Θέλεις να καείς όταν τινάξεις τα πέταλα; Κανένα πρόβλημα. Κάν’ το.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Διάλεξε τόπο, διάλεξε διαστάσεις και ποιότητα ξύλινου κοστουμιού που θα φορέσεις, ενημερώσου για την ένταση της φλόγας που θα σε κάνει κάρβουνο, διάλεξε καλό αποτεφρωτήριο που θα έχει δυνατό «μιξεράκι», το οποίο θα αλέσει τα κάρβουνα ώσπου να γίνουν σκόνη και… βουρ! Καλό κατευόδιο.
Ο νόμος το επιτρέπει, η κοινωνία το ίδιο και ουδείς πρόκειται να σε κακολογήσει για την κατάληξή σου. Όμως, η Εκκλησία ορίζει ότι θα πας αδιάβαστος. Έχει εκδοθεί σχετική ανακοίνωση που εξηγεί την άποψη της Ιεραρχίας, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει: «Τα νεκρά σώματα δεν είναι απορρίμματα! Δεν είναι άχρηστα αντικείμενα, τα οποία πρέπει να παραδοθούν στη φωτιά και στον θρυμματισμό, δηλαδή σε έναν βίαιο αφανισμό. […] Για το ήθος της Εκκλησίας μας, αυτή η διαδικασία μηχανικού αφανισμού του σώματος δεν τιμά τον νεκρό. Η Εκκλησία αρνείται ότι είναι αξιοπρεπές για τον κεκοιμημένο άνθρωπο να καεί σε κλίβανο και να θρυμματισθεί σε μίξερ».
Δεν μπορούμε να τα έχουμε και τα δύο – και να κάνουμε του κεφαλιού μας και να αξιώνουμε από το σώμα του Χριστού να προσαρμόζεται σε ό,τι μας καπνίσει. Δεν γίνεται να καταγγέλλουμε την Εκκλησία ως αναχρονιστική και «απάνθρωπη» όταν εμείς οι ίδιοι περιφρονούμε τους κανόνες της. Θα είχαν κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρονται όσοι θέλουν να καούν και έπειτα να αλεστούν (αυτό που λέμε στάχτη και μπούλμπερη) αν υπήρχε σχέδιο της Ιεραρχίας να θάβει με το στανιό τους επιθυμούντες να αποτεφρωθούν.
Όμως, ούτε τώρα υφίσταται τέτοιο θέμα ούτε πρόκειται στο μέλλον να τεθεί. Ουδείς παπάς θα κλέψει φέρετρο για να το παραχώσει στο χώμα. Απλώς ο νεκρός δεν θα διαβαστεί. Ούτως ή άλλως δεν τον ένοιαζαν όσα όριζε η θρησκεία μας την εποχή που ζούσε και θα νοιαστεί για το ψάλσιμο μετά… θάνατον; Ας θυμηθούμε και τι έλεγε ο Χριστός: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν».
*Sur mesure. Τα ρούχα που ράβονται στα μέτρα μας.
