Σημαντικό όσο και πρωτοποριακό το έργο που επιτελεί σε καθημερινή βάση το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας στις Γυναικείες Φυλακές Θήβας, το οποίο απευθύνεται χωρίς διακρίσεις σε όλες τις ηλικίες.
«Διαμορφώσαμε μια νέα παιδαγωγική σχέση με τις έγκλειστες γυναίκες, βασιζόμενοι στον νόμο-πλαίσιο των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας. Δεν χρησιμοποιούμε τα σχολικά βιβλία, αλλά δίνουμε το κύριο βάρος στη γραφή και οι καθηγητές καθημερινά επινοούν ποια ύλη θα διδάξουν» αναφέρει στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» ο Κλήμης Πυρουνάκης, καθηγητής Θεολογίας και πρώην διευθυντής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας των φυλακών στον Ελεώνα Θηβών. Και προσθέτει: «Η παροχή των γνώσεων στηρίζεται περισσότερο στις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις και τις γενικότερες πληροφορίες. Δεν ακολουθείται κάποια συγκεκριμένη ύλη εκμάθησης. Οι καθηγητές προσπαθούν να αντλήσουν υλικό είτε από το διαδίκτυο είτε από τον Τύπο. Επίσης, κάθε εβδομάδα εκπονούνται δύο σχέδια δράσης, στις οποίες συμμετέχουν όλες οι τάξεις, μέσα και από τη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, όπως, π.χ., θεατρικές παραστάσεις, κατασκευές κ.ά.».
Εγκαίνια
Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η δομή στήριξης εγκαινιάστηκε το 2006 στις Φυλακές Κορυδαλλού με πρωτοβουλία του αείμνηστου Γιώργου Ζουγανέλη, τότε διευθυντή του σχολείου στον Κορυδαλλό. Ο χώρος αυτός δεν ήταν διόλου άγνωστος στον κ. Πυρουνάκη (σ.σ.: είναι γιος του αείμνηστου αγωνιστή της Ορθοδοξίας π. Γεωργίου Πυρουνάκη), αφού από το 2008, όταν ορίστηκε διευθυντής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας στις Γυναικείες Φυλακές Ελεώνα, εργάστηκε αδιαλείπτως έως το 2012, προκειμένου να λειτουργήσει σε σωστές βάσεις το καινούργιο σχολείο.
Σήμερα στις φυλακές του Ελεώνα Θηβών είναι έγκλειστες 450 γυναίκες, ενώ τα μαθήματα του σχολείου παρακολουθούν συνολικά 80 γυναίκες. Αυτές που εμπλέκονται σε όλες τις δράσεις του σχολείου υπολογίζονται σε 100. Τα μαθήματα διαρκούν από τις 08.30 έως τις 12.30. Πολλές φορές το σχολείο λειτουργεί και το απόγευμα για ενισχυτική διδασκαλία, εκμάθηση αγγλικής γλώσσας, μουσικής κ.ά. Στην πρωινή βάρδια, πέραν των ειδικών προγραμμάτων, διδάσκονται και Μαθηματικά, φιλολογικά, Φυσική, Περιβαλλοντική Αγωγή.
Όσες ολοκληρώνουν τη φοίτηση των δύο αυτών εξαμήνων παίρνουν απολυτήριο γυμνασίου. Το εκπαιδευτικό προσωπικό αποτελείται από 12 καθηγητές όλων των ειδικοτήτων. Ως προς τη σύνθεση των κρατουμένων, το 1/3 από αυτές είναι Ελληνίδες, το 1/3 είναι Τσιγγάνες και οι υπόλοιπες αλλοδαπές. Από όλες αυτές, οι 100 είναι άπορες και περίπου 100 είναι όσες δεν έχουν προχωρήσει πάνω από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
«Από τις γυναίκες που αποφυλακίζονται και έχουν αποκτήσει γνώσεις και εκπαίδευση μέσα στη φυλακή δεν γυρίζει πίσω σχεδόν καμία, παρά μόνο το 3%» υπογραμμίζει με έμφαση ο κ. Πυρουνάκης αποτιμώντας τα αποτελέσματα της λειτουργίας του σχολείου. «Οι γυναίκες αυτές δεν υποχρεώνονται με το ζόρι να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Το άτομο που αποφασίζει αυτοβούλως να εισέλθει στον χώρο της γνώσης έχει αποφασίσει να ζήσει ελεύθερο και να μην ξαναζήσει σε συνθήκες εγκλεισμού. Πολλές είναι οι γυναίκες που συνειδητοποιούν τα λάθη τους και δημοσίως εκφράζουν τη συγγνώμη τους για την προηγούμενη ζωή τους, εκφράζοντας τον προβληματισμό ότι δεν είχαν καταφέρει να αντισταθούν εγκαίρως στις πιέσεις και στους εξαναγκασμούς» σημειώνει ο κ. Πυρουνάκης και σπεύδει να τονίσει άλλο ένα σημαντικό στοιχείο: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ποσοστό 90% των γυναικών που βρίσκονται στη φυλακή είναι κακοποιημένες από άνδρες, σωματικά, σεξουαλικά και με άλλες στερήσεις, όπως, π.χ., τροφής, προκειμένου να υποχρεωθούν να συμμετάσχουν σε κάποια εγκληματική σπείρα».
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις γυναικών που αγωνίστηκαν για να υπερβούν τα προβλήματά τους, αποτελώντας φυσικά ένα σημαντικό πρότυπο. «Η Μαρία είναι μια κοπέλα 27 χρονών σήμερα, από τη Βουλγαρία. Έγινε μέλος μιας σπείρας, για καλή της τύχη όμως, όπως είπε και η ίδια, συνελήφθη στην πρώτη συμμετοχή της σε κάποια παράνομη δραστηριότητα. Ήταν τσιλιαδόρος σε μια ληστεία. Έμεινε στη φυλακή τρία χρόνια. Σήμερα εργάζεται σε μια εταιρία καθαρισμού, ανήκει συγχρόνως στην ομάδα του Δικτύου Στήριξης Φυλακισμένων και Αποφυλακισμένων Γυναικών, ενώ την προετοιμάζουμε για να την εντάξουμε και σε έναν κοινωνικό συνεταιρισμό. Το ότι μπήκε στη φυλακή, γνώρισε το σχολείο και ενεπλάκη στις δράσεις του δικτύου ήταν για εκείνη κάτι απελευθερωτικό!» επισημαίνει ο κ. Πυρουνάκης.
Δίκτυο στήριξης και για τις αποφυλακισμένες
Προκειμένου να μη μείνει αναξιοποίητο όλο αυτό το έργο που παρήχθη εντός των φυλακών της Θήβας, δημιουργήθηκε το Δίκτυο Στήριξης Φυλακισμένων και Αποφυλακισμένων Γυναικών. «Δεν θέλαμε να πάει χαμένη αυτή η εμπειρία. Γι’ αυτό, λοιπόν, συνεργαστήκαμε οι καθηγητές, οι εθελοντές και οι φίλοι έτσι ώστε να δημιουργήσουμε μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρία με την ονομασία “Δίκτυο Στήριξης Φυλακισμένων και Αποφυλακισμένων Γυναικών”, προκειμένου να έχουμε επαφή τόσο με τις έγκλειστες όσο και με εκείνες που αποφυλακίστηκαν και έχουν ανάγκη στήριξης» διευκρινίζει ο κ. Πυρουνάκης και προσθέτει αναφερόμενος στις δράσεις αυτές: «Σκοπός του δικτύου είναι να παρέχει στις γυναίκες στέγη, οικονομική στήριξη και να τις βοηθά να βρουν εργασία. Έχουμε δημιουργήσει ένα εργαστήριο σεντονιών και ήδη έχουμε δεχθεί την πρώτη παραγγελία, που αφορά την κατασκευή σεντονιών για το Νοσοκομείο Λιβαδειάς. Έχουμε πάρει τις μηχανές και αναζητούμε χώρο για να εγκαταστήσουμε το εργαστήριο. Επίσης, ετοιμάζουμε και το πρόγραμμα εκμάθησης στην παρασκευή καφέ. Έχουμε παραγγείλει μια κινούμενη εσπρεσιέρα Αυστρίας. Θα μετακινούμαστε στους δρόμους της Αθήνας πουλώντας καφέ. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα έχουν έσοδα και οι κοπέλες. Επίσης, έχουμε και τον ξενώνα στην πλατεία Βικτωρίας, όπου εκεί φιλοξενούνται κάποιες από τις αποφυλακισμένες γυναίκες».
