Ο Κώστας Τσαρτσαρής έδωσε μια συνέντευξη στο savoirville.gr και μεταξύ άλλων μίλησε για το μπάσκετ, την αγάπη του κόσμου, το πως διαχειριζόταν τις νίκες και τις ήττες, αλλά είπε και κάποια πράγματα στους φιλάθλους-οπαδούς που κατακρίνουν τους παίκτες που δεν υπηρετούν τον ίδιο σύλλογο καθ’ολη τη διάρκεια της καριέρας τους.
Πώς βίωσες την αγάπη του κόσμου όχι μόνο μέσα στο γήπεδο, αλλά κι έξω από αυτό;
O κόσμος ανά πάσα στιγμή έδινε την αγάπη του είτε εντός, είτε εκτός γηπέδου. Υπάρχουν και οι αντίπαλοι οπαδοί, αλλά εγώ προσωπικά δεν είχα ποτέ πρόβλημα με κανέναν.
Γιατί η υποστήριξη των φιλάθλων είναι σημαντική για έναν αθλητή ή μια ομάδα;
Γιατί γι αυτούς παίζει. Αγώνες χωρίς κόσμο στην κερκίδα δεν έχουν κανένα νόημα. Είναι σαν ένα φαγητό χωρίς αλάτι. Έχω παίξει σε παιχνίδια χωρίς κόσμο, η αίσθηση είναι τραγική, αν δεν υπήρχε ο επαγγελματισμός στη μέση νομίζω ότι κανείς δεν θα ήθελε να κατέβει να παίξει. Το vibe που δίνει ο κόσμος τροφοδοτεί τους αθλητές και αποδίδουν ακόμη καλύτερα.
Ποια είναι η γνώμη σου για τους «παίκτες σημαίες» που έχουν υπηρετήσει μία ομάδα σε όλη τους την καριέρα και τι έχεις να πεις στον κόσμο που κατακρίνει όσους δεν υπηρετούν αυτή τη λογική;
Νομίζω πως ο κόσμος είναι πολύ σκληρός με τους αθλητές, θεωρούν ότι πρέπει να ταυτιστούν για μια ζωή με το σύλλογο με τον οποίο ξεκινάνε, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ο αθλητής είναι επαγγελματίας. Έχει παρατήσει τα πάντα στη ζωή του για να αφοσιωθεί στον αθλητισμό οπότε κι αυτός πρέπει να κοιτάξει το καλύτερο για το δικό του μέλλον.
Η αθλητική ζωή του μπασκετμπολίστα είναι μέχρι τα 35 και μέχρι τότε έχει περιθώριο να βρει την καλύτερη λύση για την καριέρα του, κάτι που μερικές φορές δεν είναι καν στο χέρι του, παρόλα αυτά το φταίξιμο πέφτει πάντα πάνω στον αθλητή επειδή δεν βγαίνει προς τα έξω το τι έχει συμβεί στο παρασκήνιο.
Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει πως οι αθλητές είναι επαγγελματίες όπως και οι υπόλοιποι και μπορεί να αναγκαστούν να πάρουν μια απόφαση που θεωρούν ότι είναι η καλύτεροι για εκείνους και τις οικογένειές τους.
