Ο παχύτερος και πιο συμπιεσμένος πάγος στην Αρκτική, βόρεια της Γροιλανδίας, άρχισε να διασπάται επικίνδυνα. Το φαινόμενο αυτό – το οποίο δεν έχει ποτέ καταγραφεί – συνέβη δύο φορές μέσα στον ίδιο χρόνο λόγω των θερμών ανέμων και του καύσωνα που προκαλείται από κλιματικές μεταβολές στο βόρειο ημισφαίριο.
Ο Thomas Lavergne από το Μετεωρολογικό Ινστιτούτο της Νορβηγίας, βλέποντας στο δορυφόρο το γαλάζιο θαλασσινό νερό να κυλά για εκατοντάδες χιλιόμετρα ανάμεσα στο πάγο της ακτογραμμής της Γροιλανδίας περιέγραψε το φαινόμενο ως κάτι “τρομακτικό”. Ενώ, κάποιοι συνάδελφοί του ανέφεραν ότι πρέπει οι επιστήμονες να αναθεωρήσουν τις θεωρίες τους σχετικά με το ποιο τμήμα της Αρκτικής θα αντέξει τη μεγαλύτερη αύξηση της θερμοκρασίας. Όπως λένε, η αύξηση της θερμοκρασίας έχει επιταχυνθεί τα τελευταία 15 χρόνια ακόμα και στο ψυχρότερο μέρος του πλανήτη, την Αρκτική.
«Σχεδόν όλος ο πάγος στα βόρεια της Γροιλανδίας είναι αρκετά κατακερματισμένος και διασπασμένος και ως εκ τούτου κινείται», δήλωσε ο Ruth Mottram από το Μετεωρολογικό Ινστιτούτο της Δανίας και συμπλήρωσε. «Η θάλασσα στη βόρεια ακτή της Γροιλανδίας είναι κατά κανόνα τόσο παγωμένη που μέχρι πρόσφατα αναφερόταν ως “η τελευταία περιοχή πάγου” επειδή υποτίθεται ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο σημείο που θα άντεχε στις επιπτώσεις τήξης ενός θερμότερου πλανήτη. Τα τελευταία γεγονότα όμως δείχνουν ότι, στην πραγματικότητα, η τελευταία περιοχή πάγου μπορεί να είναι ακόμα στα δυτικά».
Ο πάγος στα βόρεια της Γροιλανδίας είναι συνήθως ιδιαίτερα συμπιεσμένος λόγω του Διαπολικού ρεύματος, που ωθεί τον πάγο από τη Σιβηρία σε όλη την Αρκτική μέχρι την ακτογραμμή.
Ωστόσο, οι μη φυσιολογικές θερμοκρασίες ακόμα και μέσα στο χειμώνα την έχουν καταστήσει ευάλωτη και οι άνεμοι έχουν σπρώξει τον πάγο πιο μακριά από την ακτή, από οποιαδήποτε άλλη φορά, από τότε που άρχισαν οι δορυφορικές καταγραφές, τη δεκαετία του ’70.
Σύμφωνα με το Walt Meier, επικεφαλής ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Δεδομένων Χιονιού και Πάγου των ΗΠΑ, «Ο πάγος εκεί δεν έχει πουθενά αλλού να πάει και έτσι συσσωρεύεται. Κατά μέσο όρο, είναι πάνω από τέσσερα μέτρα πάχος και μπορεί να συσσωρευτεί σε κορυφογραμμές πάχους 20 μέτρων ή και περισσότερο. Αυτός ο συμπαγής πάγος γενικά δεν μετακινείται εύκολα».
Ωστόσο, αυτό δεν συνέβη τον περασμένο χειμώνα (τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο) με αποτέλεσμα τώρα, ο πάγος να ωθείται μακριά από την ακτή από τους ανέμους. (Ανθή)
