Ο θρυλικός Γιώργος Τρομάρας, από τα μεγαλύτερα είδωλα στην πάλη, στο κατς, αλλά και δημοφιλής μασίστας, μιλά στην «Espresso» για την εποχή της δόξας του, τον γιο του Κώστα, που ακολουθεί επάξια τα βήματά του, ενώ κατηγορεί την προηγούμενη κυβέρνηση ότι έκοψε τις παραστάσεις που έδινε στα σχολεία. Οπως λέει, μάλιστα, έχει τελειώσει το σχολείο του πεζοδρομίου και ξέρει να μιλά ίσια και σταράτα…
- Συνέντευξη στον Αλκίνοο Μπουνιά
Πώς αποφάσισες να γίνεις παλαιστής;
Γεννήθηκα στο χωριό Αγία Σοφία της Αιτωλοακαρνανίας. Τότε η πάλη ήταν στο ζενίθ, γέμιζε τα γήπεδα. Οταν ήμουν μικρός, 10 χρόνων, είχε έρθει στο χωριό ένας παλαιστής που καταγόταν από τα μέρη μας, ο Δημήτρης Κωνσταντίνου, και μας έκανε μια παράσταση μυϊκής δύναμης. Εντυπωσιάστηκα κι επηρεάστηκα τόσο πολύ από το θέαμά του, που αμέσως άρχισα να τον μιμούμαι. Σήκωνα πέτρες, κούτσουρα, μέχρι κι ένα νεογέννητο γαϊδουράκι έβαζα στην πλάτη μου και κυκλοφορούσα στο χωριό.
Και πώς μπήκες στον αθλητικό χώρο;
Ηρθαμε οικογενειακώς στην Αθήνα για καλύτερες μέρες και μείναμε στο Αιγάλεω. Εκεί είδα μια αφίσα για έναν αγώνα πάλης και πήγα να τον παρακολουθήσω. Στον χώρο όπου δινόταν ο αγώνας υπήρχε προπονητήριο και πήγα και γράφτηκα. Δάσκαλός μου ήταν ο Σταμάτης Χαρισιάδης, που είχε βγάλει στην πάλη και τον περίφημο παλαιστή Ανδρέα Λαμπράκη. Τότε στην πάλη υπήρχαν μεγάλης κλάσης αθλητές όπως ήταν οι Μπουράνης, Καρυστινός, Αλεξίου, Ασημάκης, Τορνετάκης και άλλες μεγάλες φυσιογνωμίες του είδους. Ελεγα «θέλω να έρθει μια μέρα να παλέψω με όλα αυτά τα μεγαθήρια», όπως κι έγινε. Το 1967 πήρα το πρωτάθλημα ελευθέρας ιαπωνικής πάλης κι αμέσως μετά άνοιξα το πρώτο μου γυμναστήριο και ξεκίνησα να βγάζω αθλητές. Στη συνέχεια ασχολήθηκα με το δυναμικό τρίαθλο -είμαι ο πρώτος που το ξεκίνησε στην Ελλάδα και το υπερηφανεύομαι- και σήκωνα τεράστια βάρη. Είχα βάλει στόχους κι έναν έναν τους πραγματοποιούσα.
Πάλεψες και με μεγάλα ονόματα της πάλης στο εξωτερικό, γύρισες όλο τον κόσμο τιμώντας με τις νίκες σου την πατρίδα μας.
Τις αραβικές χώρες τις ξέρω απέξω κι ανακατωτά (γέλια). Πήγα και στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ισπανία… Και πού δεν πήγα να δώσω αγώνες! Πάλεψα με όλα τα μεγαθήρια της πάλης στον κόσμο, όπως και με εκείνο το θηρίο που είχε ύψος 2,40 μ. κι έπαιξε στην ταινία «Τα σαγόνια του καρχαρία». Γνώρισα τόσα κράτη και πάρα πολύ κόσμο όλων των ειδών και των κατηγοριών. Γνώρισα βασιλιάδες δικτάτορες, πολιτικούς, μεγαλοεπιχειρηματίες. Στην Ιορδανία με κάλεσε στο παλάτι του ο βασιλιάς Χουσεΐν για να του κάνω μια επίδειξη δύναμης. Είμαι χορτασμένος!
Υπηρέτησες και το θεαματικό κατς. Πόσο αληθινά ήταν τα χτυπήματα που δίνατε σε αυτούς τους αγώνες;
Το κατς που παίζαμε στην Ελλάδα δεν είχε καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε στην Αμερική. Αυτοί είναι μεν αθληταράδες, αλλά κάνουν show bussiness. Εμείς δίναμε κουτουλιά και ακουγόταν στο πέταλο του γηπέδου… Σε εμάς τίποτα δεν ήταν σικέ.
Ποιο ήταν το ατού σου στους αγώνες;
Οι κεφαλιές! Με κεφαλιές έβγαζα νοκ άουτ τους αντιπάλους μου. Το ίδιο έκανε και ο θρυλικός Αντρέας Λαμπράκης και γι’ αυτό κάποιοι αθλητικογράφοι -και όχι μόνο- με θεωρούσαν όμοιό του και με συνέκριναν μαζί του. Όμως εκτός από τον Λαμπράκη -που στη συνέχεια έγινε μάνατζέρ μου και μου έκλεινε αγώνες στο εξωτερικό- μεγάλη ιστορία στην πάλη έγραψαν ο Καρπόζηλος, ο Παπαλαζάρου, ο Σιδηρόπουλος (ο άντρας της Ρίτας Σακελλαρίου), ο Τιμονίδης και τόσοι άλλοι. Μιλάμε για μια εποχή που γέμιζαν γήπεδα με 30.000 θεατές και βάλε. Δεν θα μιλήσω, βέβαια, για τον μέγιστο Ελληνα παλαιστή και σταρ της Αμερικής Τζιμ Λόντον, που είχα την τύχη να γνωρίσω σε ένα ταξίδι του στην Ελλάδα. Είχε τόσο μεγάλο σουξέ και στη χώρα μας, που σε έναν αγώνα στο Καλλιμάρμαρο με ξένο αντίπαλό του έκοψε 100.000 εισιτήρια, ενώ απέξω ήταν 30.000 άτομα και τον επευφημούσαν.
Όμως πέρασες και στα νούμερα επίδειξης δύναμης και πραγματικά έγινες ένας από τους πιο δημοφιλείς μασίστες στη χώρα μας.
Ως παλαιστής έδωσα τον τελευταίο μου αγώνα το 1996 στην Τουρκία. Από κει και μετά, παρότι είχα προτάσεις να πάω να μείνω στο εξωτερικό, προτίμησα να δίνω παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα ως μασίστας. Πραγματικά είχα μεγάλη απήχηση και σ’ αυτό βοήθησαν οι τηλεοπτικές εμφανίσεις μου σε ελληνικές και ξένες εκπομπές, όπου παρουσίαζα live διάφορα επικίνδυνα μεν, πολύ θεαματικά δε, νούμερα του τύπου να καταστρέψω με τα χέρια μου ένα αυτοκίνητο, να περάσει ένα φορτηγό από πάνω μου ή να τραβήξω με τα δόντια μου τέσσερα βαγόνια ή μια νταλίκα 35 τόνων ή 10 αυτοκίνητα στη σειρά… Αρκετές φορές έχω κινδυνέψει, αλλά ευτυχώς στο τέλος όλα πήγαιναν καλά, με τη βοήθεια του Θεού πάντα!
Πρέπει να είχες πολύ γερά δόντια…
Ναι, και κάποια στιγμή, λόγω της υπερβολικής χρήσης τους, δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα, το οποίο ευτυχώς έλυσε ένας θαυμαστής μου, που είναι σπουδαίος οδοντίατρος και άγιος άνθρωπος. Ο Κώστας Πανταζόπουλος, τον οποίο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
Γιώργος και Κώστας Τρομάρας στην προπόνηση
Εμφανίστηκες και σε ταινίες, ελληνικές και ξένες…
Επιλεκτικά κι εκεί που η πρόταση ήταν σοβαρή και με οικονομική απολαβή που με ικανοποιούσε. Εχω παίξει με τον Βέγγο αλλά και με διάσημους ξένους, όπως είναι οι Σαρλ Αζναβούρ, Σουζάνα Γιορκ, Κλαούντια Καρντινάλε και άλλοι.
Σήμερα ποιοι αθλητές της πάλης και του κατς από εκείνα τα χρυσά χρόνια είναι στη ζωή κι επικοινωνείς μαζί τους;
Ο Γιώργος Μπουράνης, που τότε είχε μεγάλη φήμη, ήταν ίνδαλμα, όπως για παράδειγμα είναι σήμερα ο Ρουβάς, ο Πάνος Χριστοδουλόπουλος, ο Σούλης Τσικρικάς, ο Παναγιώτης Ασημάκης, ο Γιώργος Σώτης και ο Γιώργος Γκιουλιόβας, που λεγόταν μασκοφόρος λόγω του ότι έπαιζε με μάσκα. Το έκανε για να μην τον αναγνωρίζουν, επειδή ήταν ερασιτέχνης κι όχι επαγγελματίας, ώσπου σε έναν αγώνα πέταξε τη μάσκα, αποκάλυψε ποιος είναι κι έφυγε για την Αυστραλία, όπου διέπρεψε ως πρωταθλητής στην πάλη.
Πώς είναι σήμερα όλοι αυτοί οι παλιοί αθλητές;
«Σκοτωμένοι»… Από τόσους αγώνες που έχουν πάρει μέρος κι έχουν… σακατευτεί. Είναι όμως «σκοτωμένοι» ψυχολογικά. Ξεχασμένοι και με τα προβλήματα της ηλικίας, αλλά και της σημερινής εποχής. Ο μόνος που τα φέρνω βόλτα και κινώ τα νήματα είμαι εγώ.
Δεν θα έπρεπε το κράτος ή έστω κάποιος αθλητικός σύλλογος να σας καλέσει, να σας τιμήσει ως τους θρυλικούς παλαιστές, που τίμησαν τη χώρα στο εξωτερικό; Για να μην πω να σας δώσουν και τιμητική σύνταξη…
Ασε με, γιατί αν ανοίξω το στόμα μου θα παρεξηγηθώ. Γιατί εγώ έχω τελειώσει το σχολείο του πεζοδρομίου και ξέρω να μιλάω ίσια και σταράτα…
Πως τα βγάζεις πέρα σήμερα;
Με το κεφάλι ψηλά, δεν μου αρέσει να κλαίγομαι. Εβγαλα πολλά λεφτά στην καριέρα μου. Ημουν ο πιο ακριβοπληρωμένος παλαιστής, αλλά τα ξόδεψα στις επιχειρήσεις που έκανα κατά καιρούς. Το θέμα είναι ότι είμαι ακόμη ενεργός, γυμνάζομαι, θέλω να κάνω πράγματα και νιώθω σαν λιοντάρι στο κλουβί. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αν και την ψήφισα στις εκλογές που πήρε την εξουσία, δεν μου ανανέωσε την άδεια που είχα να πηγαίνω στα σχολεία και να δίνω παραστάσεις στους μαθητές. Από το 1991 ως το 2015 πήγαινα στα σχολεία, σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, και επικοινωνούσα με τους μαθητές με αφορμή την πάλη και τον αθλητισμό που τον υπηρετώ -για να μην πω ότι έχω δώσει τη ζωή μου σε αυτόν- εδώ και 59 χρόνια.
Στα σχολεία τι πρόγραμμα παρουσίαζες;
Ένα ελαφρύ πρόγραμμα δύναμης και πολλή συζήτηση για το τι προσφέρει ο αθλητισμός στον άνθρωπο. Και πάνω από όλα περνούσα στα παιδιά το μήνυμα να είναι μακριά από τα αναβολικά και τα ναρκωτικά, γενικά. Πάντα σε όλους τους νέους, αθλητές και μη, περνάω το μήνυμα να γυμνάζονται, και μακριά από κάθε είδους ουσίες.
Είσαι παντρεμένος κι έχεις έναν γιο, τον Κώστα Τρομάρα, που ακολουθεί τα χνάρια σου.
Είμαι παντρεμένος με τη Φανή κι έχουμε τον Κώστα, ο οποίος -χωρίς να λέω σάλτσες- είναι ένα από τα πιο δυνατά παιδιά που έχει η Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Ασχολείται με το δυναμικό τρίαθλο και προχτές σήκωσε 300 κιλά… Τώρα ετοιμάζεται να συμμετάσχει σε αγώνες, που θα γίνουν στις 27 Οκτωβρίου στην Ισλανδία. Είμαι δίπλα του, τον γυμνάζω και είμαι πολύ περήφανος για εκείνον!
