Για να δούμε, φίλοι μου, από ποιον κινδυνεύει σήμερα η δημοκρατία. Σύμφωνα με το πολιτικό σύστημά μας, κινδυνεύει από αυτούς ακριβώς των οποίων οι παππούδες σκοτώθηκαν πάνω στις κορφές του Γράμμου και του Βίτσι για να απολαμβάνουν τα αγαθά της δημοκρατίας οι ηττημένοι, δηλαδή εκείνοι που ήταν στην απέναντι πλευρά. Δηλαδή οι παππούδες του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, οι θείοι του ΠΑΣΟΚ και πάει λέγοντας.
Σήμερα τι έχουμε; Την κακιά, γραφική, μόρφωμα Δεξιά και την κάργα δημοκρατική Ακροαριστερά (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ), την ημιαριστερά (ΠΑΣΟΚ) και την ντεμέκ Αριστερά, βάλτε ό,τι θέλετε. Α, ναι, έχουμε και τη Νέα Αριστερά…
Βέβαια, όταν λέμε «Αριστερά» δεν εννοούμε τίποτα άλλο από τους γνωστούς γνήσιους κομμουνιστές. Αλλά αυτοί μεν βαφτίστηκαν «αριστεροί», ενώ οι Δεξιοί… φασίστες. Και το ωραίο είναι ότι τα «βαφτίσια» αυτά, τα έκανε η λεγομένη συντηρητική παράταξη ή Κεντροδεξιά ή Νεοφιλελεύθερη ή Ριζοσπαστικοφιλελεύθερη ή Κεντροκεντρώα ή σέντερ χαφ ή… κλιματική αλλαγή.
Θα μου πείτε, τώρα: «Ρε, φίλε, η ορολογία σε μάρανε τώρα ή η κατρακύλα;» Να σας πω. Αφού η κατρακύλα δεν πρόκειται να σταματήσει (χαίρετε, κύριε Γεραπετρίτη), και επειδή κάτι πρέπει να με πειράξει, άλλωστε στην… αντιδραστική «δημοκρατία» γράφω, με πειράζει η ορολογία.
