Από την αγγλική ηλεκτρονική έκδοση της τουρκικής εφημερίδας «Daily Sabah» (27/4/2020) ενημερωθήκαμε ότι το τουρκικό πολεμικό ναυτικό σχεδιάζει την πραγματοποίηση της άσκησης με τίτλο «Μεσογειακή ασπίδα» και με χώρο διεξαγωγής την ανατολική Μεσόγειο.
- Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα
Σκοπός της άσκησης είναι η επίδειξη δυσφορίας για τις έρευνες που διεξάγει η νόμιμη κυπριακή κυβέρνηση στην ΑΟΖ της Μεγαλονήσου και γενικότερα η υποστήριξη της παρουσίας της Τουρκίας στη Μαύρη Θάλασσα, στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Το δημοσίευμα αναφέρει την Κυπριακή Δημοκρατία ως «ελληνοκυπριακή διοίκηση».
Στο ίδιο κείμενο διαβάζουμε ότι συνήθως στην άσκηση αυτή μετέχουν το Πακιστάν και η Ιορδανία, ενώ φέτος αναμένεται η συμμετοχή άλλων επτά χωρών και συγκεκριμένα της Αλβανίας, της Αλγερίας, του Αζερμπαϊτζάν, της Γεωργίας, της Λιβύης, του Λιβάνου και της Τυνησίας.
Πιστεύω ότι η Ελλάς έχει και δικαίωμα και υποχρέωση να διαμαρτυρηθεί προς τις χώρες οι οποίες σκοπεύουν να συμπράξουν -αν αληθεύει το δημοσίευμα- με μία χώρα η οποία καταπατά όλους τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, κατέχει -ας μην το ξεχνάμε- παρανόμως το 40% της Κύπρου και διεξάγει έναν υβριδικό πόλεμο κατά της Ελλάδας με όπλο τους παράνομους μετανάστες, όπως είδαμε και στον Έβρο. Καλό θα ήταν να ενημερωθούν οι κυβερνήσεις των συγκεκριμένων χωρών ότι η Ελλάς θα θεωρήσει ενδεχόμενη συμμετοχή τους στην «Ασπίδα της Μεσογείου» ενθάρρυνση των τουρκικών αυθαιρεσιών. Επίσης, είναι χρήσιμο να αποσταλεί στους υπουργούς Εξωτερικών και Αμύνης των εν λόγω χωρών υλικό που καταδεικνύει τον παράνομο και επεκτατικό χαρακτήρα των τουρκικών ενεργειών και διεκδικήσεων.
Ειδικά για την περίπτωση της Αλβανίας, ενδεχόμενη συμμετοχή της θα αποδείξει ότι δεν εκτιμήθηκε από τα Τίρανα η καλή διάθεση της Ελλάδας στο ζήτημα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εμείς τους ανοίξαμε την πόρτα και εκείνοι απαντούν με στήριξη των τουρκικών αυθαιρεσιών. Φυσικά, δεν λησμονούμε και τις ύπουλες μεθοδεύσεις της αλβανικής κυβέρνησης εις βάρος της ελληνικής εθνικής μειονότητας.
Παράλληλα με τη διαμαρτυρία μας θα είναι χρήσιμος ένας μεσοπρόθεσμος σχεδιασμός για στενότερη προσέγγιση ορισμένων από αυτές τις χώρες ώστε να τις αποσπάσουμε από την επιρροή του Ερντογάν. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Γεωργίας, στην οποία, κατά τα πρώτα χρόνια μετά την πτώση του κομμουνισμού, κατεγράφη μια έντονη φιλελληνική διάθεση, βοηθούσης και της κοινής ορθόδοξης πίστης. Επίσης, στον Λίβανο μπορούμε να αξιοποιήσουμε τη δυναμική ελληνορθόδοξη κοινότητα (άνω του 10% του πληθυσμού), η οποία διανύει μία περίοδο αναζήτησης και ανάδειξης της βυζαντινής καταγωγής της (Ρουμ Ορτοντόξ= Ρωμιοί ορθόδοξοι). Το εθνικό συμφέρον επιβάλλει την ενεργοποίηση της στρατιωτικής, ενεργειακής, οικονομικής και πολιτιστικής διπλωματίας μας. Να απαντούμε ποικιλοτρόπως στους τουρκικούς σχεδιασμούς.
