Η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι καλή και, δυστυχώς, οι οιωνοί μάς δείχνουν ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν σε σχέση με την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Πριν προχωρήσουμε το σκεπτικό μας απλά να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι λίγες ημέρες πριν η Τουρκία εκδηλώσει την απρόκλητη επίθεση στον Εβρο, όπου είχε στόχο να καταλάβει τα σύνορα με τους αλλοδαπούς για να περάσει από εκεί 1.000.000 Ασιάτες και Αφρικανούς μουσουλμάνους, και να αποσταθεροποιήσει την πατρίδα μας, ρίχνοντας μάλιστα και την κυβέρνηση, η Ελλάδα συζητούσε με τους Τούρκους Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης!
Επίσης, τις ίδιες ημέρες και ενώ η Τουρκία συνέχιζε ακάθεκτη τις πειρατικές ενέργειες στην ΑΟΖ της Κύπρου, να εφαρμόζει τη συμφωνία με τη Λιβύη, να παραβιάζει ανοιχτά το εμπάργκο του ΟΗΕ και να διεξάγει ανοιχτά πόλεμο στη Λιβύη, με τη συμμετοχή χιλιάδων τζιχαντιστών που έστειλε η ίδια εκεί από τα μέτωπα της Συρίας, η Ελλάδα έκανε τα εξής ανήκουστα, αποδεικνύοντας ότι ως χώρα και ως κράτος είμαστε εκτός τόπου και χρόνου:
– Ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας μιλούσε για συνεκμετάλλευση με την Τουρκία.
-Το ΕΛΙΑΜΕΠ διοργάνωνε στημένη εκδήλωση με τίτλο «Μας συμφέρει η Χάγη;», με τη συμμετοχή τεσσάρων πρώην υπουργών Εξωτερικών. Για να μην παρεξηγηθούμε, τη χαρακτηρίζω «στημένη», γιατί όλοι οι ομιλητές είπαν ότι «μας συμφέρει η Χάγη», όπως ασφαλώς και οι διοργανωτές.
– Το ΔΙΚΤΥΟ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, της κυρίας Διαμαντοπούλου, διοργάνωσε εκδήλωση – συζήτηση με θέμα τις «Προϋποθέσεις για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην ανατολική Μεσόγειο», με τη συμμετοχή, μεταξύ άλλων, του εν Αθήναις πρέσβη της Τουρκίας και του γενικού γραμματέα του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβη κ. Λουκάκη.
Επίσης, σημειώνουμε και υπογραμμίζουμε ότι πριν από λίγες ημέρες το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, διά του Τσαγατάι Ερτζιγές, αναπληρωτή γενικού διευθυντή Ναυτιλίας και Αεροπορίας του τουρκικού ΥΠΕΞ, έδωσε στη δημοσιότητα και προέβαλε επισήμως πέντε αξιώσεις από την Ελλάδα, αφού είπε τα εξής: «Η βασική πηγή της έντασης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας είναι η ελληνική αντίληψη να θεωρεί όλο το Αιγαίο ελληνική θάλασσα, αψηφώντας τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας ως μιας παράκτιας χώρας», χαρακτηρίζοντας μάλιστα ως «απειλή» ενδεχόμενη επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας πέραν των έξι ναυτικών μιλίων.
Όσον αφορά τα πέντε ζητήματα που θέτει η Τουρκία στο Αιγαίο, είναι τα εξής:
1. Η οριοθέτηση των ζωνών θαλάσσιων αρμοδιοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών υδάτων και της υφαλοκρηπίδας. Ο Ερτζιγές τόνισε ότι αν γίνει επέκταση στα 12 μίλια, η Ελλάδα θα αποκτήσει το 71,5% του Αιγαίου (σήμερα 43,5%), ενώ η Τουρκία θα περιοριστεί στο 8,8% (σήμερα 7,5%) και τα διεθνή ύδατα θα συρρικνωθούν στο 19,7% (σήμερα 49%).
2. Το καθεστώς αποστρατικοποίησης των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923 και της Συνθήκης των Παρισίων το 1947.
3. Το νομικό καθεστώς κάποιων γεωγραφικών σχηματισμών στο Αιγαίο.
4. Ο εθνικός εναέριος χώρος. Η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι εκτείνεται στα 10 ν.μ., κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, και με αυτόν τον τρόπο εκμεταλλεύεται την Περιοχή Πληροφοριών Πτήσεων (FIR).
5. Δραστηριότητες Έρευνας και Διάσωσης (SAR).
Και ενώ ήταν όλα τα παραπάνω σε εξέλιξη, ενώ η Τουρκία συνέχιζε να προωθεί με κάθε τρόπο τη συμφωνία που υπέγραψε με την κυβέρνηση της Λιβύης, μια συμφωνία που αν δεν ανατραπεί θα σημάνει το τέλος του Ελληνισμού στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα, η Ελλάδα έκανε με την Τουρκία συνομιλίες για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και έβαλε τον Τούρκο πρέσβη να μιλάει στην Αθήνα για τις «Προϋποθέσεις για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην ανατολική Μεσόγειο», παρόντος υψηλόβαθμου Ελληνα διπλωμάτη, νομιμοποιώντας στην ουσία όλα όσα προαναφέραμε. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, λίγες ημέρες μετά ήλθε η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων.
Η Τουρκία, θεωρώντας ότι όλες οι προκλήσεις της εναντίον της Ελλάδας όχι μόνο μένουν αναπάντητες, αλλά τυγχάνουν και αποδοχής, έκανε την επίθεση στον Εβρο, με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, την αποσταθεροποίηση της Ελλάδας και τον εποικισμό της στην αρχή με 1.000.000 φιλικούς προς αυτήν μουσουλμανικούς πληθυσμούς, για να ακολουθήσουν στη συνέχεια κύματα δεκάδων εκατομμυρίων, με στόχο την ισλαμοποίηση και τον έλεγχο της Ευρώπης από την Τουρκία και το Ιράν.
Όταν τα γράφαμε όλα αυτά, όταν μιλούσαμε για την ανάγκη προστασίας των συνόρων, ώστε να αποτραπεί η επιδρομή εναντίον της Ελλάδας, η κυβέρνηση κώφευε και συνέχιζε, κατά κάποιον τρόπο, την πολιτική των ανοιχτών συνόρων, ενώ τα κόμματα μας λοιδορούσαν. Όταν όμως η κυβέρνηση -αλλά και το πολιτικό σύστημα- είδε ότι απειλείται από την επιχείρηση υβριδικού πολέμου, αντέδρασε, με αποτέλεσμα να γραφτεί το «Επος του Εβρου» από τον Στρατό, την Αστυνομία και όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχή έκβαση της επιχείρησης.
Όμως, θα πρέπει να τονίσουμε την έλλειψη στρατηγικής πρόνοιας και εκτίμησης από πλευράς της κυβέρνησης και του κράτους για το μέγεθος της απειλής και την έλλειψη αισθήματος εθνικής ευθύνης για την αντιμετώπισή της. Γιατί άλλο πράγμα είναι να παίρνεις μέτρα για να μη σε ανατρέψουν και άλλο να προβλέπεις, να προνοείς για να προστατέψεις τα συμφέροντα της πατρίδας σου.
Όλα τα παραπάνω δεν αναφέρθηκαν στην τύχη. Η Τουρκία, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και παρά την πανδημία, συνεχίζει τον πόλεμο στη Λιβύη, όπου έχει εμπλακεί φανερά και το πολεμικό ναυτικό της σημειώνει κάποιες επιτυχίες στα πεδία των μαχών. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν κάνουμε κάτι, η κυβέρνηση Σάρατζ θα συνεχίσει να υπάρχει και μαζί της και η συμφωνία που αναγνωρίζει στα ελληνικά νησιά και στην Κρήτη υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ έξι ναυτικών μιλίων.
Την ίδια περίοδο, χάρτες με τα όρια της τουρκικής ΑΟΖ, όπως αυθαίρετα την έχει ορίσει η Αγκυρα με τη συμφωνία που υπέγραψε με τη Λιβύη αλλά και με τις επιστολές, τις συντεταγμένες και τους χάρτες που απέστειλε στον ΟΗΕ, δημοσιεύονται ακόμα και σε συμμαχικές χώρες, όπως η Γαλλία.
Ανώτατος Ελληνας διπλωμάτης μού ανέφερε προχθές ότι ασχέτως του αν εμείς ισχυριζόμαστε ότι η συμφωνία αυτή είναι παράνομη και δεν παράγει αποτελέσματα, κάτι που το δέχεται και η Ε.Ε., όσο η συμφωνία δεν καταργείται και όσο η Τουρκία διεκδικεί την κυριότητά της με χάρτες, δηλώσεις αλλά και ναυτική παρουσία, τότε δημιουργείται εθιμικό δίκαιο, το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανατρέψει η Ελλάδα. Κατόπιν αυτού, έχουμε τεράστιες ευθύνες ως χώρα απέναντι στις επόμενες γενιές να κάνουμε το παν για να ανατρέψουμε τη συμφωνία. Και όταν λέμε το παν, το εννοούμε.
Ας αρχίσουμε με την αποστολή συντεταγμένων στον ΟΗΕ με τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και μετά βλέπουμε τι και πώς πρέπει να το πράξουμε για να ανατραπεί ο αχυράνθρωπος της Αγκυρας, Σαράτζ, που υπέγραψε αυτήν την ταπεινωτική και εξαιρετικά επικίνδυνη για τα ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας συμφωνία.
