Ο καθηγητής που ήταν καλεσμένος σε γνωστό ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών, χθες το πρωί, διατύπωσε ξεκάθαρα αυτό που θα ακούμε στο εξής ολοένα συχνότερα.
- Από τον Δημήτρη Ριζούλη
«Πρέπει να κάνουμε στροφή στον ρεαλισμό. Τι περιμέναμε; Ο Ερντογάν ήταν λογικό να αντιδράσει, από τη στιγμή που πήγαμε να τον αποκλείσουμε από την Ανατολική Μεσόγειο» ανέφερε. Ο παρουσιαστής υπερθεμάτισε, όπως ήταν αναμενόμενο, και με ερωτήσεις-πάσες (κάτι σαν τα ραβασάκια σε πολιτικούς αρχηγούς) καθοδηγούσε μαεστρικά τη συζήτηση. Τελικό συμπέρασμα, ότι πρέπει κι εμείς να βάλουμε… νερό στο κρασί μας. Τουτέστιν, να αφήσουμε τον «σουλτάνο» να πάρει κάτι κι αυτός για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.
Αυτή την άποψη, που τις τελευταίες ημέρες προβάλλεται συστηματικά, διατύπωσε λίγους μήνες νωρίτερα με απροκάλυπτο τρόπο ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, βάζοντας στο τραπέζι το ενδεχόμενο συνδιαχείρισης του Αιγαίου. Παρόμοια επιχειρήματα ακούγονται εδώ και χρόνια, αλλά δεν είχαν ιδιαίτερη αποδοχή. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Γιώργο Παπανδρέου, που μας έλεγε ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και χόρευε τα πηδηχτά του ζεϊμπέκικα με κλακαδόρους τους Τούρκους;
Φαίνεται ότι τώρα ήρθε η ώρα να τεθεί προς υλοποίηση το σχέδιο του… ρεαλισμού. Τώρα, που ο Ερντογάν προχωρά σε επιθετικές ενέργειες, ξεδιπλώνεται η επιχειρηματολογία των γνωστών «προθύμων», οι οποίοι ερωτούν δήθεν σκωπτικά: «Καλά, πόλεμο θέλετε;» Μας διχάζουν, λέγοντας ότι υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι: εθνική υποχώρηση ή πόλεμος. Και μας προτρέπουν να δώσουμε κάτι για το καλό μας… Για να αποφύγουμε τα χειρότερα, να ανοίξουν οι δουλειές, να βγάλουμε επιτέλους πετρέλαιο, να έρθουν καλύτερες μέρες. Κάπως έτσι ωραιοποιούν την ενδεχόμενη προδοσία και την παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων ή, ακόμα, και ελληνικών εδαφών.
Όχι, ασφαλώς κανένας δεν θέλει πόλεμο. Όμως, για να τον αποφύγεις, πρέπει να δείχνεις διαρκώς έτοιμος να εμπλακείς στη μάχη. Ότι δεν θα διστάσεις, εάν απειληθείς. Αν ο εχθρός αντιληφθεί δισταγμό ή φόβο, τότε θα μας πάρει «φαλάγγι». Όσο χώρο τού αφήσουμε τόσο θα προσπαθήσει να καταλάβει. Η κυβέρνηση, δυστυχώς, δείχνει φοβικότητα. Αντιδρά αμήχανα, χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, και υποπίπτει σε γκάφες, με κορυφαία την ασυνεννοησία για το «πάγωμα» των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Ακόμα και στη συνάντηση με τον Ερντογάν εξέπεμψε λάθος μηνύματα. Όταν ο κ. Μητσοτάκης μιλά για την ανάγκη να υπάρχει «καλή θέληση και από τις δύο χώρες», εξισώνει τον θύτη με το θύμα. Θα απαντούσε ποτέ έτσι ο νοικοκύρης στον κλέφτη που μπήκε σπίτι του; Μήπως θα τον κερνούσε και… τσάι ως κίνηση καλής θέλησης;
Ο πρωθυπουργός στη δήλωσή του αναφέρθηκε στις «τελευταίες τουρκικές ενέργειες». Δεν τόλμησε να εκστομίσει τις λέξεις «παραβίαση», «πρόκληση», «παράνομη ενέργεια», που θα απέδιδαν με ακρίβεια όσα συμβαίνουν. Αυτές οι διατυπώσεις του δεν υποδηλώνουν φόβο και υποχωρητικότητα;
Η απάντηση, βεβαίως, ήρθε χθες. Ο Ερντογάν, λίγες ώρες μετά τη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό, κύρωσε στο Κοινοβούλιο τη συμφωνία με τη Λιβύη. Έδειξε ότι μας γράφει στα παλιά του τα παπούτσια. Ούτε για τα προσχήματα δεν περίμενε να μεσολαβήσουν λίγες μέρες από το ραντεβού. Άρα, μας μέτρησε και αποφάσισε να συνεχίσει ακάθεκτος…
Δεν θέλω να πιστέψω ότι η συνδιαχείριση του Αιγαίου (με ασφυκτικές πιέσεις των ΗΠΑ) είναι προαποφασισμένη, όπως λέγεται εδώ και καιρό. Ελπίζω ότι ο πολιτικός κόσμος δεν έχει αποδεχτεί τετελεσμένα εθνικής συρρίκνωσης. Εύχομαι να υπάρχουν αρκετοί που θα αντισταθούν σε αυτά τα σχέδια. Ο χρόνος θα δείξει.
Σε κάθε περίπτωση, δεν περνά απαρατήρητο ότι το σύστημα των προθύμων ξετυλίγει μεθοδικά τη μαύρη προπαγάνδα του… ρεαλισμού, που οδηγεί σε εθνική υποχώρηση.
Αλήθεια, τι θυμίζουν όλα αυτά… Τα ίδια δεν μας έλεγαν οι ίδιοι «πρόθυμοι ρεαλιστές», λίγο πριν από τα Μνημόνια, για να τα «καταπιούμε» ευκολότερα; Σατανική σύμπτωση θα είναι…
