Ο Αδωνις Γεωργιάδης μιλάει πάντα με ενθουσιασμό. Αυτός ο ενθουσιασμός είναι αγέραστος. Εχουν περάσει τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια από τότε που τηλεπωλούσε, με άγρια χαρά, το βιβλίο του Κώστα Πλεύρη με τίτλο «Οι Εβραίοι – Ολη η αλήθεια» (που το αποκαλούσε «το αγαπημένο» του βιβλίο) και θα ‘λεγε κανείς ότι αυτή η σπιρτάδα, το μπρίο, η γυαλάδα στο μάτι θα ‘σβηνε κάπως με το πέρασμα του χρόνου. Κι όμως, ουδέν άλλαξε (εκτός από τις απόψεις που έλεγε πως είχε).
Με την ίδια σπιρτάδα, μπρίο και γυαλάδα στο μάτι διαφημίζει και τη χρησιμότητα του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομοφυλοφίλων και τη… λιανική πώληση στο κοινό απογευματινών εγχειρήσεων στο ΕΣΥ.
Χθες αυτό το μπρίο φάνηκε πως υποχώρησε λίγο. Στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη στον ΑΝΤ1, ο διευθυντής της «δημοκρατίας» Δημήτρης Ριζούλης ερώτησε τον Αδωνι Γεωργιάδη πώς η κυβέρνηση βρίσκει λεφτά για να διπλασιάσει τον μισθό των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών και δεν βρίσκει για τους γιατρούς, τους αγρότες, τις τάξεις που δοκιμάζονται. Τότε ο Γεωργιάδης ανασήκωσε την δεξιάν οφρύν και με ύφος μπλαζέ είπε ότι «αυτό είναι ακραίος λαϊκισμός», συμπληρώνοντας πως το κράτος είναι εύκολο να βρει εκατό χιλιάρικα για να αυξήσει τους μισθούς υπουργών, αλλά όχι τα πολλά εκατομμύρια που απαιτούνται για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα επαγγελματικών κλάδων.
Λίγο πριν γίνει μπλαζέ, ο πρώην τηλεπωλητής των βιβλίων του Κώστα Πλεύρη είχε πει ότι το κράτος δεν έχει δικά του χρήματα, αλλά φορολογεί τους πολίτες και τα διανέμει. Ε, λοιπόν, έστω και αυτά τα «λίγα» από τα δικά μας λεφτά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης πάσαρε στους εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς γιατί δεν τα έδινε σε κάποιους που πραγματικά τα έχουν ανάγκη; Μήπως υπάρχουν άστεγοι και άποροι υπουργοί, έτοιμοι να χάσουν την οικία τους από κατάσχεση; Οχι, δεν υπάρχουν. Ελλειμμα κατανόησης των λαϊκών αναγκών υπάρχει από τον ζάπλουτο Κυριάκο Μητσοτάκη και τους βολεμένους υπουργούς του. Αυτή είναι η πικρή, ξιδάτη αλήθεια, που όσο και να τη φτιασιδώσεις με λόγια δεν αλλάζει.
