Μετά τους Ευρωπαίους, ήρθαν και οι ΗΠΑ, να προκαλέσουν σοκ σε Αθήνα και Λευκωσία. Για άλλη μια φορά ακουμπήσαμε σε φίλους και συμμάχους και η γεύση που μας μένει στο στόμα είναι πικρή.
Η αλήθεια είναι είχαμε ακουμπήσει πολλές από τις ελπίδες μας, στη συνάντηση που είχαν οι κ.κ. Τράμπ και Ερντογάν στην Ιαπωνία, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περιμέναμε. Για άλλη μια φορά η τουρκική διπλωματία, παρέδωσε μαθήματα άνευ διδασκάλου.
Όχι μόνο πήρε ως εικόνα ότι ήθελε ο Ταγίπ Ερντογάν για να την…πουλήσει στο εσωτερικό του, σε μια δύσκολη στιγμή για την Προεδρία του, αλλά πήρε πολλά και σημαντικά ανταλλάγματα.
Πρώτο και κυριότερο δεν τα έσπασε με τις ΗΠΑ, που ήταν ο μεγάλος του φόβος. Δεύτερον απέφυγε τις κυρώσεις και μπορεί να συνεχίσει τα παιχνίδια του στην περιοχή.
Δεν άκουσε από τον Τράμπ να του λέει λέξη για την εισβολή στην Κύπρο, τα παιχνίδια που κάνει με τις παραβιάσεις και τις απανωτές προκλήσεις του απέναντι σε Αθήνα και Λευκωσία. Το αντίθετο άκουσε και καλά λόγια για τη διαχρονική σχέση φιλίας του με τις ΗΠΑ.
Αυτά όσον αφορά το διπλωματικό παιχνίδια. Ο Ερντογάν όμως κέρδισε και οικονομικά ανταλλάγματα, σε μια περίοδο που η οικονομία της χώρας του κλυδωνίζεται.
Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Τράμπ, την ώρα που εμείς ψάχνουμε ως χώρα επενδύσεις με το κιάλι, υποσχέθηκε στους Τούρκους μπίζνες που ξεπερνούν τα εκατό δισεκατομμύρια δολάρια!
Είπατε κάτι; Στο δια ταύτα τώρα,
Η Τουρκία και ο Ερντογάν (τον οποίο ο Τράμπ χαρακτήρισε σκληρό καρύδι) για άλλη μια φορά απέδειξαν ότι στη διπλωματική σκακιέρα κερδίζεις μόνο όταν εσύ δημιουργείς κεκτημένα και απαιτείς. Μόνη προϋπόθεση και για τα δυο είναι να έχεις στρατηγική σε βάθος αλλά και να είσαι ισχυρός. Να κτίζεις συμμαχίες ισότιμα και όχι δουλικά και ευκαιριακά.
Ας πάρουμε το μάθημά μας για άλλη μια φορά και να καταλάβουμε ότι εξωτερική πολιτική δεν γίνεται με συναίσθημα και δάκρυα με επικλήσεις στο διεθνές δίκαιο, αλλά μόνο με ισχύ και στρατηγική.
Φοβούμαστε ότι τα χειρότερα έρχονται, και μακάρι να διαψευσθούμε…
Νίκος Ελευθερόγλου
