Το τελευταίο διάστημα υπάρχουν εξελίξεις στα μέτωπα της ευρύτερης περιοχής, που πρέπει να αναλυθούν διεξοδικά και να αξιολογηθούν από εκείνους που σχεδιάζουν και χαράσσουν πολιτική στην Αθήνα και τη Λευκωσία.
- Από τον Σάββα Καλλεντερίδη
Ας αρχίσουμε από το μέτωπο της Λιβύης.
Τον Δεκέμβριο του 2019, και ενώ συνεχίζονταν οι συγκρούσεις στη Λιβύη μεταξύ των δυνάμεων πολιτοφυλακής και μισθοφόρων που πρόσκεινται στην κυβέρνηση Σάρατζ και των δυνάμεων του στρατάρχη Χαφτάρ, η επιτροπή εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ, αρμόδια για την επιτήρηση των κυρώσεων κατά της Λιβύης, υπέβαλε μια έκθεση στο Συμβούλιο Ασφαλείας για το θέμα.
Στην 376 σελίδων έκθεση αναφέρεται ότι συνεχίζονται οι αποστολές όπλων προς το καθεστώς της Τρίπολης από χώρες, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία, παραβιάζοντας το εμπάργκο των Ηνωμένων Εθνών. Σημειώνεται ότι όσα αναφέρονται στην έκθεση των εμπειρογνωμόνων για την αποστολή όπλων από πλευράς Τουρκίας στην κυβέρνηση Σάρατζ επαληθεύονται από φωτογραφίες και βίντεο που δημοσιεύονται στο διαδίκτυο.
Επίσης, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι, μετά την περίφημη σύνοδο του Βερολίνου, από την οποία αποκλείστηκε η Ελλάδα έπειτα από απαίτηση της Τουρκίας -και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει-, η κυρία Μέρκελ δήλωσε: «Ολες οι πλευρές της διάσκεψης εργάστηκαν εποικοδομητικά. Είναι ζωτικής σημασίας να διατηρηθεί το εμπάργκο όπλων, ώστε να κρατηθεί η εκεχειρία. Γνωρίζουμε ότι δεν θα λυθούν όλα τα προβλήματα της Λιβύης».
Παρ’ όλα αυτά, μολονότι η διεθνής κοινότητα συμφωνεί στην τήρηση του εμπάργκο, η Τουρκία τις τελευταίες ημέρες το παραβιάζει ανοιχτά.
Συνεχίζεται όλες αυτές τις ημέρες, μετά τη σύνοδο του Βερολίνου, η μεταφορά αεροπορικώς στη Λιβύη από το τουρκικό κράτος μισθοφόρων τρομοκρατών, οι οποίοι ήδη συμμετέχουν σε συμπλοκές στα μέτωπα της Τρίπολης και τις Μισράτα.
Ήδη, εδώ και μερικές ημέρες περιπολούν ανοιχτά της Τρίπολης δύο φρεγάτες του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, υπό την προστασία των οποίων ένα οχηματαγωγό ξεφόρτωσε στο λιμάνι της πρωτεύουσας της Λιβύης τεθωρακισμένα οχήματα, όπλα και πυρομαχικά. Μάλιστα, τα παραπάνω μεταφέρθηκαν στο διεθνές αεροδρόμιο Μίτιγκα της Τρίπολης, το οποίο έχει μετατραπεί σε αεροπορική βάση της Τουρκίας. Εκεί φιλοξενούνται αξιωματικοί του τουρκικού στρατού, χειριστές μη επανδρωμένων αεροσκαφών, καθώς και τα ίδια τα αεροσκάφη Μπαϊρακτάρ.
Σε αεροπορική βάση της Τουρκίας έχει μετατραπεί και το αεροδρόμιο της Μισράτα, στο οποίο τις προηγούμενες ώρες προσγειώθηκε αεροσκάφος μολδαβικής αεροπορικής εταιρίας, τύπου Boeing 747, μεταφέροντας μεταξύ άλλων και 40 αξιωματικούς του τουρκικού στρατού. Τι συμπέρασμα εξάγεται από όλα αυτά;
Πρώτον, ότι η Τουρκία γράφει στα παλιά οθωμανικά της στιβάνια τις αποφάσεις του ΟΗΕ αλλά και του Βερολίνου, όπου συμμετείχαν ΗΠΑ, Ρωσία, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία και άλλες χώρες, οι ισχυρότερες του κόσμου.
Δεύτερον, ότι η Τουρκία τα παίζει όλα για όλα, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσει συμφέροντα που η ίδια έχει χαρακτηρίσει ζωτικά. Και, όσον αφορά τη Λιβύη, φέρεται αποφασισμένη να μείνει εκεί, ακόμα και με κίνδυνο να εμπλακεί πολεμικά, για να κρατήσει ζωντανή τη συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ με τη χώρα αυτή, πράγμα που σημαίνει εθνική καταστροφή για την Ελλάδα.
Γιατί το χαρακτηρίζω «εθνική καταστροφή»; Γιατί, αν τελικά η Τουρκία επιβάλει ντε φάκτο ότι αναγνωρίζει 6 ναυτικά μίλια υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στην Κρήτη, μπορεί να συμπεράνουμε πόσο εύκολα θα επιβάλει το ίδιο και για τα άλλα, μικρότερα νησιά του Αιγαίου, επικαλούμενη βέβαια τα ζωτικά συμφέροντα που της αναγνώρισε η Ελλάδα με το κοινό ανακοινωθέν της Μαδρίτης.
Αρχιτέκτονες εκείνης της «εθνικής επιτυχίας», ο κ. Σημίτης, με συμβουλάτορες τότε τον κ. Ροζάκη, ο οποίος φέρεται ότι παίζει καθοριστικό ρόλο στη χάραξη της πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα ζητήματα των θαλάσσιων ζωνών. Για να σχηματίσουμε πιο καθαρή εικόνα για τον τρόπο που ενεργεί η Τουρκία, αξίζει να αναφέρουμε ότι συνεχίζει να κάνει «του κεφαλιού της» στο θέμα των S-400, αδιαφορώντας και για τις απειλές των ΗΠΑ για κυρώσεις. Επίσης, κινείται επιθετικά εναντίον του ειρηνευτικού σχεδίου Τραμπ για τη Μέση Ανατολή, χαρακτηρίζοντάς το ο ίδιος ο Ερντογάν «εντελώς απαράδεκτο», παρά την προηγηθείσα τηλεφωνική συνομιλία που έγινε ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, την παραμονή της εξαγγελίας του, με πρωτοβουλία του προέδρου των ΗΠΑ.
Όμως, το «έργο» δεν τελειώνει εδώ. Ο Ερντογάν τις τελευταίες ημέρες συγκρούεται και με τον Πούτιν και τη Ρωσία για το θέμα της περιφέρειας Ιντλίμπ, κατηγορώντας μάλιστα με αξιοθαύμαστη θρασύτητα τη Ρωσία ότι δεν τηρεί τις συμφωνίες Αστάνα και Σότσι – τις οποίες παραβιάζει κατάφωρα η Τουρκία, αφού, αντί να συμβάλλει στη δημιουργία της ζώνης αποκλιμάκωσης, ενισχύει τους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους που μάχονται εναντίον των δυνάμεων της Συρίας και της Ρωσίας.
Προσοχή: Όσα αναφέρονται στο άρθρο αυτό είναι αντικειμενική καταγραφή μιας σειράς γεγονότων, που δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τα ζητήματα ζωτικής σημασίας η Τουρκία και το κατά πόσον λαμβάνει υπ’ όψιν της τη διεθνή νομιμότητα, αλλά και τις παραινέσεις των μεγάλων δυνάμεων.
Γι’ αυτό ανέφερα στην αρχή του άρθρου ότι χρήζουν προσεκτικής ανάλυσης, κυρίως από εκείνους που χαράσσουν την εξωτερική πολιτική της χώρας, ειδικά σε σχέση με την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας και του νεοοθωμανικού επεκτατισμού.
Αυτό είναι που λέμε «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν».
Μάθετε και συμμορφωθείτε (κυρίως το δεύτερο).
