Όλοι διερωτώμεθα πού αποβλέπει ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν με την αύξηση της επιθετικότητας εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου. Πιστεύω ότι οι τρεις επιλογές που έχει μπροστά του ο Ερντογάν είναι οι ακόλουθες: ένας πόλεμος αρκετών ημερών. Η διαδικασία ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου της Χάγης. Ο εξαναγκασμός του Ελληνισμού σε υποχωρήσεις μέσω διμερών διαπραγματεύσεων.
- Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα
Ας δούμε την πρώτη επιλογή. Θέλει πραγματικά ο Ερντογάν έναν πόλεμο διαρκείας με την Ελλάδα; Νομίζω πως όχι. Οι λόγοι είναι πολλοί:
Δεν τον συμφέρει ο πόλεμος με ανοιχτό το Κουρδικό μέτωπο στο εσωτερικό του. Τώρα μάλιστα που έχει ενισχυθεί η δύναμη των Κούρδων στη Συρία και στο Ιράκ. Η οικονομία του θα πληγεί, ενώ ήδη η τουρκική λίρα δεν έχει καλές επιδόσεις.Θα ζημιωθεί σοβαρά ο τουρισμός, που αποτελεί μία από τις κύριες πηγές εσόδων της Τουρκίας.
Έχει αποδυναμωθεί η Αεροπορία από τις πολλές συλλήψεις αξιωματικών μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου 2015. Έχει επεκταθεί και εκτεθεί σε πολλά μέτωπα ο τουρκικός στρατός (Κύπρος, Συρία, Λιβύη κ.α.).
Ερχόμαστε στη δεύτερη επιλογή. Τον ενδιαφέρει η Χάγη; Θα έβλεπε με ενδιαφέρον μια τέτοια προσφυγή από κοινού με την Ελλάδα μόνον αν τεθούν ενώπιον των δικαστών όλα τα ζητήματα που η Άγκυρα θεωρεί ανοιχτά (π.χ., καθεστώς ελληνικών νησιών και ερημονησίδων κ.ά.).
Επειδή όμως η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει ότι θα συζητούσαμε τη Χάγη μόνο για το θέμα της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, είναι αναμενόμενο η Τουρκία να διστάζει. Έστω και αν δεν το παραδέχεται, γνωρίζει ότι δεν έχει με το μέρος της το Διεθνές Δίκαιο.
Την τρίτη επιλογή, λοιπόν, προωθεί και επιθυμεί ο Ερντογάν. Να μας «τρομάξει» ή με τις φραστικές υπερβολές του ή πιθανόν με ένα σύντομο θερμό επεισόδιο ώστε να μας οδηγήσει σε διμερή διαπραγμάτευση εφ’ όλης της ύλης. Η υποχώρηση Σημίτη στην περίπτωση των Ιμίων έχει ανοίξει την όρεξη στους γείτονες!
Αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να αποφύγουμε: τη διμερή διαπραγμάτευση. Για να το αποφύγουμε αυτό, πρέπει να καταστήσουμε σαφές προς την Τουρκία ότι δεν πρόκειται να συρθούμε σε οποιαδήποτε υποχώρηση που βλάπτει την εθνική κυριαρχία και τα συμφέροντά μας. Πρέπει βεβαίως να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο την Αμυνά μας και τη δυνατότητα αποτροπής. Και το κυριότερο: Είναι απαραίτητο να ενδυναμώσουμε το εθνικό φρόνημα και να αποφύγουμε τα φαινόμενα ηττοπάθειας.
Στις 14 Ιανουαρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από την εκδημία του αειμνήστου φιλολόγου και ιστορικού Σαράντου Καργάκου. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, την προτροπή του: Οι Έλληνες δεν πρέπει να μάθουμε να καθόμαστε φρόνιμα, αλλά να έχουμε εθνικό φρόνημα. Και εγώ προσθέτω: Να διδασκόμαστε από τους ήρωές μας!
