Πράξεις ντροπής, οι οποίες αντιτίθενται στο Διεθνές Δίκαιο» χαρακτήρισαν 64 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι τομεάρχες Μεταναστευτικής Πολιτικής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και βεβαίως ο επικεφαλής του τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας Γαβριήλ Σακελλαρίδης τις πρωτοβουλίες κυβέρνησης να ανακόψει τις μεταναστευτικές ροές στο Αιγαίο με πλωτά φράγματα.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Ως αριστερή «σος» στην επιχειρηματολογία τους, προς αναμηρυκασμό, προσέθεσαν και το σύνηθες επιχείρημα ότι η κυβέρνηση ακολουθεί ακροδεξιά «πολιτική Σαλβίνι». Δεν ξέρω αν αυτή η πρακτική θα επιτύχει ή θα αποτύχει, αν θα πιάσει… τσούχτρες, όπως ανοήτως είπε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την ομιλία του στη Βουλή προχθές, ή θα αποτρέψει τους διακινητές εν τέλει. Ξέρω, όμως, ότι:
Πρώτον, το πλωτό φράγμα, όπως και ο φράχτης στον Έβρο, επαναφέρουν στη δημόσια συζήτηση την… ξεχασμένη έννοια του συνόρου. Η ανοησία της Αριστεράς δεν έχει σύνορα σε αυτές τις περιπτώσεις – είναι βέβαιο. Κάποτε υποστήριξαν ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα, εδώ θα σταματήσουν; Αστείο. Για όλους εμάς, όμως, που η έννοια της πατρίδας έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και δεν είναι αφηρημένη, οι χώρες πρέπει να έχουν σύνορα.
Δεύτερον, επιτύχει – αποτύχει η απόπειρα, κανείς δεν θα κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι δεν προσπάθησε. Είναι τουλάχιστον περίεργη, μάλιστα, η σπουδή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνουν τα σύνορα ανοιχτά και οι ροές του Ισλάμ ανεμπόδιστες.
Τόσο περίεργη, ώστε γεννάται ευλόγως το ερώτημα: Με ποιους είστε, αγαπητοί; Με τους Ελληνες, τους οποίους εκπροσωπείτε στη Βουλή, ή με τους άλλους, που, σύμφωνα με τις απαντήσεις που έδωσαν στην έρευνα της διανέοσις, αρνούνται να πληρώσουν φόρους, να μάθουν τη γλώσσα και να ενσωματωθούν, επειδή θεωρούν τις εξοχότητές τους περαστικές από την Ελλάδα; Με ποιους είστε; Με αυτούς που θεωρούν τη χώρα μας το κορόιδο της Ευρώπης, καθώς όλοι οι γείτονες (Βούλγαροι, Ιταλοί, Ούγγροι, Αυστριακοί, Σκοπιανοί, Αλβανοί) έχουν λάβει τα μέτρα τους για να μη δεχθούν ούτε μισό τοις εκατό από τους ανέστιους του κόσμου τούτου ή με τον ελληνικό λαό, που είναι «στα κάγκελα» για το παρόν και το μέλλον που του ετοιμάζουν ξένες κυβερνήσεις σε συνεργασία με τις ΜΚΟ;
Υπάρχει και ένα τρίτο και τελευταίο, που πρέπει να ειπωθεί: Ποιος είναι ο ορισμός της πράξης ντροπής. Κατά τους συριζαίους, το να φυλάσσεις τα σύνορά σου είναι πράξη ντροπής. Πράξη ντροπής δεν είναι αυτό. Πράξη ντροπής είναι να θες να ζήσεις τη ζωή σου στον τόπο όπου γεννήθηκες και να μην μπορείς. Πράξη ντροπής είναι να βλέπεις κάθε απόγευμα δεκάδες μετανάστες στην κεντρική πλατεία της Χίου και, με δεδομένα τα κρούσματα εγκληματικότητας, να διερωτάσαι, όπως μου έλεγε ο αντιδήμαρχος Χίου κύριος Ξενάκης, αν πρέπει να τολμήσεις να περάσεις από εκεί ή να πας στον προορισμό σου «από κανέναν άλλον δρόμο».
Πράξη ντροπής είναι αυτό που μου είπε ο περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου Κώστας Μουτζούρης, ότι το 2019 καταγράφηκαν 1.500 παράνομες πράξεις, εγκλήματα του κοινού Ποινικού Δικαίου, από μετανάστες, μεταξύ των οποίων και η κατοχή παράνομου οπλισμού. Πράξη ντροπής είναι να έχουμε μήνα Φεβρουάριο και, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΟΤ, οι κρατήσεις στα ξενοδοχεία της Λέσβου είναι μ-η-δ-έ-ν.
Πράξη ντροπής είναι η δημογραφική αλλοίωση των νησιών μας. Στην πρωτεύουσα της Σάμου, η αναλογία είναι 1,6 μετανάστες για κάθε έναν κάτοικο. Στη Λέσβο, όπου η αναλογία είναι 3,6 μετανάστες για κάθε έναν κάτοικο, η Μόρια με 22.000 κατοίκους είναι πλέον η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της νήσου. Αυτές είναι οι πράξεις ντροπής. Δεν γράφω συνήθως υπό το κράτος οργής και αγανάκτησης. Αλλά, με όσα διάβασα χθες από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ φοβάμαι, αγαπητοί, ότι η ντροπή είστε εσείς οι ίδιοι. Κάνετε λάθος να την ψάχνετε αλλού. Στην αυλή σας είναι.
