Από όποια πλευρά κι αν το δεις, το σενάριο των πρόωρων εκλογών που διακινεί το Μαξίμου, με πηγές… παράλληλες αυτού, την ώρα που το ίδιο υποτίθεται ότι το διαψεύδει, μόνο κακό κάνει στη χώρα.
- Από τον Βασίλη Βέργη
Και φανερώνει ότι οι εμπνευστές του είναι πρόσωπα που λειτουργούν με αλαζονεία, έχοντας ως γνώμονα το πολιτικό και όχι το κοινωνικό συμφέρον.
Από τον περασμένο Ιούλιο, η χώρα έχει κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Αυτό καταγράφηκε στις κάλπες, με βροντερό «παρών» της πλειοψηφίας σε σχέση με το ποσοστό που πήρε η αξιωματική αντιπολίτευση.
Οι Ελληνες ψήφισαν κυβέρνηση για 4 χρόνια, όχι για 12 μήνες. Κι αυτή την απόφασή τους οφείλουν να σεβαστούν τόσο ο κ. Μητσοτάκης όσο και ο κ. Τσίπρας.
Ο ηττηθείς ουδέποτε έθεσε θέμα πρόωρων εκλογών. «Μα», θα αναρωτηθεί κάποιος, «πώς να το πράξει, όταν δεν γνωρίζει καλά καλά αν ο ίδιος είναι πανίσχυρος μέσα στο δικό του κόμμα;». Ορθή απορία, μόνο που, και τούτο να συμβεί, ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόκειται να μπει στην εκλογολογία έχοντας απέναντί του μια απόλυτα νωπή ετυμηγορία του ελληνικού λαού.
Το ερώτημα είναι τι πράττουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρωθυπουργικός περίγυρος του Μαξίμου. Η «ύφανση» σεναρίου πρόωρων εκλογών τον Αύγουστο του 2020 φανερώνει αλαζονεία, αλλά κυρίως δείχνει ότι εντός Νέας Δημοκρατίας ο πρωταρχικός στόχος δεν είναι η πολυδιαφημιζόμενη επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα, αλλά η δημιουργία ενός πολιτικού τοπίου κυριαρχίας Μητσοτάκη, με στόχο να πληγεί όσο το δυνατόν λιγότερο η εκλογική του δύναμη από τα αλλεπάλληλα λάθη στο ξεκίνημα της κυβερνητικής θητείας.
Είναι προφανές ότι κάθε κυβέρνηση που εξαντλεί την τετραετία θα υποστεί φθορά των ποσοστών της. Σε κάποιες περιπτώσεις και καθίζηση. Όταν, μάλιστα, προβάλλει μπροστά η κάλπη της απλής αναλογικής, αντιλαμβάνεστε ότι η κυβερνητική φθορά μπορεί να είναι τέτοια, που να προκαλέσει πολιτικό τρόμο.
Όσοι εξυφαίνουν τα σενάρια των πρόωρων εκλογών εκτιμούν ότι μέσα από την αλλαγή του εκλογικού νόμου και τη νέα προσφυγή στην κάλπη το επόμενο φθινόπωρο θα δώσουν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη το «αβάντζο» που χρειάζεται για επανεκλογή, δίχως να εκφραστεί στον απόλυτο βαθμό η φθορά. Λησμονούν, όμως -σωστότερα, κάνουν πως ξεχνούν-, ότι ένα τέτοιο σενάριο θα είναι καταστροφικό για τη χώρα. Η οικονομία, η οποία μετά την έξοδο από τα Μνημόνια έχει αρχίσει να μπουσουλάει, θα υποστεί εκ νέου «στοπ», με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται.
Με τη χώρα σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, ο πραγματικά ευνοημένος θα είναι ο «απέναντι» γείτονας, ο οποίος είναι διαρκώς «με το χέρι στη σκανδάλη» σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο, και αντί να έχουμε κυβέρνηση προσηλωμένη σε απαντήσεις αυτή θα είναι βουτηγμένη στο πώς δήθεν θα… ισοπεδώσει τον Τσίπρα!
Είναι απίστευτος ο πολιτικός εγωκεντρισμός στο πρωθυπουργικό περιβάλλον. Υπάρχουν τεράστια θέματα που καθημερινά απασχολούν την ελληνική κοινωνία -στην κορυφή παραμένει το Μεταναστευτικό-, είναι διαρκής η προσπάθεια των πολιτών να επανακάμψουν από τις πληγές της κρίσης και κάποιοι δίπλα στον Μητσοτάκη σκέφτονται… πρόωρες εκλογές.
Λέω «δίπλα στον Μητσοτάκη», καθώς αρνούμαι να πιστέψω ότι ο πρωθυπουργός είναι ο εμπνευστής του σεναρίου. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο ο οποίος δεν ενδιαφέρεται για την ευημερία και την πρόοδο του λαού, αλλά μόνο για το εφήμερο συμφέρον του. Μια τέτοια ανάγνωση-διαπίστωση θα καεί στις συνειδήσεις πολύ προτού οδηγηθούν στις κάλπες…
