Στις 17 Μαρτίου 1994 ο Τζορτζ Σόρος σε προσωπικό άρθρο του στους «New York Times» έγραφε ότι «η δυτική συμμαχία, με επικεφαλής την Αμερική, πρέπει να βοηθήσει τη Μακεδονία, σε μια στιγμή που η Ελλάδα τροφοδοτεί άσκοπα άλλη μια βαλκανική κρίση. Εάν αυτό απαιτεί διπλωματική, πολιτική ή οικονομική πίεση στην Αθήνα, τότε ας είναι».
- Από τον
Βασίλη Γαλούπη
«Το όνομα “Μακεδονία” ξυπνά ισχυρές αναμνήσεις που πηγαίνουν πίσω στην ταραγμένη περίοδο μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν πολλοί Σλάβοι Μακεδόνες κατοίκησαν την ελληνική Μακεδονία, μια περίοδος στην οποία η Ελλάδα υποστήριξε την αρχή ότι όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας ήταν Έλληνες», συνέχιζε ο Τζορτζ Σόρος. Στο άρθρο του προέτρεπε μάλιστα την τότε κυβέρνηση Κλίντον «να αναγνωρίσει αμέσως επίσημα τη Μακεδονία, πρέπει να το κάνει αυτό αμέσως. Και πρέπει να στείλει οικονομική βοήθεια και να πιέσει τους συμμάχους μας να κάνουν το ίδιο». Καταλήγοντας ότι «αυτό θα έπειθε την Αθήνα ότι η αντιμακεδονική πολιτική της θα αποτύχει, αλλά, εάν η Αθήνα δεν έρθει στα λογικά της, τότε οι ΗΠΑ ίσως χρειαστεί να ασκήσουν ισχυρή πίεση».
Η… αδυναμία της οικογένειας Σόρος στη γεωπολιτική σκακιέρα των Βαλκανίων είναι διαχρονική, αφού πάντα θέλει να παίζει ρόλο, με τον γιο του Αλεξάντερ να έχει αναλάβει αυτός πια τα ηνία της απροκάλυπτης παρεμβατικότητας. Τα Βαλκάνια, άλλωστε, είναι ουσιαστικά ό,τι έχει απομείνει στον κερδοσκόπο Τζορτζ Σόρος, αφού η… αγανάκτηση για το ίδρυμά του έχει εξαπλωθεί σε όλες τις ηπείρους! Από ΗΠΑ και Βρετανία μέχρι Ρωσία, Λευκορωσία, Ουγγαρία, Ουζμπεκιστάν, Τουρκία, Αυστραλία, Πακιστάν, Αρμενία, Ινδία, Φιλιππίνες και πολλές ακόμη.
Η θολή δράση του κερδοσκόπου έχει προκαλέσει καταιγίδα αντιπαθειών, τόσο, που τα Ιδρύματά του έχουν εκδιωχθεί από δεκάδες χώρες. Έτσι, ο γιος του Τζορτζ Σόρος αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί περισσότερο στα Βαλκάνια, όπου τον ανέχονται ακόμα. Μόλις, άλλωστε, πριν από δύο μήνες κατηγόρησε την Ελλάδα για το τείχος που κατασκεύασε στον Έβρο, προκειμένου να αποτρέψει τη μαζική είσοδο μεταναστών: «Η Ελλάδα δεν πρέπει να χτίζει ψηλότερα τείχη και να ενδίδει στον πανικό. Θα πρέπει να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για να βοηθήσει τους πρόσφυγες», «υπέδειξε» με ανάρτησή του στο twitter στις 26 Αυγούστου.
Το who is who του νεαρού δισεκατομμυριούχου
Ποιος, όμως, είναι ο 36χρονος που ήδη βγαίνει μπροστά και που επιχειρεί να επηρεάσει την πολιτική χωρών όπου δεν ζει ούτε και ψηφίζει; Και γιατί τα τελευταία χρόνια ο Αλεξάντερ Σόρος δείχνει τέτοια… ευαισθησία για τα Βαλκάνια, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την Αλβανία μετά την κρίση στο Αφγανιστάν;
Γιος του ζάπλουτου Τζορτζ Σόρος, ο Αλεξάντερ μπήκε στο Δ.Σ. των Open Society Foundations, το δίκτυο ιδρυμάτων του πατέρα του, ήδη από το 2011. Το 2012 ανακοίνωσε την ίδρυση του Ιδρύματος Αλεξάντερ Σόρος. Σύμφωνα με τον ίδιο, το ίδρυμά του υποστηρίζει «πιο πειραματικά και ίσως αμφιλεγόμενα έργα που τα μεγαλύτερα ιδρύματα μπορεί να μην είναι σε θέση να αναλάβουν». Όμως, μία από τις πρώτες χορηγίες που έδωσε ήταν προς οργανισμό στου οποίο το διοικητικό συμβούλιο είναι ο ίδιος μέλος!
Σήμερα ο Αλεξάντερ Σόρος είναι αναπληρωτής πρόεδρος του Παγκόσμιου Διοικητικού Συμβουλίου όλων των Ιδρυμάτων Σόρος, με στόχευση σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως χαλαρότερων νόμων μετανάστευσης, υποστήριξη των γάμων ομοφυλοφίλων, κ.ά.
Αν κοιτάξουμε το ευρωπαϊκό δίκτυο του ιδρύματος Σόρος, λειτουργεί πλέον μόνο σε Βρυξέλλες, Βερολίνο, Λονδίνο και Βαρκελώνη. Εκτός αυτών, σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη ο Σόρος βρίσκει πια επίσημο «γήπεδο δράσης» μόνο στα Βαλκάνια. Και, συγκεκριμένα, σε Αλβανία, Βοσνία Ερζεγοβίνη, Κόσοβο, Σκόπια, Σερβία.
Φυσικά, ο Σόρος προσπαθεί να έχει επιρροή και στην Ελλάδα, αφού το 2018 είχε αποκαλυφθεί πως στη χρηματοδότηση του «σκοτεινού» δισεκατομμυριούχου για το έτος 2016 είχαν συμπεριληφθεί ο Δήμος Θεσσαλονίκης, αρκετές οργανώσεις που λειτουργούν για την προστασία των αιτούντων άσυλο, αλλά και η ελληνική κοινότητα LBGTQ, οργανώσεις υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της προστασίας των προσφύγων στα Σκόπια.
Το επιλεκτικό ενδιαφέρον για τα Βαλκάνια
Τα ιδρύματα Σόρος έχουν βρει μια «ζεστή αγκαλιά» στα Βαλκάνια, όπου η παρουσία τους είναι πλέον πολλαπλάσια σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης, σε αντίθεση με το παρελθόν. Γιατί, όμως, αυτό το επιλεκτικό ενδιαφέρον στην ευρύτερη περιοχή μας; Τα Βαλκάνια έχουν κάποιες χαρακτηριστικές ιδιομορφίες. Αποτελούν την «πίσω αυλή» της Ε.Ε., χωρίς, όμως, οι χώρες εκτός Ένωσης να διαφαίνεται ότι θα μπορέσουν να ενταχθούν, τουλάχιστον για το προβλεπόμενο μέλλον. Επίσης, οι περισσότερες χώρες υποφέρουν από ένα μόνιμο, τεράστιο και δαιδαλώδες καθεστώς διαφθοράς.
Αυτή τη στιγμή τα Βαλκάνια αποτελούν ίσως το πιο χαρακτηριστικό πεδίο της «ιδιωτικοποιημένης» διεθνούς διπλωματίας που εξασκείται όχι από κράτη αλλά από ιδιωτικούς φορείς με τη μορφή παγκόσμιων παρεμβάσεων -και ανακατωσούρας- μέσω δικτύων αναρίθμητων ΜΚΟ. Ως λόγο για την ακατανόητη, για ιδιώτες, εμπλοκή τους στα πολιτικά, εθνικά και κοινωνικά ζητήματα των Βαλκανίων οι Τζορτζ και Αλεξάντερ Σόρος προβάλλουν μια ατζέντα με γενικότητες περί φιλανθρωπίας, που «δεν υπηρετεί προσωπικά τους συμφέροντα», κάνοντας λόγο περί εκδημοκρατισμού, κοινωνικών αλλαγών και ανοιχτών συνόρων, κάτι που θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως μεταναστευτικός ιμπεριαλισμός…
Ωστόσο, η οικογένεια Σόρος δεν κατηγορείται μόνο ότι χρηματοδοτεί πολιτικούς και αποσταθεροποιεί κυβερνήσεις παίζοντας ταυτόχρονα επικίνδυνα γεωπολιτικά παιχνίδια. Όπως είχε αποκαλύψει το 2016 η εβδομαδιαία θρησκευτική εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια», παρουσιάζοντας έγγραφο εσωτερικής αλληλογραφίας του βασικού «φιλανθρωπικού» δικτύου του μεγαλοεπενδυτή, τα ηγετικά στελέχη του παραδέχονταν ότι πλήρωσαν ακόμα και το ταξίδι του Πάπα Φραγκίσκου στις ΗΠΑ με 650.000 δολάρια, ενώ εξαγόρασαν επισκόπους προκειμένου να υποστηρίζουν τις θέσεις τους.
Αντίθετα με άλλους γνωστούς φιλάνθρωπους, που οι δραστηριότητές τους επικεντρώνονται κυρίως στην εξάλειψη ασθενειών, κ.λπ., το ίδρυμα Σόρος έχει μια πιο μεσσιανική αντίληψη για τη φιλανθρωπία. Αυτό που θέλει είναι να μεταμορφώσει, σύμφωνα με τα προσωπικά «πιστεύω» του Σόρος και τα δικά του κίνητρα, την εθνική και διεθνή πολιτική και κοινωνία, χωρίς στην πραγματικότητα να τον νοιάζει αν ο κόσμος επιθυμεί πράγματι να ακολουθήσει όσα πρεσβεύει ο ίδιος ως ιδιώτης και ως ιδρύματα. Γι’ αυτό και η άκομψη εμπλοκή του σε εγχώριες πολιτικές σκηνές τόσων κρατών προκαλεί αγανάκτηση και υποψίες. Οι κατηγορίες περί αποσταθεροποίησης χωρών, άλλωστε, δεν είναι λίγες.
Το 1979 οι πρώτες φιλανθρωπικές δραστηριότητες
Ο Τζορτζ Σόρος πρωτοάρχισε τις φιλανθρωπικές του δραστηριότητες το 1979, όταν, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, «αποφάσισα ότι έχω πια αρκετά λεφτά», κι έτσι μπορούσε να αφοσιωθεί στο να… αλλάξει τον κόσμο. Όμως, με τα λεφτά και όπως ο ίδιος φαντάζεται τον κόσμο, όχι διά των ψήφων και των επιθυμιών της κοινωνίας. Από δημοκρατική σκοπιά, η δυνατότητα ενός ζάπλουτου ατόμου να διαμορφώνει δημόσιες υποθέσεις είναι καταστροφική. Ο ίδιος ο Σόρος, άλλωστε, έχει δηλώσει ότι «η σχέση μεταξύ καπιταλισμού και δημοκρατίας είναι στην καλύτερη περίπτωση αδύναμη».
Οι τρόποι με τους οποίους ο Σόρος έγινε τόσο πλούσιος προκαλούν βιτριολικά σχόλια και μάλλον δεν συνάδουν με το προφίλ ενός αγνού ανθρωπιστή. Σημαντικό μέρος του πλούτου του προέρχεται από νομισματική κερδοσκοπία, όπως το 1992, όταν τα παιχνίδια του με τη λίρα στραγγάλισαν την Τράπεζα της Αγγλίας. Ο Σόρος έχει, εξάλλου, καταδικαστεί από τη Γαλλία για παράνομη πρακτική συναλλαγών (insider trading) το 1988.
Ο πατέρας του Τζορτζ Σόρος, Τίβανταρ, προμήθευε με πλαστές ταυτότητες τους Εβραίους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και, όπως ο ίδιος έχει γράψει στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Masquerade», «έχοντας πλούσιους πελάτες ζητούσα ό,τι μπορούσε να σηκώσει η αγορά», κάτι που έχει επισημάνει και ο «Economist». Δηλαδή, τους ζητούσε όσο περισσότερα χρήματα μπορούσε για να τους προμηθεύσει με πλαστά χαρτιά, προκειμένου να γλιτώσουν τις ζωές τους.
Ο Τζορτζ Σόρος και ο συνεχιστής του Αλεξάντερ οραματίζονται, σύμφωνα με τη ρητορική του Ιδρύματος Ανοιχτής Κοινωνίας, έναν κόσμο όπου όλοι είναι ίσοι και ζουν απαλλαγμένοι από τα δεσμά της φτώχειας και των συνόρων, σε μια κοσμοπολίτικη ουτοπία ίσων ευκαιριών. Βέβαια, όταν στην πραγματικότητα όλο και περισσότεροι άνθρωποι παλεύουν για τα τελευταία ψίχουλα μίας όλο και συρρικνούμενης πίτας, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς μπορεί να χτιστεί ο κόσμος που περιγράφει ο Σόρος.
Το βασικό ίσως πρόβλημα στη φιλοσοφία του Σόρος είναι ότι ανοιχτή κοινωνία ίσων ευκαιριών θα ήταν δυνατό να υπάρξει μόνο σε έναν κόσμο όπου κανείς δεν έχει συγκεντρώσει τόσο πλούτο όσο αυτός. Και, μάλιστα, δίχως να χρησιμοποιεί τον πλούτο από κερδοσκοπίες για να διεισδύει σε κράτη, αποσταθεροποιώντας τα ή χρησιμοποιώντας τα για τα προσωπικά του «θέλω», χωρίς καμία δημοκρατική εντολή.
Ορμητήριο η Αλβανία του Ράμα
Το κυριότερο πρότζεκτ του ιδρύματος Σόρος σήμερα στην Αλβανία, είναι να δεχτεί η χώρα μεταναστευτικές ροές από το Αφγανιστάν. Ηδη από τα τέλη Αυγούστου έφταναν στη χώρα οι πρώτοι Αφγανοί, περίπου 400 άτομα, κυρίως στελέχη ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από τα ιδρύματα Σόρος. Στις 4 Σεπτεμβρίου το Ίδρυμα Ανοιχτή Κοινωνία έγραφε στο Τwitter: «Πάνω από 600 άτομα από το Αφγανιστάν βρήκαν την ασφάλεια κι ένα ζεστό καλωσόρισμα στην Αλβανία. Τώρα είναι η ώρα για άλλες χώρες να κάνουν το ίδιο».
Η Αλβανία, ένα από τα φτωχότερα κράτη της Ευρώπης, έχει δεσμευτεί να υποδεχθεί 4.000 μετανάστες από το Αφγανιστάν, τους περισσότερους αναλογικά από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Με τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα να δηλώνει: «Εμείς δεν βάζουμε κόσμο σε στρατόπεδα». Ο Αλεξάντερ Σόρος επιδίδεται το τελευταίο διάστημα σε ένα ενθουσιώδες κόρτε με τον Ράμα, αποθεώνοντάς τον ως «εμπνευσμένο ηγέτη του κόσμου», ενώ έχει κατηγορήσει την Ευρώπη ότι πάσχει από «αλβανοφοβία», δύο χαρακτηρισμοί εκτός πραγματικότητας.
Την ώρα που η Ε.Ε. αγωνιά να βρει τρόπους για να αντιμετωπίσει το πιθανό ενδεχόμενο μαζικής μετανάστευσης από το Αφγανιστάν, που το υπουργείο Εσωτερικών της Γερμανίας την υπολογίζει έως και 5.000.000 ανθρώπους, ο Σόρος απευθύνει μαζικό κάλεσμα μεταναστών προς την Αλβανία, στα βορειοδυτικά σύνορα της Ελλάδας.
Τον Ιούλιο του 2019 ο πρόεδρος της Αλβανίας Ιλίρ Μέτα δήλωσε ότι η χώρα του κατάφερε να αποφύγει ένα «Σχέδιο Σόρος για αποσταθεροποίηση». Σε συνέντευξη Τύπου ισχυρίστηκε ότι ο σκοπός του σχεδίου ήταν «η πλήρης κατάληψη του κράτους στην Αλβανία, αλλά όχι μόνο εδώ». «Έχω κάτι να πω για τον αξιότιμο δισεκατομμυριούχο Τζορτζ Σόρος. Έκανα λάθος και δεν άκουσα προσεκτικά τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν τον Ιανουάριο του 2000, όταν μιλούσα με αγάπη για τον Τζορτζ Σόρος, γιατί, για να πω την αλήθεια, μας βοήθησε όταν ήμασταν στην αντιπολίτευση. Μου είπε τότε ο Όρμπαν: “Να προσέχεις γιατί ο Σόρος δεν είναι τόσο δημοκρατικός και συχνά συνωμοτεί ενάντια στη δημοκρατία”», είχε αποκαλύψει ο πρόεδρος της Αλβανίας.
Μεταξύ Ράμα και Μέτα, όπως ήταν αναμενόμενο, εξελίχθηκε μια άγρια κόντρα τα τελευταία χρόνια, που κορυφώθηκε τον περασμένο Μάιο, όταν ο Αλβανός πρωθυπουργός επιχείρησε μετά την εκλογική νίκη του να καθαιρέσει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, που κατήγγειλε εκτεταμένη νοθεία στις εκλογές.
