Δεν φτάνει που ο νταραβεριτζής δημοσιογραφίσκος – wannabe εκδότης έχει σκανδαλωδώς προνομιακή σχέση με μεγάλη τράπεζα που είναι παραδοσιακά «φίλη μας», κάνοντας μάλιστα επίκληση «επαφή» του στο Μέγαρο Μαξίμου.
Δεν φτάνει που παίρνει με «χαρά» έναν σκασμό λεφτά, κατά την προσφιλή του τακτική, για τις δήθεν διαφημιστικές καμπάνιες. Έχει προσεγγίσει και στέλεχος με προϋπηρεσία πολλών δεκαετιών στον τραπεζικό τομέα που, πλέον, βρίσκεται στη συγκεκριμένη τράπεζα, ενώ έχει διαχειριστεί διαχρονικά ιλιγγιώδη ποσά από τις θέσεις ευθύνης που κατείχε.
Οι δυο τους, λοιπόν, με εγκέφαλο τον εκδότη, έχουν στήσει μηχανισμό «lobbying» (νταβατζιλίκι είναι ο όρος που αρμόζει καλύτερα), για να πωλούν εξυπηρετήσεις, αλλά και προστασία σε επιχειρηματίες. Αλλά, φυσικά, και να προκαλούν δολιοφθορές σε όποιον δεν υποτάσσεται στις ορέξεις τους. Δημιουργώντας «υποθέσεις», τις οποίες έπειτα εμφανίζονται να τις επιλύουν μόνοι τους.
«Άκαπνος»
«Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει», δηλαδή, όπως λέει η παροιμία. Υπάρχει όμως και η άλλη σοφή παροιμία. Αυτή για «το έξυπνο πουλί που από τη μύτη πιάνεται», που στη συγκεκριμένη περίπτωση αφορά το τραπεζικό στέλεχος, που σε αντίθεση με τον εκδότη είναι «άκαπνος» από σκαμνιά. Έχει μάθει, βλέπετε, μόνο σε πολυθρόνες…
