Μια… κούρσα γεμάτη γέλιο και χαρά πήρε το «Enjoy», αποφασίζοντας να μπει στο τηλεπαιχνίδι «Ταξί» του Αλέξανδρου Τσουβέλα. Κάθε Σάββατο και Κυριακή, στις 20.00, στον ΑΝΤ1 ο δημοφιλής παρουσιαστής και κωμικός μοιράζει «ζεστό» χρήμα και το ταξίμετρο γράφει μόνο τις εξής λέξεις: πλάκα και χιούμορ μέχρι τελικής πτώσεως.
- Από την Μαρία Ανδρέου
Αλέξανδρε, είσαι από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς της νέας γενιάς. Η stand up comedy παράστασή σου «Κακός παράδεισος» ήταν sold out όπου και αν έπαιξε, αλλά και στο διαδίκτυο έγινε χαμός. Πώς, λοιπόν, από τη σκηνή έπιασες το τιμόνι στο «Ταξί»; Ποιος σου έκανε μαθήματα;
Εχω και τον αδελφό μου ταξιτζή και τον ξάδελφό μου εν ενεργεία ταξιτζή αλλά και πολλούς φίλους μου. Με λίγα λόγια, έχω πολλές παραστάσεις από ταξιτζήδες και έχω κλέψει πολλές από τις ατάκες τους. Εχω βάλει και τις δικές μου όμως. Αλλά, προσωπικά, μου αρέσει πολύ να οδηγώ. Είναι η διασκέδασή μου το τιμόνι, να βαράω χιλιόμετρα, αρά ανήκω στη… φυλή τους. Τους αγαπώ τους ταξιτζήδες. Παλιά οι οδηγοί ταξί ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις. Ηταν το πολιτικό βαρόμετρο της κοινωνίας μας αλλά και ο ψυχολόγος της. Πώς το έλεγε ο αείμνηστος Στράτος Διονυσίου; «Πήγαινέ με όπου θέλεις, ταξιτζή». Ετσι, όταν μου έκανε πρόταση ο ΑΝΤ1 γι’ αυτό το τηλεπαιχνίδι, την αποδέχτηκα. Το έβλεπα όταν το παρουσίαζαν και ο Μάρκος Σεφερλής στην πιο χιουμοριστική εκδοχή του, με τις φάρσες, αλλά και η κωμική ηθοποιός Βίκυ Σταυροπούλου -λατρεμένη- και πάντα έσκαγα στα γέλια. Αυτός είναι και εμένα ο σκοπός μου. Σε κάθε κούρσα που παίρνω να μοιράζομαι με τους επιβάτες μου χαρά, γνώση, έκπληξη, τρέλα, αλλά και να δίνω πολύ χρήμα, «ζεστό» χρήμα.
Πώς είναι τα γυρίσματα τώρα, με την πανδημία; Αλήθεια, πώς γίνονται με το κορωνοϊό;
Κάτσε να μετρήσω… Χμμ… Εως τώρα έχω κάνει 38 rapid tests. (γέλια) Είναι δύσκολα τα γυρίσματα, κακά τα ψέματα, μια σχιζοφρένεια για να είμαι ειλικρινής, αλλά το τηλεπαιχνίδι αυτό είναι πολύ αγαπητό στον κόσμο. Μόλις σταματάει το ταξί και με αναγνωρίζουν, με το που μου λένε: «Γεια σου, ρε Τσούβι», γίνεται χαμός. Πέφτει πολύ γέλιο, είναι ψυχική ανάταση. Ετσι δεν έχω καταλάβει καραντίνα. Μια με τα τηλεοπτικά γυρίσματα στο «Ταξί», μια με τη ραδιοφωνική εκπομπή στον ΣΠΟΡ FM 94,6, είμαι συνέχεια στη γύρα και στο τρέξιμο και μετά το βράδυ σπίτι. Νιώθω πολύ τυχερός που μέσα σε αυτή τη ζοφερή οικονομική κατάσταση -στο θέατρο λόγω του lockdοwn αλλά και της απαγόρευσης της διόδου από νομό σε νομό ακυρώθηκαν πάρα πολλές παραστάσεις μου- έχω τις τηλεοπτικές μου κούρσες, αλλά και την επαφή με τους ακροατές μου, που είμαστε πλέον μια οικογένεια. Οι περισσότεροι ηθοποιοί περνούν οικονομικά πολύ δύσκολα και το θέμα είναι ότι όλη αυτή η ιστορία με την πανδημία δεν ξέρεις αν θα λήξει το καλοκαίρι ή θα τελειώσει με τον εμβολιασμό και την ανοσία της αγέλης. Αργοπορία στα εμβόλια, μεταλλάξεις, ένα χάος… Εύχομαι όλος ο κόσμος αλλά ιδιαίτερα η χώρα μου να αντέξουν. Φαίνεται ότι έχουμε προσαρμοστεί με το «ανοίγω – κλείνω», με το μέσα έξω γιατί έχουμε καταλάβει ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Ελλάδας δεν έχει και πολλές Εντατικές. Αυτό που ελπίζω -γιατί, αν δεν βοηθήσει το κράτος, θα υπάρξουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα- είναι να παραμείνουμε μονοιασμένοι όλοι μας και να μην τρωγόμαστε. Να μη φαγωθούμε. Χρειάζεται όλοι να γίνουμε μια γροθιά.
Πώς θα διακωμωδούσε όλα αυτά που ζούμε ένας κωμικός της νέας γενιάς, του YouTube και του Ιnstagram;
Περιμένω, όπως και όλοι οι άλλοι stand up comedians, να έρθουν τα ζόμπι και οι εξωγήινοι… Δεν θα εκπλαγώ αν μου πουν ότι ήρθαν και κάθισαν στα παγκάκια στο Σύνταγμα. Αν πριν από έναν χρόνο μού έλεγαν: «Φίλε, θα φοράς μάσκα, θα κλείσουν τα μαγαζιά, δεν θα κυκλοφορείς έξω μετά τις εννέα το βράδυ, δεν θα αγγίζεις και δεν θα φιλάς τους φίλους σου, δεν θα κάνεις με τους γονείς σου γιορτές το Πάσχα και τα Χριστούγεννα», θα έλεγα: «Τι βλακείες είναι αυτές;» Αν τα έβλεπα και σε ταινία, θα έλεγα ότι το έχουν παραξηλώσει. Φουλ επιστημονική φαντασία. Τώρα είμαστε πρωταγωνιστές αυτής της ταινίας, στέλνουμε μήνυμα με κωδικό για να πάμε τον σκύλο βόλτα να αφοδεύσει και μέρα με τη μέρα περνάμε και σε πιο δύσκολη πίστα… Τα περιμένω όλα πλέον – και μετεωρίτη να σκάσει. Αλλωστε, όλα για τον άνθρωπο είναι.
Πώς βλέπεις τον κόσμο, αντέχει; Ποια είναι τα συναισθήματά του;
Στο ταξί αφουγκράζομαι τον κόσμο. Υπάρχει ένας διάχυτος φόβος. Από τους νέους όχι τόσο πολύ -αν και κακώς, γιατί ο Covid-19 δεν κάνει διακρίσεις- όσο κυρίως από τους ηλικιωμένους. Οι πιο μεγάλοι άνθρωποι προσέχουν πιο πολύ, και δικαιολογημένα, στο θέμα της υγείας τους. Οι νέοι ανησυχούν πολύ για την ανεργία και αν θα τα καταφέρνουν οικονομικά.
Πώς εισπράττεις τη δημοσιότητα μέσω της τηλεόρασης;
Η νέα γενιά, με την «έκρηξη» του διαδικτύου, με ξέρει πολύ καλά από τα βίντεο που ανεβάζω. Με το που βγήκα στην τηλεόραση, όλη αυτή η αναγνωρισιμότητα έγινε διπλάσια. Πάμε για καφέ με τη σύντροφό μου και μου λέει μια κοπέλα: «Βρε τον Αλέκο»! Η σύντροφός μου με ρωτά: «Την ξέρεις;» Μου αρέσει αυτή η άνεση του κόσμου. Γιατί όπως μου λένε αυτοί: «Ελα, ρε ταξιτζή», «Τσούβι, πάμε μια βόλτα», έτσι και εγώ τους κάνω πλάκα και βγάζουμε και σέλφι. Η τηλεόραση σε φέρνει πιο κοντά με τον κόσμο, αλλά δεν νιώθω κάτι διαφορετικό, δεν έχω καβαλήσει καλάμι. Ενθουσιασμό νιώθω, που μου τον σταματά η πανδημία, γιατί πρέπει να λέω «γεια σου, ρε μεγάλε» χωρίς αγκαλιά και με απόσταση. Αυτό το μάγκωμα στην επαφή με πειράζει πολύ.
Πώς την παλεύεις ψυχολογικά;
Με βοηθούν πολύ τα ζωάκια. Μου παίρνουν πολύ το άγχος μου. Είμαι ζωόφιλος. Αγαπάω τα γατάκια, αλλά περισσότερο, θα έλεγα, τα σκυλάκια. Κυρίως τα αδέσποτα. Είναι ανυπεράσπιστα. Στα παιδιά, στους παππούδες και στα αδέσποτα ζώα, σε κάθε πλάσμα που περιμένει από σένα για να του δώσεις να φάει, έχω μεγάλη ευαισθησία. Στα αδέσποτα ζωάκια, που είναι πολλά στους δρόμους, δυστυχώς, προσπαθώ να τους βρω οικογένεια. Τι να πω για την πίστη και την αφοσίωση των σκύλων… Θα έλεγα ότι κανένας σκύλος δεν πρόδωσε το αφεντικό του. Κανένας σκύλος δεν μίλησε άσχημα γι’ αυτόν, του γιάτρευσε πολλές φορές το άγχος, τη μοναξιά, τη στενοχώρια και τον έκανε να χαρεί και να γελάσει. Εως τώρα έχω βοηθήσει 65 σκύλους να βρουν μια οικογένεια, καθώς κρατώ στοιχεία για την υιοθεσία τους.
Τι άλλο σε διασκεδάζει;
Το μπάσκετ. Και τώρα που σου μιλάω έχω μια μπάλα μπάσκετ πίσω από τη θέση του οδηγού. Αυτή υπάρχει πάντα στο αμάξι μου. Μου τη βιδώνει; Σταματάω, παντού υπάρχει ένα γήπεδο μπάσκετ σε αυτή τη χώρα ή μια μπασκέτα, και ρίχνω τις βολές μου. Με το μπάσκετ ασχολούμουν από μικρός, σε ομάδες και συλλόγους του Περιστερίου. Οι μεγάλες νίκες της Εθνικής μας εκτόξευσαν τη δημοφιλία του αθλήματος και τώρα έχω ακόμα μια παρέα που πάμε για τρίποντα. Ο αθλητισμός είναι ωραία συνήθεια. Σου μαθαίνει -ειδικά το μπάσκετ- τη συλλογικότητα και τους ομαδικούς στόχους. Ο υπερπρωταθλητισμός είναι άλλη φάση. Σε βάζει στον πειρασμό να ξεπεράσεις τα όριά σου και να παγιδευτείς σε αυτό που λέμε «δόξα».
Πώς μπλέχτηκες με την κωμωδία;
Από μικρό παιδί, από το γυμνάσιο θα έλεγα, τρελαινόμουν να κάνω μιμήσεις. Πέρασα σε ΤΕΙ Βιβλιοθηκονομίας, αλλά επειδή ήταν μια σπουδή πολύ εξειδικευμένη, δεν με κράτησε. Παράλληλα με τις σπουδές μου έκανα και τον οικοδόμο και τον ηλεκτρολόγο. Ο πατέρας μου, ως ιερέας, δεν μπορούσε μόνος του να τα βγάζει πέρα και έτσι δούλευα και εγώ για να έχω ως φοιτητής τα λεφτά μου. Αυτές οι μιμήσεις των σχολικών χρόνων με έφεραν στο ραδιόφωνο και σιγά σιγά στην κωμωδία. Το ένα φέρνει το άλλο, είναι σαν τον βηματισμό, και φτάσαμε να παρατηρούμε ανθρώπους και να γράφουμε. Αυτό κάνει ένας stand up comedian. Ημουν προχθές σε ένα ATM. Ηταν σε απόσταση μια ουρά. Τα ATM ήταν δύο, το ένα δεν λειτουργούσε. Ερχεται, λοιπόν, μια γιαγιά και ρωτά: «Το άλλο δεν λειτουργεί;» Πείτε μου, αυτή την κλασική ερώτηση δεν την έχετε ακούσει; Πάντα όταν κάθομαι στα ΑΤΜs θα υπάρξει μια γυναίκα ή ένας άνδρας που θα πει: «Το άλλο δεν λειτουργεί;» Μα, αν λειτουργούσε, γιατί να καθόμασταν στην ουρά και να μην πηγαίναμε και στο άλλο; Ο κόσμος μού δίνει ερεθίσματα για να γράψω και να πω αυτά που θέλω να πω. Ετσι φτάσαμε στους 300.000 φίλους στο Ιnstagram και στους 100.000 στο facebook και στις sold out παραστάσεις. Το διαδίκτυο σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις παραστάσεις live streaming, δηλαδή να τις βλέπει ο θεατής τη στιγμή που συμβαίνουν, αλλά και on demand, δηλαδή να έχει τη δυνατότητα ο θεατής να τη βλέπει κατ’ επιλογή, ό,τι ώρα θέλει αυτός.
Ποιους μιμείσαι;
Από τον Μαργαρίτη, τον τραγουδιστή, έως τον Τσιόδρα, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέκη Τσίπρα – τους πάντες. Μου αρέσει να σατιρίζω και να ασχολούμαι με τα κλαμπάκια τα τριτοδεύτερα της γειτονιάς, γιατί σε αυτά μεγάλωσα, λαϊκό παιδί είμαι, με τα συνοικιακά μαγαζιά, με τις μικρές ποδοσφαιρικές ομάδες, με τον απλό κόσμο γενικότερα. Αυτούς μου αρέσει να παρακολουθώ. Αυτή την περίοδο γράφω μια καινούργια παράσταση, που μακάρι το καλοκαίρι να πάει σε περιοδεία. Αλλιώς, αν δεν τα καταφέρουμε, και πάλι θα μας φιλοξενήσει το διαδίκτυο. Η προηγούμενη παράσταση «Ο κακός παράδεισος» αγαπήθηκε πάρα πολύ από τον κόσμο και τώρα πάμε για καινούργια. Θέλω να βλέπω τον κόσμο να αντιδρά σε ό,τι συμβαίνει, και στο stand up comedy έχουμε αυτή την αμφίδρομη επικοινωνία…
Ο κόσμος αντιδρά σε πολλά. Πώς σου φάνηκε που αγκάλιασε μεμιάς την αλήθεια της Σοφίας Μπεκατώρου για τη σεξουαλική κακοποίησή της;
Μπράβο στη μεγάλη αυτή αθλήτρια που μίλησε. Εκανε πολύ καλά για τα νέα κορίτσια. Επειτα ήρθε στην επιφάνεια και η καταγγελία της 11χρονης αθλήτριας. Ακουσα όσα είπε ο άνδρας που κατηγορείται για τον βιασμό της και έμεινα άφωνος. Ηθελε, λέει, να την παντρευτεί. Τι λογική είναι αυτή; Να σου ανοίξω με μια πέτρα το κεφάλι, γιατί μπορώ να σε πάω να σου κάνω εγχείρηση; Πραγματικά, όταν το άκουσα, σταυροκοπήθηκα. Είπα: «Δεν γίνεται να λέγονται τέτοια πράγματα». Μιλάμε για 11 χρονών παιδί! Η κοινωνία μας έχει αντιδράσει. Μεγάλη δημόσια κατακραυγή. Η Δικαιοσύνη έχει τώρα τον λόγο. Η κοινωνία έχει το αισθητήριο του δικαίου. Το θέμα είναι με την ταχύτητα που θα δράσει η κοινωνία να δράσει και η δικαιοσύνη και να μην ασχοληθεί με τα ρούχα που έβρεξε η κυρία του τρίτου της κυρίας του δευτέρου. Γιατί οι Ελληνες είμαστε δικομανείς και μπλοκάρει και φρακάρει η Δικαιοσύνη με υποθέσεις άνευ ουσίας. Οταν υπάρχουν τόσες σοβαρές καταγγελίες, ολέθριες για αθώα θύματα, με βία, κακοποίηση, θα πρέπει όλα να γίνονται άμεσα.
Η σάτιρα είναι καλοδεχούμενη στην τηλεόραση;
Κάποτε ναι, κάποτε όχι. Πάντως, εγώ έβλεπα και το «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» και τους «Ράδιο Αρβύλα». Γενικότερα, θα έλεγα όμως ότι η σάτιρα, αν και είναι πολύ αγαπητή από τον κόσμο, από τα κέντρα της εξουσίας δεν είναι και τόσο. Σε μεγάλο βαθμό προτιμούν τη φίμωσή της, αλλά αυτή βρίσκει τον τρόπο να ανθεί. Η σάτιρα είναι πολύ μπροστά και βλέπει το μέλλον.
Πώς βλέπεις τα ριάλιτι;
Με κάποια γελάω. Πώς το λέει ο εθνικός μας εργένης, ο Παναγιώτης; «Εχω αρχίσει να έχω έντονα συναισθήματα για πολλές κοπέλες εδώ μέσα». Αυτό δεν το λέει μόνο ο Παναγιώτης. Εχω έναν φίλο που το λέει συχνά, γιατί ταυτόχρονα είναι ερωτευμένος με δυο τρεις. Τα ριάλιτι είναι μέσα στην τηλεοπτική μας πραγματικότητα και λειτουργούν με βάση την «κλειδαρότρυπα». Ο κόσμος τα χαζεύει, γιατί δεν πολυσκέφτεται και όταν τα βλέπει. Δεν απαιτούν την προσοχή του. Εμένα πιο πολύ με προβληματίζουν οι παίκτες. Οι άνθρωποι που δηλώνουν συμμετοχή και νομίζουν ότι έγιναν κάτι, επειδή βγήκαν για λίγο στην τηλεόραση, και πιστεύουν ότι έπιασαν την καλή. Οταν θα σβήσουν τα φώτα και αυτοί θα έχουν χρησιμοποιηθεί ως προϊόντα, τι θα κάνουν άραγε; Γιατί όλη αυτή η δημοσιότητα είναι απότομη και τρελαίνει. Στο «Big Brother» φέτος, με τις δηλώσεις περί βιασμού, τα πράγματα παρεκτράπηκαν. Η «κλειδαρότρυπα» έχει τηλεθέαση, ΟΚ. Αλλά μια παραγωγή αν δεν μπορεί να ελέγξει τη συμπεριφορά των παικτών, υπάρχουν και παρατράγουδα. Πάντως, και το τηλεοπτικό κοινό δεν είναι αθώο με το 40% και το 30% τηλεθέαση. Γιατί τα βλέπει όλα αυτά; Κάτι του αρέσει; Το κουτσομπολιό;
Θα δήλωνες συμμετοχή σε ένα ριάλιτι;
Στο «Survivor» με τίποτα, τρώω κάθε τρεις ώρες. Αλλά ριάλιτι έχει γίνει η ίδια μας η ζωή στην Ελλάδα, με την πανδημία και την οικονομική κρίση. Εδώ είναι η επιβίωση, όχι στον Αγιο Δομίνικο. Εδώ έχει σκληρύνει το πράγμα για το φαγητό και το μεροκάματο. Το «Big Brother», από την άλλη, γιατί πρέπει να το ζήσω; Το ζω κάθε Κυριακή σπίτι μου ή σε μεγάλες γιορτές και σχόλες. Αν πηγαίνατε σε μια ελληνική οικογένεια το Πάσχα πριν από την πανδημία, θα βλέπατε κουμπάρους, μπατζανάκια, αδέλφια να τσακώνονται και να γελούν. Από τα ριάλιτι εξαιρώ τα τάλεντ σόου τύπου «The Voice». Εκεί πάνε παιδιά που τους αρέσουν η μουσική και το τραγούδι. Εκεί θα πήγαινα.
Ο μπαμπάς σου είναι ιερέας. Πιστεύεις;
Ναι, πιστεύω. Πιστεύω στον Θεό, στην ομορφιά της φύσης, στην αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, στη δύναμη του εαυτού μου. Πιστεύω και δεν θέλω να επιβληθώ στον πλανήτη και στο σύμπαν με το ζόρι, να τα καταστρέψω. Σέβομαι τη θρησκεία του άλλου και δεν μου αρέσουν οι φανατισμοί και οι υπερβολές. Επίσης, πιστεύω στη δύναμη του πολιτισμού…
Η πανδημία μάς στέρησε το θέατρο όμως…
Οι επιστήμονες, οι γιατροί κάτι ξέρουν παραπάνω. Αλλά όσο σημαντική είναι η τροφή για το σώμα, άλλο τόσο σημαντικό είναι το γέλιο για την ψυχή. Το θέατρο το καλοκαίρι μπορεί να λειτουργήσει σε ανοιχτούς χώρους, με αποστάσεις, καθώς το καλοκαίρι μειώνονται και τα κρούσματα. Αυτό που ζούμε είναι κάτι πρωτόγνωρο. Η κλεισούρα στον άνθρωπο θα έχει φοβερές ψυχολογικές συνέπειες και ο πολιτισμός είναι αναγκαίος, γιατί σου δίνει αισιοδοξία και όνειρο. Με πειράζει πολύ που στα κανάλια ακούω διάφορους λοιμωξιολόγους να λένε ωμά, ψυχρά «ξεχάστε το Πάσχα, ξεχάστε τα άλλα Χριστούγεννα». Τι είναι αυτά; Κόβουν του κόσμου τα πόδια. Ο κόσμος τα ακούει όλα αυτά μέσα σε μια καραντίνα. Εχουν σκεφτεί τι κάνουν στην ψυχολογία του; Μια τέτοια αλήθεια δεν μου αρέσει όπως λέγεται. Χρειάζεται διαχείριση στην ψυχολογία του κόσμου και όχι να του λες «ξέχασέ τα όλα». Οι νέοι μπορεί και να αντιδράσουν σε όλα αυτά, δεν μπορείς να παραβλέψεις ότι ο άνθρωπος έχει γεννηθεί από τη φύση του ελεύθερος και δεν μπορεί και τις πολλές απαγορεύσεις. Ηδη έχουν αρχίσει οι διαδηλώσεις. Οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές ούτε παιχνίδια. Χρειάζεται ευαισθησία.
Το βλέπεις αυτό και στο «Ταξί»;
Ναι. Οι άνθρωποι έχουν και ευαισθησία και πλάκα. Θυμάμαι την ερωτική εξομολόγηση δυο νέων στο ταξί, τη μανία μιας γυναίκας να μπει στο ταξί γιατί περίμενε πολύ στη στάση ενώ ήδη είχα παίκτες μέσα στο ταξί. Ρίξαμε πολύ γέλιο. Μια κοπέλα που δεν θυμόταν πότε γιόρταζε ο Άγιος Στέφανος και είχε τρελαθεί, γιατί Στέφανο είχε συγγενικό της πρόσωπο. Είναι ωραία τηλεόραση το «Ταξί». Το χιούμορ είναι αφροδισιακό. Ο άνδρας που κάνει μια γυναίκα να γελά έχει κατακτήσει την καρδιά της. Το χιούμορ έχει μια ομορφιά. Και μια ελευθερία.
Ωραία λέξη η ελευθερία…
Ποιος θα πίστευε ότι 200 χρόνια από το 1821 πάλι οι Έλληνες για την ελευθερία θα κάναμε λόγο και θα αγωνιζόμασταν. Τι να ευχηθώ και πάλι στους Έλληνες; Καλή λευτεριά!
