Εκοιμήθη το πνευματικό τέκνο του Αγίου Παϊσίου, ηγουμένη της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Μεταμορφώσεως στη Χαλκιδική, η γερόντισσα Ευφημία. Η είδηση προκάλεσε θλίψη και πόνο στους πιστούς όλων των ορθόδοξων χωρών και ήταν χιλιάδες τα συλλυπητήρια μηνύματα.
Η γερόντισσα άφησε προχθές την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 88 ετών, σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, όπου νοσηλευόταν λόγω νεφρικής ανεπάρκειας. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, είχε υποβληθεί και σε διαγνωστικό τεστ για τον κορωνοϊό, το οποίο ήταν αρνητικό. Η εξόδιος ακολουθία τελέσθηκε χθες το πρωί στην ιερά μονή από τον μητροπολίτη Κασσανδρείας Νικόδημο. Πριν από λίγους μήνες είχε εκδημήσει και ο πνευματικός της μονής, γέροντας Γρηγόριος, μία σπουδαία μορφή της Ορθοδοξίας.
Η γερόντισσα Ευφημία γεννήθηκε το 1931 στην κωμόπολη Ροδολίβος Σερρών, έδρα του Δήμου Αμφίπολης. Αγαπούσε από μικρή την Εκκλησία, ενώ διακρινόταν για τη θυσιαστική της αγάπη. Ως κατηχήτρια εργάστηκε για τη διάδοση του Ευαγγελίου με πίστη και εγκράτεια. Η νεαρή Κατερίνα, όπως ήταν το κοσμικό της όνομα, ήταν ένας δυναμικός χαρακτήρας, μια έντονη προσωπικότητα και όσοι την ήξεραν δεν φαντάζονταν ότι θα γίνει μοναχή – άλλωστε, ούτε η ίδια είχε σκεφτεί ποτέ κάτι τέτοιο.
Προέβλεψε ότι θα γίνει μοναχή
Η στιγμή που άλλαξε ριζικά τη ζωή της νεαρής Κατερίνας ήταν όταν συνάντησε τον μοναχό τότε και άγιο σήμερα Παΐσιο, που από την πρώτη στιγμή διέκρινε στο πρόσωπό της την αληθινή αγάπη στον Κύριο και τη βαθιά της πίστη. Συζήτησαν μαζί αρκετές ώρες και οι εποικοδομητικοί τους διάλογοι συνεχίστηκαν ώσπου ο γέροντας προέβλεψε και της είπε με συγκίνηση ότι όχι μόνο θα γίνει μοναχή, αλλά θα γίνει και ηγουμένη σε μία μονή με σημαντικό πνευματικό έργο.
Ο άγιος αγαπούσε, εκτιμούσε και τιμούσε τη νεαρή Κατερίνα και προσευχόταν για την πορεία της ζωής της. Όταν, λοιπόν, αποφάσισε να γίνει μοναχή, το 1976, ύστερα από υπόδειξη του αγίου Παϊσίου, μόνασε στο Ιερό Ησυχαστήριο Τιμίου Προδρόμου. Από εκείνη την ημέρα έως την ημέρα της κοίμησής της διακόνησε την αδελφότητα ως γερόντισσα και πρώτη ηγουμένη με μητρική αγάπη και ανύστακτη φροντίδα.
Ήταν άνθρωπος της προσευχής, με ησυχαστικό φρόνημα, ασκήτρια αληθινή. Ανέπαυε και συμβούλευε αμέτρητους ανθρώπους, λαϊκούς, μοναχούς, ιερείς, ακόμα και επισκόπους, καθώς πολλοί αρχιερείς συνδέονταν μαζί της με δεσμούς πνευματικούς. Η κυρία Αγγελική, ευλαβής πιστή από τη Χαλκιδική, μιλώντας στην «Espresso» έκανε λόγο για μία ταπεινή, προσηνή και προσιτή γερόντισσα.
«Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το χαμόγελό της» σημειώνει και τονίζει με έμφαση πως «στη μονή αυτή δεν ξεχώριζες ποτέ ποια μπορεί να είναι η ηγουμένη. Ήταν ένα με τις μοναχές».
Η κυρία Αγγελική επισκέφθηκε τη γερόντισσα πριν από λίγο καιρό και θυμάται ότι ακόμη και τη δυσκολία της ασθένειάς της την αντιμετώπιζε με χαμόγελο. Είχε πάντα αγάπη και έναν καλό λόγο παρηγοριάς για όλους. Με ησυχία και ταπείνωση υποδεχόταν κάθε προσκυνητή, γιατί θεωρούσε πως είναι επίσκεψη Θεού. Και τέτοιες μορφές αφήνουν το στίγμα τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
