Αυτοί που μας έδωσαν τη νίκη είναι καινούργιοι. Ολοκαίνουργοι, από τον προπονητή μέχρι τους παίκτες. Έπειτα από πολλά χρόνια ο… καθρέφτης του ελληνικού ποδοσφαίρου μας δείχνει τόσο όμορφος.
Η Ελλάδα λοιπόν ενθουσίασε και έκανε τη Βοσνία να χάσει τα αβγά και τα πασχάλια. Αυτή η Εθνική με τις 25 (!) τελικές προσπάθειες και 7 στον στόχο, με τα δύο δοκάρια, αξίζει μεγαλύτερη προσοχή από όλους μας.
Οπως αναφέρει το ρεπορτάζ της Live Sport, αυτή η Εθνική που είδαμε την περασμένη Τρίτη ήταν βγαλμένη από τα παλιά! Αυτή είναι η Εθνική ομάδα που έρχεται από το μέλλον. Με ωραίο ποδόσφαιρο, με κατοχή και με πολύ πρέσιγκ, όπως ακριβώς κάνουν όλες οι καλές ομάδες. Είχαμε λοιπόν ξεσυνηθίσει να νικάμε και το ξαναθυμηθήκαμε. Αυτοί που μας έδωσαν τη νίκη είναι καινούργιοι. Ολοκαίνουργοι, από τον προπονητή μέχρι τους παίκτες. Από τον Φαν Σιπ μέχρι τον Γαλανόπουλο και τον σκόρερ Βαγγέλη Παυλίδη. Το τελείωμα του νεαρού στο πρώτο γκολ κόντρα στη Βοσνία ήταν υπέροχο. Η Εθνική έδειξε πως μπορεί να παίξει και επίθεση. Μπορεί να μεταφέρει την μπάλα με ταχύτητα από την άμυνα στην επίθεση και να πιάσει τους αντιπάλους στον… ύπνο.
Επειτα από πολλά χρόνια ο… καθρέφτης του ελληνικού ποδοσφαίρου μας δείχνει τόσο όμορφος. Ευρωπαϊκή ομάδα είναι τούτη που γεννιέται από το μυαλό του Τζον Φαν ‘τ Σιπ, ο οποίος μέσα σε λίγο καιρό κατόρθωσε να εμφανίσει ένα σύνολο που δεν έχει να ζηλέψει σε παρουσία τα αντίστοιχα αναπτυγμένα.
Βέβαια ακόμα δεν έχουμε καταφέρει τίποτα και ακόμα χρειαζόμαστε πολλή δουλειά, αφού ούτε Αγγλία γίναμε, που μοιράζει πεντάρες και εξάρες, ούτε Ιταλία με προσωπικότητα και δυναμισμό απίστευτο. Όμως γίναμε ξανά ομάδα. Αυτή η Εθνική με τις 25 (!) τελικές προσπάθειες και 7 στον στόχο, με τα δύο δοκάρια, αξίζει μεγαλύτερη προσοχή από όλους μας. Με τέτοια μπάλα, νομίζω ότι το βουητό από τις εξέδρες πρέπει να γίνει έντονο και να ξεσηκώνει κάθε φορά όλο και περισσότερους.
Η Ελλάδα λοιπόν ενθουσίασε και έκανε τη Βοσνία να χάσει τ’ αβγά και τα πασχάλια. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Τώρα ας ελπίσουμε πως ο Ολλανδός θα συνεχίσει να… περνάει τα θέλω του. Κοφτές μπαλιές, αλληλοκάλυψη, όρεξη για δημιουργία φάσεων και διεκδίκηση της μπάλας, σε κάθε φάση. Όλα αυτά που θαυμάσαμε στο ματς του ΟΑΚΑ.
Ταλέντο υπάρχει, όπως είπε σωστά ο Μπακασέτας. Όσον αφορά το δεύτερο, τα πειράματα του Φαν ‘τ Σιπ σαφώς και παίζουν τον ρόλο τους. Δεν ξέρουμε αν θα συνεχίσει ο Σταφυλίδης στόπερ ή ο Παυλίδης φορ και ο Γαλανόπουλος βασικός, σίγουρα όμως τα δείγματα για το σωστό ζύγισμα και την ορθή αξιολόγηση είναι θετικότατα. Νομίζουμε ότι αξίζει την ευκαιρία του και ο Βλαχοδήμος και μάλλον με αυτόν πρέπει να πορευθούμε κάτω από τα γκολπόστ.
Πάντως μόνο να γελάμε μπορούμε, έστω αν ούτε κι ο ίδιος ο Τζον Φαν ‘τ Σιπ περίμενε ότι η ανανεωμένη και γεμάτη νέους άφθαρτους και… άγνωστους σε πολύ κόσμο Εθνική θα εμφάνιζε τέτοια ενθαρρυντική εικόνα.
Ο ΜΑΝΩΛΑΣ ΚΙ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Εκτός από χαμόγελα, όμως, θα υπάρξουν και προβληματισμοί στο κοντινό μέλλον τους οποίους ο Ολλανδός ομοσπονδιακός τεχνικός θα πρέπει να αντιμετωπίσει! Κακά τα ψέματα, όταν έχεις τη δυνατότητα να καλείς στην ομάδα παίκτες όπως ο Μανωλάς, ο Παπασταθόπουλος ή ακόμα και ο Μήτρογλου (αν και βρίσκεται σε πολύ κακό μουντ) και δεν το κάνεις, περνάς ένα σαφές μήνυμα προς όλους. Και αυτό δεν είναι άλλο από το ότι η Εθνική δεν μπορεί να μετατρέπεται σε κλειστό κλαμπ, όσο σπουδαία κι αν είναι τα μέλη του.
Ο Φαν ‘τ Σιπ λοιπόν προσπάθησε να διαχειριστεί το υλικό που παρέλαβε, αλλά είδε στους πρώτους αγώνες ότι έτσι δεν πάμε πουθενά. Χρησιμοποίησε λοιπόν αυτά τα τελευταία ματς των προκριματικών του EURO 2020 ως φιλικά προετοιμασίας εν όψει της επόμενης μεγάλης διοργάνωσης στην οποία θα προσπαθήσει να στείλει την Ελλάδα: του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ, που χρονικά απέχει δύο και κάτι χρόνια, διάστημα ικανό για να προωθήσει τις αλλαγές που έχει στο μυαλό του, με τον τρόπο που ο ίδιος θέλει.
Μετά το ματς μάλιστα με τη Βοσνία μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος και ταυτόχρονα πιο σίγουρος για τον εαυτό του. Πλέον βρίσκεται στη θέση ισχύος την οποία πρέπει να έχει ένας προπονητής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ορισμένοι από τους παίκτες που δεν βρίσκονται τώρα μεταξύ των επιλογών του Ολλανδού έχουν προσφέρει πολλά και αγωνιστικά και ως προσωπικότητες στην Εθνική ομάδα. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς η παρουσία τους συνδυάστηκε με αποτυχίες και άσχημα αποτελέσματα, χωρίς βέβαια να προσωποποιείται αποκλειστικά σε αυτούς η μακρόχρονη κρίση. Ίσως η κακή νοοτροπία, αλλά αυτή αλλάζει όταν υπάρχει… αφεντικό και προγραμματισμός.
Στη νέα Εθνική του το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα κάνει ο Ολλανδός με τις παλιοσειρές. Υπάρχει χώρος για ποδοσφαιριστές όπως ο Παπασταθόπουλος ή ο Μανωλάς; Σίγουρα υπάρχει. Ειδικά αυτοί οι δύο, που είναι τεράστια ονόματα, μεγάλοι παίκτες και κυρίως νοιάζονται για τη γαλανόλευκη και το έχουν δείξει. Βέβαια και από τη δική τους στάση θα κριθούν πολλά. Η εθνική ομάδα τούς έχει ανάγκη, όπως και αυτοί έχουν ανάγκη να τιμούν τα ελληνικά χρώματα.
Η θέση τους είναι λοιπόν στο γήπεδο. Κι αυτή είναι η μεγάλη διαφορά σε σχέση με το παρελθόν. Όλοι είναι χρήσιμοι και όλοι είναι απαραίτητοι
