«Εμείς, οι ορφανοί γονείς…» Μια φράση, όλη η Ελλάδα. Μια φράση, όλη η αλήθεια, ο πόνος, η οδύνη… Αυτοί οι «ορφανοί γονείς» είναι οι σύγχρονοι μαχητές που «ραπίζουν» καθημερινά το σύστημα που, για να κρατηθεί όρθιο, ισοπεδώνει κάθε αξία. Ομως, η Μαρία Καρυστιανού και οι άλλοι συνοδοιπόροι της σε τούτον τον τεράστιο αγώνα δικαίωσης των νεκρών των Τεμπών είναι ΕΔΩ, σαν τον καθρέφτη της συνείδησης, που δεν θα τους αφήσει ποτέ να κλείσουν μάτι μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Τι διαβάζατε, τι ακούγατε τόσο καιρό από τρολ και «υποστηρικτές» του Μαξίμου; Οτι η Καρυστιανού λέει όσα λέει γιατί «θέλει να πολιτευθεί»! Οτι «θα κατέβει υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές», ότι «ο λόγος της είναι καθαρά κομματικός», ότι «πίσω από εκείνη κρύβονται τα συμφέροντα της αντιπολίτευσης», ότι, ότι, ότι…
Δίχως την παραμικρή ντροπή, άνθρωποι που φορούν τον δήθεν μανδύα της «ενημέρωσης» και βέβαια ο γνωστός διαδικτυακός οχετός όχι μόνο δεν σεβάστηκαν τον πόνο μιας χαροκαμένης μάνας, αλλά καθημερινά επεδίωκαν να τη σπιλώσουν.
«Ανθρωποειδή, που φέρουν μεν πτυχίο δημοσιογραφίας, αλλά το έχουν μετατρέψει σε κίτρινη και κατάπτυστη φυλλάδα. Αντί να τιμούν το δικαίωμα της ενημέρωσης, σκορπίζουν τρόμο και παραπλάνηση. Οι ίδιοι στη συνέχεια συστρατεύονται πολιτικά μαζί τους. Ολα σβήνουν στον βωμό της διαφθοράς και της εξουσίας…» ήταν μερικά από τα λόγια της κυρίας Καρυστιανού στην ομιλία της στο κατάμεστο αμφιθέατρο του ΤΕΕ Μαγνησίας.
Είδατε εσείς κάποιο κορμί «ελέφαντα» να ζορίζεται από τούτα τα ραπίσματα; Είδατε ή ακούσατε κάποιον να ζητά συγγνώμη από αυτή τη μάνα για όλες τις αλητείες που διακινούσαν εις βάρος της τόσο καιρό;
Οι λίστες των κομμάτων για τις ευρωεκλογές έκλεισαν τα τελευταία 24ωρα. Υπάρχουν σε αυτές υποψηφιότητες που σε κάνουν είτε να σκας από τα γέλια είτε να οργίζεσαι ή απλά να συνειδητοποιείς πόσο έχει ευτελιστεί πολιτικά στη χώρα μας ο τίτλος του «ευρωβουλευτή» – αν προτιμάτε, πόσο τα κόμματα τον έχουν ευτελίσει. Το χειρότερο, δε, είναι ότι κάποιες από αυτές τις επιλογές θα τις επικροτήσουν με την ψήφο τους οι Ελληνες, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν. Και θα γελάει μαζί μας (ξανά) όλη η Ευρώπη.
Η Μαρία Καρυστιανού, ως επιστήμων και ως άνθρωπος, προφανώς θέλει 100 στην καθισιά της από δαύτους. Και θα αποτελούσε ΤΙΜΗ για τη χώρα μας τυχόν παρουσία της στο Ευρωκοινοβούλιο. Ομως, ουδέποτε υπήρξε κάτι τέτοιο ως πρόθεσή της. Εκείνη παλεύει ΜΟΝΟ για να δικαιωθεί η μνήμη του παιδιού της και των άλλων 56 ψυχών στο έγκλημα των Τεμπών. Παλεύει για δικαιοσύνη. Παλεύει, όπως όλοι οι «ορφανοί γονείς», για να μπει τέλος στην ασυδοσία του συστήματος και να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι. Δεν παλεύει για κόμματα, αξιώματα, θέσεις, αλλά για το δίκιο.
Είδατε ή ακούσατε εσείς κάποιον να της ζητά συγγνώμη μετά την ολοκλήρωση των λιστών των κομμάτων για τις ευρωεκλογές; Είδατε ή ακούσατε κάποιο από τα «ανθρωποειδή», όπως τα αποκάλεσε, να λέει ή να γράφει δημόσια «κάναμε λάθος»; Ούτε είδατε ούτε θα δείτε.
Γιατί αυτός ο βούρκος, αυτός ο υπόνομος είχε μόνο έναν σκοπό: να σπιλώσει, να αμαυρώσει τον ΙΕΡΟ αγώνα των γονιών, και κυρίως της Μαρίας Καρυστιανού, που είναι μπροστάρισσα σε τούτη την προσπάθεια για δικαιοσύνη.
Ετσι πίστευαν τα «ανθρωποειδή». Οτι θα τη μειώσουν στα μάτια των Ελλήνων, επιδιώκοντας να της φορέσουν κομματικές ταμπέλες. Τι… κατάφεραν; Να είναι όλη η χώρα στο πλευρό της. Να τη θαυμάζει και να παλεύει μαζί της, μαζί με όλους τους γονείς, μέχρι την τελική δικαίωση!
