Σε ηλικία μόλις 26 ετών η Ντίνα Μαγδαλιανίδη κατάφερε να βγει ζωντανή από την πύρινη κόλαση στο μοιραίο Intercity, τα τραύματα στο σώμα και την ψυχή της όμως δεν έχουν επουλωθεί.
Ένα χρόνο μετά, η νεαρή πολυτραυματίας των Τεμπών μιλά για τις στιγμές φρίκης, την ώρα που οι οικογένειες των θυμάτων περιμένουν ακόμα δικαίωση για το έγκλημα με 57 νεκρούς.
«Έγινε η σύγκρουση, σκίστηκε το φρύδι μου, αυτό θυμάμαι πρώτα και έσπασε το πόδι μου. Η μία πλευρά του ποδιού μου ήρθε πάνω. Οι γύρω μου είχαν πέσει πάνω μου» περιέγραψε η Ντίνα Μαγδαλιανίδη και συνέχισε: «Το τρένο είχε αρχίσει να εκτροχιάζεται και να πέφτουν πράγματα πάνω μου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν έγινε το ατύχημα είναι πώς θα αντιδράσει η μαμά μου σε αυτό, πώς θα ζήσουν με αυτό η αδερφή μου η γιαγιά μου. Με τρόμαξε και είπα ‘δεν πρέπει να πεθάνω’. Εκεί βαράνε κόκκινο τα ένστικτα επιβίωσης. Κάποια στιγμή δεν πονούσα, είχα μουδιάσει και έλεγα πως πρέπει να βγω αν και είχα διαλυθεί, το σώμα μου είχε διαλυθεί. Είναι τα ένστικτα πιστεύω, δεν είναι ότι κάποιος είναι καλύτερος από τον άλλο. Σε κάποιους από εμάς δόθηκε η ευκαιρία να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση ή να μην καούμε από χημικά εγκαύματα ή να σκοτωθούμε ακαριαία όπως τα παιδιά στο πρώτο βαγόνι. Αυτό που σκέφτηκα ήταν ‘την ευκαιρία αυτή Ντίνα δεν πρέπει να τη χάσεις, πρέπει να ζήσεις’» είπε η νεαρή γυναίκα μιλώντας στο mega.
https://exchange.glomex.com/video/v-czgiai6flow9?integrationId=40599w17mbz7o7uw
«Θυμάμαι ότι και έξω από το βαγόνι άκουγα φωνές που αργοσβήνουν, ουσιαστικά ήταν άνθρωποι που έσβηναν. Ούρλιαζαν και όσο περνούσε η ώρα έσβηναν» πρόσθεσε.
Μιλώντας για τη ζωή της μετά το δυστύχημα, η ίδια περιέγραψε ότι βλέπει ακόμα εφιάλτες και ακολουθεί αγωγή: «Σπάνια βγαίνω έξω, σπάνια συναντάω κόσμο, παίρνω φάρμακα και για τους εφιάλτες. Βλέπω την πτώση μου και γύρω σώματα να καίγονται. Αυτό μου έχει μείνει η πτώση, πώς σύρθηκα, ότι καίγομαι. Βλέπω όνειρα που δεν έχουν καλή κατάληξη και μέχρι να ορθοποδήσω θέλω άλλον έναν χρόνο».
Με βουρκωμένα μάτια, η 26χρονη ανέφερε: «Με στενοχωρεί που δεν μπορώ να περπατήσω. Θα μου πείτε ποια είμαι εδώ να παραπονιέμαι όταν άλλοι έχουν πεθάνει; Είναι όμως πολύ δύσκολο αυτό. Αυτό που λέω στον εαυτό μου είναι “Ντίνα σώθηκες και έχεις κάποια ελπίδα να προχωρήσεις”. Υπάρχουν όμως άλλοι που η ελπίδα τους χάθηκε εκείνη την ημέρα».
Δείτε επίσης:
- Εξοργίζει η δήλωση Καραμανλή για τη μαύρη επέτειο των Τεμπών
- Τέμπη: «Καρφιά» από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων για τις κρατικές παραλείψεις
- Τέμπη: Έτσι καλημέρισαν τους τηλεθεατές οι παρουσιαστές των πρωινών εκπομπών, ένα χρόνο μετά την εθνική τραγωδία
- «Αγάπες μου πού είστε;» – Σπαρακτικές σκηνές στο μνημόσυνο στα Τέμπη, ένα χρόνο μετά την τραγωδία
- «Νίκο, το παιδί μας…» – Τα τελευταία λόγια της Αθήνας που σκοτώθηκε στα Τέμπη – «Κανείς πολιτικός δεν είπε “φταίω”», λέει πατέρας θύματος
