Τόπος: Μέγαρο Μαξίμου. Χρόνος: Την προηγούμενη εβδομάδα, τις μέρες που έπρεπε να ληφθούν οι αποφάσεις για την άρση της καραντίνας.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Χώρος: Το γραφείο πρωθυπουργού. Βασικό θέμα της σύσκεψης, η Εκκλησία. Και το δίλημμα: Να ανοίξουν νωρίτερα οι ναοί όπως απαιτεί ο Αρχιεπίσκοπος ή όχι; Οι γνώμες διχάζονται. Ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, ο υφυπουργός Ακης Σκέρτσος και ο υπεύθυνος του γραφείου Τύπου Δημήτρης Τσιόδρας έχουν την άποψη ότι οι ναοί πρέπει να ανοίξουν την 1η Ιουνίου μαζί με τις καφετέριες. Τα επιχειρήματα που πέφτουν στο τραπέζι, αναμενόμενα. Εκκλησία ίσον ηλικιωμένοι, ηλικιωμένοι ίσον ευπαθής ομάδα, ευπαθής ομάδα ίσον διάδοση του κορονοϊού κ.λπ.
Δεν νομίζω πως οι άνθρωποι είχαν κάποιο ιδιαίτερο θέμα με την Εκκλησία. Απλώς έτσι έχουν μάθει να σκέπτονται, προερχόμενοι από άλλη σχολή. Επιπροσθέτως, όπως ελέχθη, έπρεπε «να διατηρηθεί αλώβητο το πολιτικό προφίλ της κυβέρνησης, να μη δείξει ότι υποχωρεί». Κοινό σημείο και των τριών: Καμία επαφή με το κοινωνικό σώμα, την ευρεία παράταξη που στηρίζει από το 1974 τη Ν.Δ. Τέως συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου ο εξαιρετικός συνταγματολόγος Γιώργος Γεραπετρίτης (με σπουδαίο νομοθετικό έργο αυτό το έτος) , διευθυντής του γραφείου του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στα πρώτα του βήματα ο Ακης Σκέρτσος, στενός συνεργάτης του Σταύρου Θεοδωράκη στο Ποτάμι ο φίλος από τα θρυλικά χρόνια που κάναμε ρεπορτάζ μαζί Δημήτρης Τσιόδρας. Άπαντες κεντροαριστεροί. Τελικώς, ο Μητσοτάκης, που διαθέτει καλό πολιτικό αισθητήριο και γνωρίζει άριστα την παράταξή του, επέλεξε να ανοίξουν οι εκκλησίες νωρίτερα.
Απέρριψε τις εκσυγχρονιστικές εισηγήσεις και γλίτωσε από μια έκρηξη στα δεξιά του νώτα. Και αν συμβεί κάτι, την ευθύνη την επωμίζεται η Εκκλησία. Αντανάκλαση της εικόνας που επικράτησε στο Μαξίμου εκείνη τη μέρα είναι η εικόνα που επικρατεί στον ευρύτερο κρατικό μηχανισμό σήμερα, έναν χρόνο μετά την άνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία. Το 30% και παραπάνω των στελεχών του προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Από όλες τις φυλές του. Σημιτικούς, παπανδρεϊκούς, βενιζελικούς, διαμαντοπουλικούς.
Πρόκειται για στρατηγική επιλογή του πρωθυπουργού, η οποία εξεφράσθη και με την επιλογή της νέας Προέδρου της Δημοκρατίας. Για όση αξία έχει η γνώμη μου (μπορεί και καμία), διατύπωσα επιφυλάξεις για αυτή τη στρατηγική στην περίοδο της αντιπολίτευσης. Όχι για την απολύτως αναγκαία πολιτική διεύρυνση -πολλοί νέοι είναι διαμάντια-, αλλά για τη μετατόπιση του ιδεολογικού κέντρου βάρους της παράταξης.
Στρατηγική η οποία επικυρώθηκε με την τολμηρή απόφαση του πρωθυπουργού να παραστεί στο Ιδρυτικό Συνέδριο του ΚΙΝ.ΑΛ. στις 16 Μαρτίου 2018. Εκεί ο κύριος Μητσοτάκης, κολακεύοντας την «αγαπητή Φώφη», είχε κλείσει την ομιλία του ως εξής: «Η παράταξή σας έρχεται από μακριά. Πάλεψε και στάθηκε όρθια σε πολύ δύσκολες συνθήκες και σήμερα ατενίζει το αύριο και πάλι με αισιοδοξία. Είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα βρεθείτε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας και θα δικαιώσετε τις προσδοκίες και την εμπιστοσύνη των φίλων και των ψηφοφόρων σας». Και φθάσαμε στο σήμερα, δύο χρόνια μετά, για να δούμε ποια πλευρά της Ιστορίας επέλεξε το ΚΙΝ.ΑΛ.: Στην προ ημερησίας διατάξεως συνεδρίαση της Βουλής, την Πέμπτη όπου η Φώφη Γεννηματά μάς πληροφόρησε ότι η παράταξη που έρχεται από μακριά… «κόβει τα δεσμά με τον νεοφιλελευθερισμό».
Όπου κατηγόρησε τον κ. Μητσοτάκη, που έχει διορίσει δεκάδες κεντροαριστερούς στη Δημόσια Διοίκηση, ότι… «ανέστησε το κομματικό κράτος της Δεξιάς». Όπου σε συνεννόηση με τον Αλέξη Τσίπρα κάλεσε την κυβέρνηση να συζητήσει και για το έλλειμμα του 2009, καθώς η ρετσινιά που κουβαλά ο Γιώργος Παπανδρέου για τη χρεοκοπία είναι ασήκωτη (και θα παραμείνει με βάση όσα γράφει στο «Δίνες και ευθύνες» η Λούκα Κατσέλη). Αυτά είναι τα νέα της Βουλής, λοιπόν, αυτά της Φώφης! Τέλος το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Έτσι… αποφάσισε η Ιστορία! Τέλος τα «δεσμά». Τέλος όλα. Και διορισμένοι δεκάδες πασόκοι και κατηγορούμενοι για κομματικό κράτος! Και «κερατάδες και δαρμένοι» δηλαδή, που λέει ο λαός μας.
Αν ο πρωθυπουργός διαβάσει ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του σε εκείνο το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (το οποίο βαπτίστηκε ΚΙΝ.ΑΛ. για να διαγραφούν οι μνήμες όπως έκαναν τα παλαιά κομμουνιστικά κόμματα μετά την πτώση του υπαρκτού), είμαι βέβαιος πως υπό το φως των νέων δεδομένων θα κάνει γενναία αυτοκριτική: Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Αυτό ήταν το Κέντρο στην Ελλάδα πάντοτε. Καιροσκοπικό. Τον καιρό που ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν πολιτικώς άστεγος και ανυπόληπτος, πολιτεύτηκε και εξελέγη με τη Δεξιά του Παπάγου. Περιελήφθη στα φιλόξενα ψηφοδέλτιά της και επιβίωσε. Μόλις εξελέγη όμως αρχηγός της Ενώσεως Κέντρου, τον Κύριον είδε! Ηγήθηκε λίγα χρόνια μετά του «Ανένδοτου» κατά της ΕΡΕ. Το «ευχαριστώ»! Τα ίδια και τώρα.
Αφού η ευφυής Γεννηματά επιβίωσε των Βενιζέλου – Σημίτη χάρη στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο με τον Κυριάκο, τώρα «ξαναθυμάται» το αντι-μητσοτακικό DNA του χώρου της. Το σχέδιο για συμμαχία με τη Ν.Δ. απεδείχθη εν τέλει «αέρας στη διπλή» (σύμφωνα με την παλαιά ατάκα του Ακη Πάνου στη Μαλβίνα Κάραλη). Τώρα λοιπόν; Τι κάνει η Κεντροδεξιά τώρα; Ο Κυριάκος έχει κερδίσει πανάξια την εμπιστοσύνη των Ελλήνων και είναι σήμερα κυρίαρχος στην πολιτική μας ζωή, αλλά, όπως έκαναν το 1989 στον πατέρα του οι Ανδρέας – Κουτσόγιωργας, έτσι και σήμερα οι Τσίπρας – Γεννηματά στήνουν συνεργαζόμενοι το δόκανο της απλής αναλογικής. Βέβαιοι ότι λόγω υφέσεως θα πάμε αργά ή γρήγορα σε εκλογές. Για τους νεότερους θυμίζω ότι χάρη στον νόμο Κουτσόγιωργα η Ν.Δ. το 1990 έλαβε μόλις 150 έδρες με ποσοστό 47%.
Τώρα λοιπόν τι κάνουμε; Μια λύση είναι -την ακούω καιρό- να «επιτεθεί» η Ν.Δ. στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΙΝ.ΑΛ. και να εντάξει στην Κοινοβουλευτική της Ομάδα το βενιζελικό-σημιτικό κομμάτι. Είναι μια ιδέα. Αλλά από το 8% που έλαβε η Γεννηματά αυτοί αντιστοιχούν στο 1%-2%. Η ζημιά που θα προκληθεί στα δεξιά της Ν.Δ. από τις αντιδράσεις, αν γίνει απόπειρα τέτοιας διεύρυνσης, θα είναι υπερτριπλάσια. Θα αξίζει τον κόπο; Με τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Καμίνη και τα άλλα παιδιά να κοιτούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβάνεται κανείς τι είδους μνήμες από το παρελθόν θα ξυπνούσε στο ΠΑΣΟΚ μια τέτοια αρπαγή στελεχών. Τη λύση την ξέρουμε από την αρχή, θα την καταλάβουν τώρα κι εκείνοι που διαφωνούσαν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να κρατήσει τα κεντροαριστερά στελέχη δίπλα του. Δεν βρίσκεις κάθε μέρα Γεραπετρίτη ή Χρυσοχοΐδη. Θα πρέπει να τα κρατήσει γιατί επίσης ξέρουν πώς σκέπτονται οι απέναντι. Ειδικώς σε μια εποχή που η οικονομική πολιτική έχει αποδοχή μόλις 45%, ενώ Μεταναστευτικό – κορονοϊός 87% (Metron Analysis).
Αλλά ταυτόχρονα τώρα ίσως καταλάβει ο κ. Μητσοτάκης -όταν θα μπει στο στόχαστρο των συριζο-πασόκων- πόσο δίκαιο είχαμε όταν φωνάζαμε πως χρειαζόταν να έχει δίπλα του Πρόεδρο Δημοκρατίας προερχόμενο από την παράταξή του ως πολιτική ασπίδα. Πρόεδρο, όχι υφυπουργό Προεδρίας.
