Η πορεία προς τα εμπρός δεν είναι πάντα καλό πράγμα. Ενίοτε μπροστά είναι γκρεμός. Υπάρχουν φορές που οι κοινωνίες, οι οποίες κινδυνεύουν από εσωτερικούς ή και εξωτερικούς εχθρούς, συντηρητικοποιούνται.
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Μπροστά στον κίνδυνο άλωσης και διάλυσής τους, επιστρέφουν στις πατρώες ιδέες και αξίες. Όπως μερικές φορές η μοντέρνα τέχνη είναι το καταφύγιο των ατάλαντων και των επιτήδειων απατεώνων, έτσι και στην πολιτική συχνά αυτά που κάποιοι επισείουν ως σημαίες ιδεών «προόδου» δεν είναι παρά σκουπίδια της παρακμής, «τραβεστί» ολοκληρωτισμός, με τα φουστάνια του δικαιωματισμού, που κάνει τους αληθινούς φασίστες να μοιάζουν με ντροπαλές και άβγαλτες Ουρσουλίνες.
Μα, τι νομίζετε πως είναι το Brexit; Είναι η στροφή προς τα πίσω, προς την ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, του αυτεξούσιου ενός μεγάλου Εθνους, με το οποίο μπορεί να έχουμε σε σοβαρά ζητήματα, όπως η Κύπρος, αντίθετα εθνικά συμφέροντα, όμως δεν τους λες «κότες».
Είναι δε φαιδρό να οικτίρουν μια από τις πρώτες οικονομίες του πλανήτη, πυρηνική, κεφαλαιουχική δύναμη, κέντρο της παγκόσμιας ναυτιλίας, κάτι μπαταξήδες λιμοκοντόροι που κρέμονται από τα χυδαία χείλη του ξεδοντιάρη Φερχόφστατ, ο οποίος με πρωτοφανή αυταρχισμό και ολοκληρωτική επιχειρηματολογία προσπάθησε με κάθε τρόπο να απειλήσει και να λοιδορήσει την πλειοψηφία του βρετανικού λαού, αλλά στο τέλος δέχτηκε το νικηφόρο ράπισμα της ομιλίας του Φάρατζ και ταυτόχρονα έριξε και ένα γλείψιμο στη χώρα που έφυγε. Η απόλυτη ταπείνωση.
Βρετανίδα φίλη, που διετέλεσε υψηλό στέλεχος του Κινήματός μας, του «Ταυτότητα και Δημοκρατία», εκεί όπου είναι η Πατριωτική Ευρώπη, με ηγέτιδα δύναμη τη Μαρίν Λεπέν, επόμενη πρόεδρο της Γαλλίας, όταν τη ρώτησα πριν από λίγα χρόνια, όταν ακόμη εξελισσόταν ο αγώνας τους για το Brexit, για την αιτία της ολοένα διογκούμενης αντίδρασης των Βρετανών στη διεφθαρμένη Ευρωγραφειοκρατία και την ίδια την Ε.Ε., μου απάντησε:
«Οι πατεράδες και οι παππούδες μας δεν πολέμησαν και νίκησαν τους Γερμανούς δύο φορές για να κάτσουμε σήμερα να μας γ@μήσουν με το χρήμα και τη γερμανική Ε.Ε.» Τόσο απλό είναι. Οι Άγγλοι, με ισχυρό εθνικό χαρακτήρα, βοηθούμενοι και από το μέγεθος και την οικονομική και στρατιωτική ισχύ της χώρας τους, που έχει εθνικό νόμισμα, ενοχλημένοι από τον συνεχή και αντιδημοκρατικό παρεμβατισμό της ελεγχόμενης από τους Γερμανούς γραφειοκρατίας και την άλωση της χώρας από την αναφομοίωτη μετανάστευση, έστειλαν τη Μέρκελ και το ιερατείο των χρυσοκανθάρων των Βρυξελλών για φρέσκα.
Όπως δείχνουν λοιπόν το παρελθόν αλλά και η ζωντανή Ιστορία που ζούμε στις μέρες μας, οι απλοί άνθρωποι έχουν ένστικτο επιβίωσης και άμυνες απέναντι στο κακό. Οι φορείς της ωχράς σπειροχαίτης του πολιτισμικού μαρξισμού βαυκαλίζονται πως ο κόσμος είναι σε μια νομοτελειακή πορεία προς την «πρόοδο», πως τα Έθνη-Κράτη πέθαναν και πως το μέλλον είναι ένας παρδαλός πολτός από δίποδα όντα χωρίς Πατρίδα, χωρίς συγκεκριμένο φύλο, χωρίς εθνικά συμφέροντα, χωρίς θρησκεία και χωρίς σύνορα.
Τίποτα δεν θα μπορούσε να βρίσκεται πιο μακριά και σε μεγαλύτερη αντίθεση με τη φύση από αυτή την εμμονική ολοκληρωτική επίθεση στο Πρόσωπο του Ανθρώπου, στη συλλογική ταυτότητά του και την ίδια τη φυσιολογία του. Αυτή όμως η επίθεση, με επίκληση τάχα στην κοσμικότητα, στα «δικαιώματα» και στο άθρησκο κράτος, παραδόξως και υπόπτως, ανοίγει τις πύλες στο επελαύνον μαχητικό Ισλάμ.
Η αντίδραση των απλών ανθρώπων και όποιου μέρους της ελίτ έχει εθνικό φρόνημα και συναίσθηση αποστολής είναι η αντίσταση, η επάνοδος στις συντηρητικές αξίες και η υπεράσπισή τους. Είναι εύλογη, είναι δίκαιη, είναι ζωτικά αναγκαία.
Οι εγχώριοι Απόστολοι του Μαρασμού οραματίζονται και για μας μια Ελλάδα χωρίς σύνορα, όπου θα μπαίνει όποιος του καπνίσει και στον οποίο θα τρέχουμε να προσφέρουμε φαγητό, στέγη, επιδόματα, εκλογικά δικαιώματα. Θέλουν μια Ελλάδα χωρίς… Ελληνες, χωρίς εθνική ταυτότητα, χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα, με καθαίρεση των συμβόλων μας, χωρίς εθνική Παιδεία, από την οποία θα εξοβελιστεί η Ορθοδοξία, το ηρωικό πρότυπο, και θα διδάσκουμε από το δημοτικό πως το φύλο είναι κάτι ρευστό, θα ντύνουμε, για την εμπειρία, τα αγόρια κορίτσια και το ανάποδο. Θα μοιραστούμε με την Τουρκία το Αιγαίο, τα νησιά και τον πλούτο του, και με τους Σκοπιανούς την Ιστορία μας.
Ονειρεύονται μια Ελλάδα σκυφτή, διαμελισμένη, έρμαιο και λάφυρο κάθε ξένου, μια πνευματική έρημο, στην οποία θα αλωνίζουν ΜΚΟ, επαγγελματίες «ιδεολόγοι» κίναιδοι, όπου οι παράνομοι ξένοι θα είναι λίγο πιο ίσοι από τους νόμιμους γηγενείς πολίτες. Ισως αποκτήσουμε και για σημαία ένα τρύπιο, διάφανο βρόμικο βρακί, που ξέχασε «αλληλέγγυος» σε κατάληψη. Αυτή τη σκοτεινή δυστοπία απεργάζονται και δουλεύουν εργωδώς γι’ αυτήν, και όποιος αντιδρά είναι φυσικά «φασίστας» κι ό,τι άλλο ξεράσει το βρόμικο και απύλωτο στόμα τους.
Το πρώτο αληθινό δικαίωμα είναι ο άνθρωπος να είναι αυτό που είναι, να ζει σαν αυτό. Να είναι αυτό που έχει σφυρηλατήσει στη μακρά για μας τους Ελληνες διαδικασία η εθνογένεση και να ζει σαν Ελληνας, απαιτώντας σεβασμό στην ταυτότητά του, στη γη του, ποτισμένη με το αίμα και τον ιδρώτα των προγόνων του, στα σύνορά του, που ορίζουν τον τόπο του.
Η «πρόοδός» τους είναι αληθινός ολοκληρωτισμός, σκέτη πανούκλα και καταστροφή. Οι Ελληνες, λοιπόν, θα πάμε πίσω στις αξίες που συνθέτουν το πρόσωπό μας στον κόσμο, θα υπερασπίσουμε την κληρονομιά μας και θα αντιστρέψουμε την πορεία της φθοράς. Ο συντηρητισμός είναι η αληθινή πρόοδος, διότι εξασφαλίζει μια υγιή κοινωνία, την αληθινή ταυτότητά της και την ύπαρξή της για το μέλλον.