ότι πάνω από το 30% του κράτους μετρημένα προέρχεται από αυτόν τον χώρο. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ συγχωνεύεται με τη Ν.Δ. Η πασοκοποίηση της Ν.Δ. προχωρά ταχέως, μερικοί εισηγούνται να φθάσει και… ως την Ηρώδου Αττικού.
Προσωπικά, με όρους αξιοκρατίας, δεν έχω αντίρρηση επί της αρχής στην αξιοποίηση στελεχών από αυτόν τον χώρο. Γνωρίζω καιρό πολλά παιδιά που αξιοκρατικά επελέγησαν από τον Κυριάκο και αποδίδουν άριστα στις θέσεις που τοποθετήθηκαν. Μακριά από εμένα ο… πασοκικός ρατσισμός.
Ωστόσο υπάρχει ένα ευρύτερο θέμα: Μου είναι δύσκολο να ακούω το επιχείρημα ότι ο τάδε ή ο δείνα πασοκογενής που διορίστηκε «έχει τόσα πτυχία και τόσα μεταπτυχιακά», άρα καλά προτιμάται, όταν βλέπω χιλιάδες φιλελεύθερους επιστήμονες με άριστα βιογραφικά που περιλαμβάνονται στα 2.000.000 πολιτών που ψήφισαν Κυριάκο να μένουν εκτός νυμφώνος.
Το ζήτημα εν προκειμένω δεν είναι η νομή της εξουσίας από το κράτος της Δεξιάς, όπως θα μπορούσε να νομίσει κανείς. Το ζήτημα είναι η αξιοκρατία και η συνέπεια. Το ζήτημα είναι το κέντρο βάρους της παράταξης. Άλλο να είναι η Ν.Δ. το κέντρο βάρους και άλλο το διαλυμένο ΠΑΣΟΚ. Αν απογοητεύεις τους πιστούς και αρίστους, θα έρθει μια μέρα σε ένα επόμενο συνέδριο, όχι σε αυτό, που θα κοιτάς τον χώρο σου και θα αναρωτιέσαι αν έκανες λάθος στη διεύθυνση.
Προσοχή, λοιπόν. Βαράμε καμπανάκι καλόπιστα, όχι με διάθεση αντιπολίτευσης.
Λεπτομέρεια: Ρώτησα τον φίλο μου από τη Θεσσαλία τι σημαίνει η φράση «θα τους πετσώσουμε». Μου το μετέφρασε. Αρνούμαι να σας το μεταφέρω. Βαρύ.
