Συγχωρήστε με, αλλά δεν καταλαβαίνω το δόγμα των περισσότερων μεταπολιτευτικών πολιτικών ηγετών μας έναντι των Τούρκων «δεν διεκδικούμε από εσάς τίποτε, αλλά και δεν σας παραχωρούμε τίποτε».
- Από τον Δημήτρη Κ. Σέργιο
Καλό μεν φαίνεται αυτό ως διακήρυξη άμυνας, αλλά κατά τους κανόνες της ιστορικής λογικής, πρώτον, δεν είναι αμυντικώς επαρκές και, δεύτερον, είναι ανεπαρκές και από άποψη αρχών ιστορικής Δικαιοσύνης… Καίτοι εγώ δεν είμαι «αμυντικός αναλυτής», θα προσπαθήσω να εξηγήσω τη θέση μου.
Πρώτον, ως προς την οπτική ότι δεν είναι αμυντικώς επαρκές: Ως γνωστόν, τέλος Ιανουαρίου συμπληρώνονται 24 χρόνια από τα γεγονότα των Ιμίων (1996). Ξέρετε κάτι; Ελληνικά πολεμικά σκάφη είχαν παραταχθεί με πρωτοβουλία της τότε ηγεσίας του Ναυτικού μας γύρω από την Ανατολική Ίμια, διεκδικώντας με απειλή πυροβολισμών την άμεση εκκένωση της Δυτικής Ίμιας -δηλαδή της πιο κοντινής στην ηπειρωτική χώρα βραχονησίδας!- από Τούρκους εισβολείς (κομάντο) που είχαν αποβιβασθεί πάνω της.
Όμως, η τότε πολιτική ηγεσία της χώρας ήταν κατηγορηματικά αντίθετη στη βίαιη εκκένωση της δυτικής βραχονησίδας, φοβούμενη ευρύτερο πόλεμο. Ήθελε, δηλαδή, «απλή άμυνα» για κατοχύρωση της κυριαρχίας των βραχονησίδων «δι’ άλλων μέσων» (… «ευχαριστώ τους Αμερικανούς» έλεγε ο Σημίτης!), δίχως άλλες αναμπουμπούλες.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, γιατί ο γράφων ισχυρίζεται (κι ας μην είναι «ειδικός»…) ότι οι «δηλώσεις αμύνης» χωρίς και κάποια πρακτική διεκδίκηση δεν είναι επαρκείς; Αφού είναι έκτοτε «γκρίζες» και οι δύο Ίμιες!
Διεκδικήσεις θα μπορούσαν να προβληθούν και για όσα έγιναν κατά και μετά την εισβολή του 1974 στην Κύπρο, δεδομένου, ιδίως, ότι τότε η ηγεσία της Ελλάδος δεν αποφάσισε ούτε καν κάποιο είδος «διακοσμητικής» άμυνας! Θα μπορούσαμε, όμως, κάτι να διεκδικήσουμε! Διεκδικήσαμε ποτέ στα σοβαρά τίποτε; Έχουν περάσει από τότε 45 χρόνια. Ξέρετε ποιο είναι το κερασάκι; Σύμφωνα με επίσημο πόρισμα επί της εισόδου Τούρκων εποίκων στη νήσο, στο οποίο έχουμε αναφερθεί παλαιότερα από τη στήλη, η αναλογία μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων στο νησί έχει ήδη σήμερα ανατραπεί υπέρ των πρώτων!
Διεκδικήσαμε ποτέ να φύγουν οι (σταλμένοι ειδικώς…) έποικοι; Διεκδικήσαμε ποτέ να επιβάλουν το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων; Φανταστείτε ότι η Κύπρος είναι «αξιοπρεπές» μέλος της «Ευρωένωσης» («φέξε μου…»!). Όμως, η Τουρκία διεκδικεί η ίδια την αποστρατιωτικοποίηση σήμερα 16 νησιών μας στο Αιγαίο!
Δεύτερον, ως προς την οπτική ότι το σύνθημα «δεν διεκδικούμε» αντιβαίνει και σε αρχές ιστορικής Δικαιοσύνης, θα πω μόνον το εξής: Οι Τούρκοι διαγράφουν με μονοκονδυλιά την υφαλοκρηπίδα των νησιών, ακόμη και της Κρήτης, θεωρώντας ότι έχουν οι ίδιοι… απευθείας (!) σύνορα με τη Λιβύη, ενώ ο Ερντογάν κάνει διαλέξεις ενώπιον Τούρκων επισήμων, έχοντας πίσω του χάρτες που εμφανίζουν τα μισά νησιά του Αιγαίου υπό τουρκική κυριαρχία.
Ερωτώ: Θα θεωρούσε ο αναγνώστης παράλογο αν και εμείς του λέγαμε: Εντάξει, πολυχρονεμένε, διεκδικείς τα μισά νησιά του Αρχιπελάγους, θυμήσου όμως ότι πριν από 100 χρόνια η Σμύρνη, η Ιωνία και τα νησιά Ιμβρος και Τένεδος δεν ήταν περιοχές δικές σας, όπως σήμερα, και αποφασίσαμε να τα διεκδικήσουμε από εσάς ανοιχτά, αφού ήταν περιοχές δικές μας… Ταμάμ;
