Πριν από λίγες ημέρες, η Μάλτα σε συνεννόηση με την Τουρκία ανακοίνωσε ότι θα θέσει βέτο στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) για να ματαιωθεί η επιχείρηση «Irini», η οποία, με πρόφαση την κατ’ επίφαση απαγόρευση της μεταφοράς όπλων στη Λιβύη, αποσκοπεί στη σταδιακή μετατροπή της Μάλτας, της Ιταλίας και της Ελλάδας σε χώρους-χώρες υποδοχής και εγκατάστασης Αφρικανών μεταναστών και προσφύγων.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Πράγματι, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμούσε να ξεριζώσει το ισλαμικό καρκίνωμα του Ερντογάν στη Λιβύη, δύο τάγματα της Λεγεώνας των Ξένων, υποστηριζόμενα από δύο αεροσκάφη, θα ήταν σε θέση να εκδιώξουν τις τουρκικές συμμορίες μέσα σε δύο ημέρες. Βεβαίως, μια τέτοια επιχείρηση δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί, επειδή ο στρατηγικός στόχος της Γερμανίας είναι να εδραιώσει την τουρκική παρουσία στη βόρεια Αφρική, καθώς θέλει να τη χρησιμοποιήσει για να εξουδετερώσει την αμερικανική, την ιταλική και τη γαλλική επιρροή στη Λιβύη, ώστε να αποκτήσει τα τεράστια πετρελαϊκά αποθέματα της περιοχής.
Η Γερμανία μετά το βέτο της Μάλτας ίσως αντιληφθεί ότι η τουρκική εξωτερική πολιτική στο τέλος θα επιδιώξει την ακύρωση των γερμανικών σχεδίων στην περιοχή, επειδή ο στρατηγικός της στόχος είναι ο απόλυτος έλεγχος της Μεσογείου μέσω της βορείου Αφρικής. Η τουρκική πολιτική στη Μεσόγειο, καθώς και η επιπόλαιη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στην επιχείρηση «Irini», που αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνο στη μεταφορά χιλιάδων Αφρικανών εποίκων στην Κρήτη, αποδεικνύουν την καθολική ένδεια στρατηγικής, διπλωματικής και πολιτικής σκέψης, καθώς και ανικανότητα υπεράσπισης εθνικών συμφερόντων.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., πιστή στην εξυπηρέτηση των γερμανικών συμφερόντων, αδυνατεί να δει τη μεγάλη εικόνα και να κατανοήσει ότι ο κάθε μουσουλμάνος που θα εγκατασταθεί στην Ελλάδα αποτελεί ένα βέλος στην τουρκική φαρέτρα. Σε σύγκριση με τη Μάλτα, το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι ανίκανο να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του κράτους και του λαού, επειδή έχει μετατρέψει τη χώρα σε έναν απέραντο «κενό χώρο», σε μια καθολική δυστοπία, ώστε να εξυπηρετούνται αποκλειστικά και μόνο τα γερμανικά συμφέροντα στην περιοχή.
Η καθολική απουσία κοινής λογικής, η ανυπαρξία πολιτικής και στρατηγικής σκέψης, η απουσία εθνικού οράματος στην κορυφή της ηγεσίας, η έλλειψη διανόησης, η ένδεια καλλιτεχνικής δημιουργίας, επιστήμης και τεχνολογίας, καθώς και η άρνηση της υπεράσπισης των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων, σε συνδυασμό με την έλλειψη βούλησης για την ενίσχυσης της εθνικής άμυνας, είναι στοιχεία που συνεπικουρούμενα από τη μαζική μετανάστευση των πλέον ικανών Ελλήνων έχουν δημιουργήσει ένα ιδανικό και απόλυτο «κενό» σε αυτό που κάποτε αποτελούσε τον φυσικό και ιδεολογικό χώρο της Ελλάδας.
Σήμερα η χώρα δεν παράγει διανόηση, λογική, ηθική και ιδεολογία, ενώ αποτελεί τον γεννήτορα του μηδενός. Επειδή όμως η φύση και η πολιτική απεχθάνονται το κενό, τα αποτελέσματα είναι η μαζική εισβολή εποίκων, η αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεσης, η συστηματική υποχώρηση του αστικού χώρου και πολιτισμού καθώς και η οικονομική καταστροφή. Όλα αυτά είναι το φυσικό αποτέλεσμα της περιττωματικής ιδεολογικής και πνευματικής παραγωγής που καλλιεργούν και προωθούν οι πολιτικοί για να μπορέσουν να παραμείνουν για πάντα στην εξουσία, ως ηγέτες ενός θνήσκοντος λαού που δεν μπορεί να σκεφτεί οντολογικά, αλλά καθοδηγείται από το ορμέφυτο και την κατανάλωση.
Αποτελεί πράγματι άλογη και ακατανόητη πολιτική πράξη να διαιωνίζει ο λαός στην εξουσία τους υβριστές και τους «διπολικούς πολιτικούς σχιζοφρενείς». Η Ν.Δ., επί παραδείγματι, αναίρεσε την απόφαση περί αναστολής υποβολής αίτησης ασύλου και χορήγησης επιδομάτων στους εισβολείς, όταν η Σουηδή επίτροπος Μετανάστευσης προσέβαλε λεκτικά την πολιτική ηγεσία της χώρας.
Η λογική αντίδραση μιας φυσιολογικής και μη απονευρωμένης χώρας στην τουρκική εισβολή στον χερσαίο, θαλάσσιο και εναέριο χώρο θα ήταν η διπλάσια ανταπόδοση των τουρκικών πεπραγμένων υπό μορφή αντιποίνων. Αν οι πολιτικοί δεν είχαν μετατρέψει τη χώρα σε χώρο, καθεμία από τις πτήσεις των τουρκικών μαχητικών πάνω από τη Λέσβο και τη Χίο θα απαντάτο με δέκα αντίστοιχες ελληνικές πτήσεις πάνω από τα μικρασιατικά παράλια και τη Σμύρνη.
Αν η Ελλάδα δεν ήταν μια πολιτική δυστοπία, η κάθε τουρκική απαίτηση αποστρατικοποίησης του Αιγαίου θα έπρεπε να είχε απαντηθεί με δέκα αντίστοιχες απαιτήσεις στους διεθνείς οργανισμούς περί αποστρατικοποίησης της Μικράς Ασίας ως γεωγραφικού χώρου άμεσα απειλούντος τις ελληνικές νήσους. Αν οι πρωθυπουργοί της χώρας είχαν -έστω και την ελάχιστη- πολιτική αξιοπρέπεια, για κάθε μάτι και δόντι που θα έχανε η χώρα θα έπρεπε να είχαν εξορύξει και τα δύο τουρκικά μάτια και να είχαν ξεριζώσει και τα 32 τουρκικά δόντια.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
