Ρώτησα προχθές στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη, στον ΑΝΤ1, τον υπουργό Εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκο πότε προτίθεται να φέρει η κυβέρνηση προς ψήφιση στη Βουλή τον νέο εκλογικό νόμο.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Τι πιο λογικό, μετά τη λήξη της εκκρεμότητας με την αναθεώρηση του Συντάγματος; (Η οποία περαιώθηκε σε χρόνο «ρεκόρ» – δύο μήνες.) Δεν μου απάντησε. Ήταν αόριστος.
Μου αποκάλυψε ότι ο νόμος για την ψήφο των αποδήμων, που διευρύνει το εκλογικό σώμα κατά 500.000 εκλογείς, θα ψηφιστεί μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου, αλλά πότε θα ψηφιστεί ο εκλογικός νόμος δεν είπε.
Κράτησε τα χαρτιά του κλειστά. Κι ας είχε αφήσει ο πρωθυπουργός το ενδεχόμενο να κλείσει και αυτή η εκκρεμότητα μέσα στο 2019. Πάει για το 2020, ως φαίνεται. Την ίδια μέρα, ο υπουργός Εσωτερικών, σε άλλη του παρέμβαση στο Action24, τόνισε ότι «αν ο Τσίπρας δεν συναινέσει στην κατάργηση της απλής αναλογικής, τότε αναλαμβάνει την ευθύνη των διπλών εκλογών».
Το 2023, υποτίθεται. Αξιολογώ ως ενδιαφέρουσα τη σιωπή του κυρίου Θεοδωρικάκου στην ερώτησή μου. Και τούτο διότι άλλο είναι να προηγηθεί η ψήφιση του εκλογικού νόμου της προεδρικής εκλογής και άλλο να ακολουθήσει την προεδρική εκλογή. Ψήφιση εκλογικού νόμου πριν από την προεδρική εκλογή σημαίνει αναζήτηση συμμαχίας με το ΠΑΣΟΚ για την ψήφιση κεντροαριστερού Προέδρου Δημοκρατίας. Εσχάτως ακούω και το όνομα του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου, ο οποίος διορίστηκε από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη πρόεδρος επιτροπής για την αστυνομική βία. Και που, βεβαίως- δεν ξεχνάμε-, ήταν μάρτυς υπερασπίσεως του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο Ειδικό Δικαστήριο για τη «λίστα Λαγκάρντ».
Αν προηγηθεί ο εκλογικός νόμος της προεδρικής εκλογής -ούτε στην ειδικότερη ερώτησή μου απάντησε ο Τάκης Θεοδωρικάκος-, τότε ο Κυριάκος θα δώσει τη μάχη των 200 ψήφων για την κατάργηση της αναλογικής και θα ορίσει κεντροαριστερό Πρόεδρο (όπως βαθιά θέλει μέσα του). ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ συγκεντρώνουν σήμερα, χωρίς Βαρουφάκη, 101 ψήφους για να μπλοκάρουν την κατάργηση της απλής αναλογικής.
Αλλά, με την κατάσταση που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ, αν όλοι οι άλλοι συνταχθούν κατά της αναλογικής, δεν θα ήταν δύσκολο να βρεθούν ένας δύο συριζαίοι βουλευτές που διαφωνούν με την πασοκοποίηση του κόμματος για να κάνουν το άλμα. Οι Μητσοτάκηδες είναι καλοί σε αυτά. Πολύ δύσκολο εγχείρημα, βεβαίως, αλλά στην πολιτική είμαστε, δεν κάνουμε αριθμητική.
Αν όμως η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός ξεκαθαρίσουν μέσα τους ότι η απλή αναλογική δεν καταργείται από αυτό το Κοινοβούλιο, τότε (εκτίμηση) θα ζητήσουν, αργά ή γρήγορα, μέσα στην προσεχή διετία από τον λαό να την καταργήσει με διπλές εκλογές, χρεώνοντας στον Τσίπρα την ευθύνη για τη διεξαγωγή τους. Αυτό το σενάριο, όμως -ψήφιση εκλογικού νόμου μετά την προεδρική εκλογή, εκλογές και χρέωση των εξελίξεων στην αντιπολίτευση-, προϋποθέτει κεντροδεξιό Πρόεδρο ισχυρής εμβέλειας.
Η παράταξη θα πρέπει να οδηγηθεί σε εκλογές απλής αναλογικής με τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση. Στο ερώτημα, λοιπόν, αν ο Πρόεδρος θα είναι άνδρας ή γυναίκα, τεχνοκράτης, δικαστής, επιχειρηματίας ή πολιτικός, από την κοινωνία ή από τον κομματικό σωλήνα, κεντροαριστερός ή κεντροδεξιός, απαντώ: Αν ο κύριος Μητσοτάκης δεν υποκύψει στον πειρασμό του σχεδιασμού πρόωρων εκλογών (όχι άμεσης προκήρυξής τους απαραιτήτως), ο Πρόεδρος μπορεί να είναι κεντροααριστερός – και κηπουρός, που λέει ο λόγος. Αν όμως θελήσει μέσα στο 2020 ή στο 2021 να προκηρύξει εκλογές, ο Πρόεδρος θα είναι πολιτικός και κεντροδεξιός.
Το βασικό στρατηγικό ζήτημα για τον ίδιο δεν είναι ο Πρόεδρος – για τον τόπο, βεβαίως, με τόσα ανοιχτά μέτωπα, είναι. Το βασικό ζήτημα για τον ίδιο είναι η κατάργηση της απλής αναλογικής, καθώς η διατήρησή της κρατά ζωντανό τον Τσίπρα. Δεν θα τον ξεγράψει η διαπλοκή, αν ξέρει ότι θα είναι ρυθμιστής σχηματισμού κυβέρνησης. Οι πειρασμοί για τον πρωθυπουργό είναι μεγάλοι. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να μικραίνει στην αντιπολίτευση (16 μονάδες μπροστά η Ν.Δ.) και να βρίσκεται σε βαθιά κρίση μηχανισμών (καθώς οι συριζαίοι του 3% διώχνουν τους πασόκους, που εγγράφονται ως μέλη από τις κομματικές τους συνελεύσεις, υβρίζοντας τον Ανδρέα!), μια μεγάλη και συσπειρωμένη Κεντροδεξιά μπορεί άνετα να καταργήσει τώρα την απλή αναλογική.
Σήμερα, άλλωστε, η κοινή γνώμη ζει στην εποχή του «παμμητσοτακισμού» (κατά την εύστοχη ρήση πρώην υπουργού της Ν.Δ.), αύριο ποιος ξέρει… Η απόφαση, όμως, για τον κύριο Μητσοτάκη δεν είναι εύκολη. Στο balance είναι και η σταθερότητα. Εκείνος είναι στην κορυφή του… βουνού, εμείς στην πλαγιά. Υποτίθεται βασίμως ότι ο πρωθυπουργός έχει πανοραμική θέα και βλέπει καλύτερα. Θα αναμένουμε. Λεπτομέρεια: Κορυφαίοι τραπεζικοί παράγοντες μου επισημαίνουν ότι τυχόν εξάμηνη πολιτική ρευστότητα δεν επηρεάζει τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας. Έχει μπει σε ράγες.
