Το «μηδενιστικό» σχολείο ενός δασκάλου σε μια συγκινητική έκθεση ενός μαθητή/μαθήτριας δημοτικού έγινε viral στα social media και εγείρει απορίες για το πώς αντιμετωπίζουν οι τελούντες το κοινωνικό λειτούργημα της εκπαίδευσης.
Σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή που διανύουν τα τελευταία χρόνια τα ελληνικά νοικοκυριά, κάποια παιδιά μεγαλώνουν με ήθος, αρχές και ευγνωμοσύνη για όσα τους προσφέρουν οι γονείς τους. Μια αντίστοιχη αναγνώριση του αγώνα που δίνουν πολλοί γονείς διαβάσαμε στην παρακάτω έκθεση:
«Νομίζω ότι ξέρετε, δεν έχουν όλοι τα λεφτά να μπουν ή να ζήσουν σε ένα σπίτι. Άλλοι έχουν αλλά δεν ζουν πολύ καλά εκεί μέσα. Με λίγα λόγια ζουν δυστυχισμένοι εκεί. Εγώ τουλάχιστον έχω ένα σπίτι. Εκεί ζουν φανταστικά ζώα, όμορφες στιγμές αλήθεια. Τα αγαπημένα μου χόμπι είναι ποιήματα και ωραία τραγούδια. Έξω υπάρχουν τα ίδια πράγματα άντε και λίγο διαφορετικά. Η γάτα μου και οι δύο σκύλοι μου. Τα λουλούδια, η φύση και η αγάπη του παππού και της γιαγιάς μου που βρίσκονται επάνω. Το σπίτι μου το έχω στην αγκαλιά μου για να με κρατάει ασφαλή. Δεν έχω να περιγράψω κάτι άλλο. Με λίγα λόγια το σπίτι μου είναι μέσα στην ψυχή και την καρδιά μου» έγραψε ο νεαρός μαθητής/μαθήτρια.
Το σχόλιο του δασκάλου όμως περιορίστηκε αυστηρά στα ζητούμενα της έκθεσης: «δεν μου περιγράφεις το σπίτι σου όμως». Μπορεί για τον δάσκαλο ο μαθητής/μαθήτρια να ξέφυγε από το θέμα της έκθεσης του, όμως γιατί να αρκεστούμε σε ψυχρές περιγραφές δωματίων και επίπλων; Μήπως έχει κάποιος αμφιβολία ότι το συγκεκριμένο παιδί δεν είναι ικανό να περιγράψει τους καναπέδες και τα μπαλκόνια;
Έχετε το νου σας στα παιδιά, φροντίστε να μαθαίνουν να περιγράφουν αξίες και όχι έπιπλα.
