H αναστάτωση που έχει προκληθεί στη Μεσόγειο προκαλεί στον υπογράφοντα έντονο προβληματισμό ως προς την ιστορική πορεία των συμμαχιών.
- Από τον Δημήτρη Κ. Σέργιο
Επιπλέον, διαβάζω ότι οι Ρώσοι φέρονται δυσαρεστημένοι από τη συμπεριφορά της πολιτικής ηγεσίας μας απέναντί τους. Όχι ειδικώς της σημερινής πολιτικής ηγεσίας, αλλά γενικότερα.
Δεν θα αναφερθώ σε όσα δημοσιεύονται, άλλωστε ο χώρος των σχολίων της στήλης δεν είναι ευρύς. Επιτρέψτε μου, όμως, να σημειώσω ότι οι καιροί που διανύουμε είναι τόσο σημαντικοί, ώστε (κατά τη γνώμη μου…) δεν επιτρέπεται να αισθάνεται η σημερινή πολιτική ηγεσία κουμπωμένη απέναντι στη μετακομμουνιστική Ρωσία, επειδή, αίφνης, οι Βρυξέλλες μάς είχαν βάλει «πάγο», όταν επί Σαμαρά αλλά και επί Τσίπρα είχαν γίνει κάποιες απόπειρες προσέγγισης των Ρώσων για επενδύσεις… Ή επειδή οι ιδιαιτέρως σοφοί (από εποχής Βιετνάμ και δώθε…) Αμερικανοί είχαν βάλει (φοβούμαι ισοβίως) «πάγο» στον ανεψιό Καραμανλή, επειδή είχε αρχίσει ενεργειακές συζητήσεις με τους Ρώσους.
Ας πιάσουν, τώρα, οι Αμερικανοί το χεράκι του Ερντογάν στον μουσουλμανικό «χορό των σπαθιών», δεδομένου ότι ο καρδιακός φίλος τους νεοσουλτάνος της Μ. Ανατολής έχει γίνει πελάτης των Ρώσων όχι μόνο με συμβατικούς εξοπλισμούς αλλά και με πυρηνικά εργοστάσια σε μεσογειακές ακτές, και παίρνει αμπάριζα ύστερα από σχετικά σήματα για περίεργες στρατιωτικές επιχειρήσεις σε πολύ σημαντικές χώρες…
Με συγχωρείτε, θα το πω καθαρά: Οι μεν Ευρωπαίοι συμπεριφέρονται σήμερα στην Ελλάδα περίπου όπως συμπεριφέρονταν και τα πλοία τους έξω από τη Σμύρνη στην καταστροφή του 1922, όταν άφηναν τους χριστιανούς της ελληνικότατης πόλεως αβοήθητους, οι δε Αμερικανοί διαμηνύουν σήμερα διά του προέδρου τους ότι είναι (άκου!) «οπαδοί» του μεσογειακού πειρατή σουλτάνου και τον «θαυμάζουν»! Ποιον; Τον χαλίφη μιας χώρας η οποία δεν έχει προσφέρει απολύτως τίποτε στον δυτικό πολιτισμό και, επιπλέον, όπως έχουν αποκαλύψει οι «New York Times» (βλ. «δημοκρατία» 30/7/19, σελ. 22) ετροφοδοτείτο με χρυσό από τον… Χίτλερ για «διευκολύνσεις»!
Διερωτώμαι: Δεν ανοίγουν οι δικοί μας άρχοντες και λιγάκι τα βιβλία της Νεώτερης Ιστορίας να ρίξουν μια ματιά στην πολυσήμαντη αντιπαλότητα Ρωσίας – Τουρκίας τους τελευταίους δύο αιώνες; Καθώς και στην απεχθή στάση των Άγγλων απέναντί μας στις διεθνείς διασκέψεις για την απόσπαση της χερσονήσου του Αίμου από την Οθωμανική Αυτοκρατορία; Οι Άγγλοι επέμεναν να μένουμε «μικροί» και αβοήθητοι, επειδή φοβούνταν μήπως βγάλουμε τη Ρωσία στη Μεσόγειο! Μην πείτε ότι δεν τα ξέρουν αυτά οι πολιτικοί μας! Αφήνω την πολυκύμαντη ιστορία της Κύπρου, στην οποία οι Αγγλοσάξονες χόρευαν επίσης μουσουλμανικές καντρίλλιες με τους Οθωμανούς…
Ας σκεφτούν, μόνον, οι πολιτικοί μας, ένα πράγμα: Ξέρουν, άραγε, γιατί ακριβώς η ενενηνταεξάχρονη βασίλισσα της Αγγλίας δεν έχει ποτέ επισκεφθεί επισήμως την Ελλάδα; Τους απαντώ: Διότι οι σύμβουλοί της την είχαν πείσει ότι η κήρυξη ανεξαρτησίας της Μεγαλονήσου το 1960 οφειλόταν σε… κλοπή από τους Έλληνες διαμαντιού από το στέμμα της!
Έπειτα από όλα αυτά (και πλείστα έτερα ων ουκ έστιν αριθμός…) δεν μπορώ να αντιληφθώ -το λέω τιμίως- τι ακριβώς θα μας εμπόδιζε να έχουμε με τους Ρώσους (και, μάλιστα, μετά την πτώση του κομμουνισμού!) τις σχέσεις που προσπαθεί σήμερα να αναπτύξει ο… Ερντογάν!
