Στα παλαιότερα των υποδημάτων τους φαίνεται ότι γράφουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών τις επιστολές διαμαρτυρίας του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, που επικαλέστηκε -ως συνήθως- το Διεθνές Δίκαιο σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την επίσημη ανάρτηση συντεταγμένων της τουρκικής ΑΟΖ, έπειτα από την αυθαίρετη οριοθέτηση με τη Λιβύη.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Αν η ανάρτηση αυτή τελικά γίνει, όπως όλα δείχνουν, παρακάμπτοντας τις «καθωσπρέπει» ελληνικές διαμαρτυρίες, σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν έχει να περιμένει τίποτα απολύτως από τον συγκεκριμένο οργανισμό, ο οποίος, ας μην το ξεχνάμε, παρεμβαίνει με ψηφίσματα, αποφάσεις και αποστολές στρατευμάτων «επιβολής ειρήνευσης» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.
Ούτε την ετήσια κρατική συνδρομή δεν αξίζει ένα τέτοιο τσίρκο, που κάνει τα στραβά μάτια σε κραυγαλέες παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου. Γιατί αυτή τη φορά η παραβίαση είναι εξόφθαλμη, αφού πράγματι δεν είναι δυνατόν να καταργείται μέσω εικονικής πραγματικότητας η ζώνη θαλάσσιας επιρροής της Κρήτης, της Ρόδου και της Καρπάθου από δύο κράτη που είναι αμφίβολο αν έχουν πραγματικό κοινό θαλάσσιο σύνορο μόλις λίγων χιλιομέτρων.
Και, από την άλλη, είναι αδιανόητο να γίνονται δεκτοί απίθανοι ισχυρισμοί, όπως αυτοί που περιέχονται σε αντίστοιχη επιστολή διαμαρτυρίας της Άγκυρας (27 Μαρτίου 2018) και θέτουν σε αμφισβήτηση την ύπαρξη κοινών θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου!
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Απλούστατα, ότι σε αυτόν τον χρεοκοπημένο από πάσης απόψεως οργανισμό, που σιτίζεται πλέον από τα κονδύλια για τους λαθρομετανάστες, ο λόγος της Ελλάδας δεν πιάνει μία. Και ο λόγος της Τουρκίας είναι νόμος.
Θα μου πείτε, «μα, χρειαζόταν κι αυτή η ψυχρολουσία για να καταλάβουμε τον βρόμικο ρόλο του ΟΗΕ;». Δεν έχουμε δει τι έγινε στην Κύπρο, με τη μεροληπτική στάση των υπηρεσιών του, των άθλιων απεσταλμένων και μεσολαβητών, και βεβαίως των τριτοκοσμικών γενικών γραμματέων, που πάντα έκλειναν το μάτι στην Τουρκία; Δεν είδαμε τι πήγε να παιχτεί και με το Σχέδιο Ανάν; Περιμένουμε κάτι διαφορετικό από τον Γκουτέρες επειδή είναι Πορτογάλος;
«Όχι» είναι η απάντηση. Δεν περιμένουμε τίποτα. Ξύλο θα τρώμε διαρκώς. Γιατί η Ελλάδα λογίζεται ως μια ασήμαντη οντότητα με αδύναμες κυβερνήσεις, υπό ξένη εξάρτηση, και με ένα υπουργείο Εξωτερικών με χαρτογιακάδες του Δημοσίου, οι οποίοι τρέχουν μονίμως ασθμαίνοντες πίσω από τις εξελίξεις, επικαλούμενοι το «Διεθνές Δίκαιο». Λοιπόν, κύριοι, Διεθνές Δίκαιο δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο το δίκαιο του ισχυρού, ενίοτε και του μπλοφατζή.
Όσο πηγαίνουμε με τον σταυρό στο χέρι, ευήκοον ους στον ΟΗΕ και στο Συμβούλιο Ασφαλείας δεν θα βρούμε – αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το ερώτημα είναι, όμως, αν το πεδίο είναι συνολικότερα ναρκοθετημένο για την Ελλάδα. Σήμερα ο ΟΗΕ, μεθαύριο η Χάγη…
