Είναι η πρώτη επιλογή του Ερντογάν ο πόλεμος;
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Πριν ο φόβος κυριεύσει το τρομαγμένο και ταλαιπωρημένο από τη δεκαετία έθνος μας, ας απαντήσουμε: Όχι. Αν όμως, με όπλο τον φόβο που προκαλεί ένας πόλεμος, επιχειρήσει και πάλι να επιβάλει το σύνολο των διεκδικήσεων που η Τουρκία θεωρεί ως διαφορές της με την Ελλάδα (επικαιροποίηση «Λωζάννης», Θράκη, αποστρατιωτικοποίηση νήσων Αιγαίου, εύρος χωρικών υδάτων, ΑΟΖ, μειονοτικό Δωδεκανήσων, Κυπριακό), ας μην υπάρχει αμφιβολία:
Θα μπλοφάρει και θα επιχειρήσει να πείσει ότι θέλει πόλεμο. Όπως το έπραξε τον Νοέμβριο του 2018, που προσπάθησε να διεξαγάγει σεισμικές έρευνες στο Καστελόριζο στέλνοντας αρκετά πλοία και ερευνητικό σκάφος. Μόνο που και εμείς ήμασταν τότε πειστικοί και δείξαμε απολύτως διατεθειμένοι να αναλάβουμε το ρίσκο. Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Αποστολάκης, έστειλε τη φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκάς», η οποία «όρμηξε» με ταχύτητα προς τα τουρκικά πλοία και τα έτρεψε σε άτακτη φυγή.
Τις προηγούμενες ημέρες «διαβάσαμε» το διεθνές περιβάλλον. Είναι ευνοϊκό για τον Τούρκο πρόεδρο. Δεν υπάρχει κανείς (ΗΠΑ, Ρωσία, Ε.Ε.) για να τον εμποδίσει στην πράξη, αν θέλει να κλιμακώσει στη θάλασσα. Με τα λόγια των συμμάχων χτίζουμε ανώγια και κατώγια, βεβαίως, αλλά στην πράξη…
Ωστόσο, πρέπει να «διαβάσουμε» εξίσου καλά τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Τουρκίας. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το κόμμα του Ερντογάν έχει υποχωρήσει στο 40%, ενώ οι σύμμαχοί του, εθνικιστές του Μπαχτσελί, τους οποίους έχει απόλυτη ανάγκη για να επανεκλεγεί στην προεδρία, κινούνται περί το 13%. Οι εκτιμήσεις που έρχονται από την Άγκυρα λένε πως ο «σουλτάνος» άγχεται για τη μείωση της απήχησής του και πιθανόν να προκηρύξει προεδρικές εκλογές πριν από το 2023.
Δεδομένου ότι οι παλαιοί του συνοδοιπόροι Νταβούτογλου, Γκιουλ, Μπαμπατζάν ιδρύουν συγγενή ισλαμικά κόμματα για να απορροφήσουν τη φυσιολογική του φθορά (σχεδόν 20 χρόνια στην εξουσία), ο Ερντογάν έχει έναν λόγο παραπάνω να επισπεύσει τις εκλογές. Και, δεδομένου ότι η τουρκική οικονομία δεν έχει την ίδια δυναμική με το παρελθόν, είναι «ερμηνεύσιμο» το γιατί κλιμακώνει με εμάς.
Επί της ουσίας τώρα: Ο Ερντογάν ξέρει μόνο από ισχύ. Διεθνές Δίκαιο δεν ξέρει. Το διαπίστωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Λονδίνο, το διαπίστωσε σε παλαιότερη συνάντησή τους στην Άγκυρα και ο Αλέξης Τσίπρας. Συμβουλεύεται πολύ λίγους ανθρώπους, που και αυτοί δεν γνωρίζουν άριστα τα θέματα. Ο μειλίχιος υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου, που διαδέχθηκε τον «σατανά» Νταβούτογλου, ζει εδώ και δύο χρόνια (μετά την απώλεια του δήμου της γενέτειράς του Αττάλειας) με τον φόβο της καρατόμησης. Είναι υπάκουος. Ο υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ, αξιωματικός που εκπαιδεύτηκε στις ΗΠΑ, έχει δική του ατζέντα. Φιλοδοξεί, με όχημα τη «Γαλάζια Πατρίδα», να διαδεχθεί κάποια στιγμή τον Ερντογάν. Και παρωθεί τα πράγματα στην όξυνση. Ο περίφημος σύμβουλός του Καλίν είναι εξουδετερωμένος. Για τη γραφειοκρατία του υπουργείου Εξωτερικών δεν συζητάμε – κεμαλιστές και «εχθροί».
Εκτός από τους συσχετισμούς, σημασία έχει να δούμε ακόμα δύο πράγματα: την ψυχολογία του Ερντογάν και τις εναλλακτικές επιλογές του επί του πεδίου. Η ψυχολογία του έναντι ημών: Θεωρεί ότι τον έχουμε «γελάσει» δυο τρεις φορές και έχει εμμονή με αυτά τα θέματα. Θεωρεί ότι τον «γελάσαμε» το 2004 με το Σχέδιο Ανάν, στο οποίο εξετέθη και «έδωσε» χωρίς να λάβει. Θεωρεί ότι τον «γελάσαμε» με το ζήτημα της έκδοσης των οκτώ πραξικοπηματιών που μετείχαν στο σχέδιο δολοφονίας του.
Του υποσχέθηκε ο Τσίπρας ότι θα τους στείλει πίσω σε 15 ημέρες και δεν το έκανε (η κυβέρνηση δεν πρέπει να υποτιμήσει καθόλου τα ζητήματα απέλασης γκιουλενιστών που έβαλε στο τραπέζι στο Λονδίνο ο «σουλτάνος» – για τους εχθρούς του μιλούσε!). Θεωρεί πως πρέπει να επιτρέψουμε την εκλογή μουφτήδων από τη μειονότητα στη Θράκη, επικαλούμενος αστήρικτα νομικά επιχειρήματα. Όσον αφορά τώρα τις επιλογές του: Πριν φτάσει στην απειλή σύρραξης για να μας καθίσει στο τραπέζι της διμερούς διαπραγμάτευσης, έχει τρεις επιλογές, μετά την καταχώριση της συμφωνίας με τη Λιβύη στα αποθετήρια του ΟΗΕ.
Να προχωρήσει σε σύναψη εικονικών συμβολαίων έρευνας και εκμετάλλευσης εντός της ΑΟΖ της Λιβύης. Να προχωρήσει σε έρευνα κοντά στη Ρόδο εντός της «ΑΟΖ» του. Να προχωρήσει σε σύναψη εικονικών συμβολαίων για έρευνα εκεί όπου προσπάθησε και πέρυσι, και τον αποκρούσαμε με αποφασιστικότητα (ήρωες οι Κοτζιάς – Αποστολάκης), στο Καστελόριζο.
Αν ο Τούρκος πρόεδρος νοιάζεται τόσο πολύ για την υστεροφημία του έναντι του Κεμάλ και για την επανεκλογή του στο προεδρικό αξίωμα, αξίζει να του σταλεί ένα μήνυμα: Δεν θα περάσετε στο πάνθεον της τουρκικής ιστορίας πάνω στην πλάτη της Ελλάδας, του Αιγαίου και του λαού μας, κύριε πρόεδρε. Βρείτε άλλον τρόπο.
Αν το επιχειρήσετε, καλό είναι να γνωρίζετε ότι εμείς οι Έλληνες αγαπάμε μια ρήση του Σαμψών (Κριταί ΙΣΤ’ 30), αν μας πιέσει κάποιος πολύ: «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Μπορεί σε μια σύντομη σύρραξη να χάσουμε, μπορεί να κερδίσουμε, αλλά ένα είναι σίγουρο: Το Αιγαίο θα γίνει ο υγρός τάφος των πολιτικών σας φιλοδοξιών, σεβαστέ Τούρκε πρόεδρε. Η γαλάζια πατρίδα θα γίνει… κόκκινο ποτάμι.
