Το διαβάζεις, το ακούς και δεν έχεις την παραμικρή απορία γιατί ο άνθρωπος εξελίσσεται στο πιο αυτοκαταστροφικό ον του πλανήτη:
- Από τον Βασίλη Βέργη
«Στα ύψη εκτοξεύτηκε η ενδοοικογενειακή βία εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού»! Στη Γαλλία, μάλιστα, η κατάσταση έχει ξεφύγει τόσο πολύ, ώστε στην περιοχή Ο-ντε-Φρανς απαγορεύτηκε η πώληση αλκοολούχων ποτών, ενώ ο υπουργός Εσωτερικών της χώρας ανακοίνωσε ότι στα φαρμακεία θα εγκατασταθεί σύστημα, το οποίο θα δίνει το δικαίωμα στις κακοποιημένες γυναίκες να γνωστοποιούν το πρόβλημά τους ώστε εν συνεχεία να ενημερώνονται οι αρμόδιες Αρχές!
Ακόμη και σήμερα, όπου η χειρότερη πανδημία τον τελευταίο αιώνα δοκιμάζει το ανθρώπινο είδος, αυτό… καταφέρνει να βγάζει τα πιο βάναυσα ένστικτά του. Κι αν είναι μια φορά φρικτό, ελεεινό και αλήτικο να σηκώνει κάποιος το χέρι του σε γυναίκα, γίνεται τρεις φορές πιο άθλιο όταν το πράττει σε συνθήκες όπως αυτές που βιώνει σήμερα ο πλανήτης. Και η τιμωρία του πρέπει να είναι παραδειγματική.
Ακούμε διαρκώς γκρίνια για την καραντίνα? για τον «εγκλεισμό» στο σπίτι, που μπορεί να διαρκέσει έναν, ίσως και ενάμιση ή δύο μήνες συνολικά. Δύσκολο; Αναμφισβήτητα. Ουδεμία σχέση έχει, όμως, με όσα έχουν τραβήξει συνάνθρωποί μας, οι οποίοι παλεύουν με την «καραντίνα» μιας αρρώστιας επί χρόνια. Αυτοί που δίνουν καθημερινή μάχη για την επιβίωσή τους. Ρωτήστε κάποιον καρκινοπαθή να σας πει τι σημαίνει «παλεύω για τη ζωή μου κάνοντας διαρκώς χημειοθεραπείες» και τότε θα καταλάβετε ότι η καραντίνα με Netflix και κρασάκι είναι… απολαυστικό παιχνιδάκι.
Ο άνθρωπος συνήθως εκτιμάει ό,τι δεν έχει, πόσο μάλλον όταν του το στερούν ή το χάνει. Στην προκειμένη περίπτωση, του λείπει η ελευθερία του. Τον τρελαίνει ο περιορισμός σε τέσσερις τοίχους. Του λείπουν οι φίλοι του, η διασκέδαση, οι παρέες του, τα ταξίδια, το γήπεδο. Η δουλειά του. Του λείπει η κανονικότητα της ζωής που έχει μάθει να αγαπάει.
Μόνο που υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια: Η καραντίνα γίνεται για να μπορέσουμε άμεσα να χαρούμε ξανά όλα αυτά. Τώρα δοκιμάζονται οι αντοχές, ενδεχομένως και τα νεύρα μας, σε έναν ιδιότυπο «πόλεμο», τον οποίο πολλές γενιές εξ ημών πιστεύαμε ότι θα βλέπαμε μόνο σε ταινία. Αλλά, δυστυχώς, πλέον είμαστε πρωταγωνιστές στη μία πλευρά, έχοντας απέναντι έναν ανίερο εχθρό. Ας ρωτήσουμε, όμως, τις γενιές πριν από εμάς, αυτές που έχουν βιώσει πόλεμο. Κανονικό. Με όπλα, εκατομμύρια θανάτους, πείνα, εξαθλίωση και όλα όσα τούτη η παγκόσμια «κατάρα» επιφέρει.
Τον κορωνοϊό θα τον νικήσει ο άνθρωπος. Σύντομα θα τον νικήσει. Θα θρηνήσει χιλιάδες συνανθρώπους που θα χαθούν άδικα, αλλά με τη βοήθεια της επιστήμης θα τον νικήσει. Αυτό, όμως, που δυστυχώς δεν φαίνεται ότι θα καταφέρει να νικήσει ποτέ είναι τον κακό εαυτό του, αυτόν που ευθύνεται πραγματικά για τα μεγαλύτερα δεινά του.
Μόλις ξεπεραστεί η πανδημία, υπάρχει ένας που πιστεύει ότι δεν θα ξαναδούμε πόλεμο στον πλανήτη; Μετά την πανδημία, υπάρχει ένας που πιστεύει ότι δεν θα ξαναδούμε ενδοοικογενειακή βία, με οποιαδήποτε ηλίθια «αφορμή» μπορεί να κατεβάσει το κεφάλι κάποιου επικίνδυνου; Μετά την πανδημία, υπάρχει ένας που πιστεύει ότι οι «ολίγοι» δεν θα προσπαθήσουν ξανά να «πατήσουν στον σβέρκο» τους εργαζομένους, εκμεταλλευόμενοι το χτύπημα που υφίσταται τούτη την ώρα και η οικονομία; Γι’ αυτό σας λέω. Ο κορωνοϊός είναι ο εφήμερος εχθρός. Ο παντοτινός είναι ο άνθρωπος ζώο…
