Η «εκεχειρία» των εορτών παρήλθε ανεπιστρεπτί και πλέον καλούμεθα να απαγκιστρωθούμε από την οικογενειακή ευωχία και την κατανυκτική, πλην όμως φυλλορροούσα, περιρρέουσα ατμόσφαιρα και να προσαρμοσθούμε εις την άτεγκτη σκληρή πραγματικότητα.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Η συμβατική ημερολογιακή καμπή έτεινε προς το 2020, πλην όμως οι κοινωνικοπολιτικοί ρυθμοί παραμένουν αμείλικτοι και απαιτητικοί προκειμένου να ανταποκριθούμε εις τη σχιζοειδή καθημερινότητα, ερμηνεύοντας ολιστικώς τα επισυμβάντα πολιτικά γεγονότα εις τη ζωή μας.
Τα στερεότυπα εκφραστικά ευχολόγια περί «ευτυχισμένου νέου έτους» απέχουν παρασάγγας από την ουσιαστική, προσωπική και εν επεκτάσει συλλογική αφύπνισή μας προκειμένου να συνεισφέρουμε δυναμικά, πλην ομοθυμαδόν, καθείς εκ της ιδικής του θέσεως, προκειμένου να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας, η οποία, όμως, αναποδράστως καθίσταται αξεδιάλυτα συνυφασμένη με τις ιλιγγιώδεις πολιτικές εξελίξεις.
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή καθεύδει τον νήδυμο ύπνο καθ’όσον αφορά την εξωτερική πολιτική της, πέραν της πανθομολογουμένης επιτυχούς διακρατικής συμφωνίας Ελλάδος – Κύπρου – Ισραήλ διά τον ενεργειακό αγωγό EastMed, με όποιον παρεμπίπτοντα γεωστρατηγικό αντίκτυπο συνεπάγεται διά την πατρίδα μας, η οποία ενδυναμώνεται αυτοδικαίως έναντι της διαρκούς επεκτατικής πολεμικής ρητορικής της Τουρκίας.
Ωστόσο, το ακανθώδες ζήτημα της παρανόμου μεταναστεύσεως αποσταθεροποιεί την πατρίδα μας, αποτελώντας σήμερον μία βραδυφλεγή βόμβα, η έκρηξη της οποίας θα επέλθει νομοτελειακά, εξαιτίας και συνεπεία των διαφόρων ετερόκλητων πολυπολιτισμικών θυλάκων αλλοδαπών, οι οποίοι εγκαθιδρύονται ανά την Ελλάδα, με συνέπεια να επικρατήσει μελλοντικώς και αφεύκτως το χάος.
Η οικονομική δε κατάσταση παραμένει απαράλλακτος, παρά τις βαρύγδουπες διακηρύξεις της απελθούσης κυβερνήσεως περί εξόδου από τα επάρατα δήθεν Μνημόνια. Παρά ταύτα, ο κόσμος, διά του φαινομένου του μιθριδατισμού, έχει εθιστεί πλέον εις την πτώχεια και εις την πολιτική αβελτηρία.
Εν κατακλείδι, το φλουρί εφέτος της «βασιλόπιτας» θα το άξιζαν εκ των ων ουκ άνευ οι αφανείς ήρωες, οι ευσυνείδητοι οπλίτες των Ενόπλων Δυνάμεών μας, οι πυροσβέστες, οι καθημερινοί κοινωνικοί αγωνιστές της διπλανής πόρτας, οι οποίοι μάχονται έντιμα, ως κυματοθραύστες της αδικίας, με υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και εθνικής συνειδήσεως, μετερχόμενοι παν πενιχρό μέσο προκειμένου να παραμείνουν ζωντανοί, εναντίον της συντεταγμένης και ισοπεδωτικής λαίλαπας της οικονομικής καταβαράθρωσης και της καλλιέργειας της συλλογικής καταθλίψεώς μας υπό των κοσμο-εξουσιαστών… Επιπλέον, δεν θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε και να μην τιμήσουμε τη Μακεδονία μας.
*Δικηγόρος
