Η Χριστίνα είναι η πρώτη Ελληνίδα που απέκτησε παγκόσμιο τίτλο (της ομοσπονδίας WBO) στην πυγμαχία, στην κατηγορία των 63 κιλών. Στις 24 Μαρτίου νίκησε την αήττητη Καναδή Κάντι Γουάιατ. Η 31χρονη πυγμάχος πέτυχε τη 13η νίκη της, ενώ η μία και μοναδική ήττα της έχει σημειωθεί σε αγώνα πριν από τρία χρόνια.
- Συνέντευξη στον
Παναγιώτη Λιάκο
Αυτή η γυναίκα δεν μοιάζει με πολλές, αλλά δίνει ένα παράδειγμα που μπορούν να ακολουθήσουν οι περισσότερες. Πειθαρχία, αγωνιστικότητα, σύστημα στην καθημερινότητα, φιλοσοφική ενατένιση της ζωής, συγκέντρωση στον εαυτό και πίστη στον Ελληνισμό.
Ειδικά το τελευταίο «υλικό» από τη συνταγή της επιτυχίας της η ίδια το θεωρεί εξαιρετικά πολύτιμο. Δεν πρέπει να υπάρχουν δα και τόσo πολλές γυναίκες που πριν από αγώνα μποξ συγκεντρώνονται και παίρνουν θάρρος για την αναμέτρηση λέγοντας τον ορφικό ύμνο της θεάς Ηρας και τον ύμνο της Μνημοσύνης! Η προσωπικότητα και το στιλ της Χριστίνας Λιναρδάτου – Ντουράν, με πατέρα από την Ελλάδα και μητέρα από τη Δομινικανή Δημοκρατία, παραπέμπει σε τύπο μαχήτριας που συναντάμε στην ελληνική μυθολογία. Iσως γι’ αυτό έχει και το παρατσούκλι «Μέδουσα». Η συνέντευξη μαζί της ήταν μάθημα ζωής.
- Πειθαρχία, ας ξεκινήσουμε από αυτό. Τι είναι για σένα η πειθαρχία, πώς μπορεί να την αποκτήσει κάποιος;
Η πειθαρχία είναι το να βάζεις ένα στόχο και να δουλεύεις πάνω σε αυτόν, να έχεις στο μυαλό σου το πρόγραμμά σου και ό,τι και να γίνει να μην ξεφεύγεις από αυτό. Να μην παρεκκλίνεις είναι η σωστή λέξη. Πώς την αποκτάς; Δουλεύοντας σιγά σιγά. Είναι βασικά θέμα εξάσκησης. Δεν την αποκτάς κατευθείαν. Μπορεί ακόμη στο διάστημα που έχεις πειθαρχία να ξεφύγεις για λίγο. Είναι πολύ δύσκολο να ξαναμπείς στην πειθαρχία. Πειθαρχία είναι να ακολουθείς το πρόγραμμα και να κάνεις όλα αυτά που πρέπει, για να έχεις το αποτέλεσμα που χρειάζεται. Π.χ. εγώ ως πυγμάχος πρέπει να ακολουθώ ένα πρόγραμμα διατροφής, πρέπει να κάνω τρεξίματα για τη φυσική μου κατάσταση, ασκήσεις ενδυνάμωσης, που πρέπει να τα ακολουθώ κατά γράμμα. Μετά είναι κι άλλα πράγματα που οφείλω να ακολουθώ, όπως το πρόγραμμα της ξεκούρασης. Στο μποξ πρέπει να ξεκινάς νωρίς, να ξεκουράζεσαι αρκετά για να αποδίδεις μετά, και υπάρχει κι η αποτοξίνωσή σου. Μπορεί να θέλεις να πίνεις ανά διαστήματα κάποια βότανα, ή οτιδήποτε άλλο σχετικό με την αποβολή τοξινών από τον οργανισμό.
- Δυσκολεύτηκες να αποκτήσεις πειθαρχία ή την είχες από μικρή;
Από μικρή την είχα. Πάντα ήμουν πειθαρχημένη, αλλά γενικά είναι δύσκολο να την έχεις διαρκώς, το ξέρω – ειδικά μετά τη λήξη κάθε αγώνα. Εχω κάποιο κενό μετά τον αγώνα, μια βδομάδα που δεν έχω προγραμματισμένο κάτι. Υστερα, για να ξαναμπώ στο πρόγραμμά μου, είναι λίγο πιο δύσκολο. Δηλαδή μια που θα βγεις μια βόλτα κι ύστερα πάλι θα πρέπει να περιοριστείς.
- Εχεις γράψει για τις θυσίες που πρέπει να κάνει ένας αθλητής. Μπορείς να τις εξηγήσεις; Τι θυσίασες για να φτάσεις ως εδώ;
Πάρα πολλά. Ας πούμε, για αρχή θυσιάζεις τις κοινωνικές σου σχέσεις. Δεν μπορείς να έχεις πολλές επιλογές μετά. Ακόμα και ένα τηλεφώνημα αν θες να κάνεις, αν έχεις ένα πρόγραμμα και το ακολουθείς κατά γράμμα, είναι δύσκολο να δώσεις ακόμα και τα δύο λεπτά για να προλάβεις να κάνεις και αυτό το τηλεφώνημα. Θυσία είναι και το να φύγεις από το σπίτι σου ή να κάνεις μια προετοιμασία για λόγους αγωνιστικούς. Εχω φύγει από την Ελλάδα για καιρό… Είναι δύσκολο να αφήνεις πίσω σου αυτούς που αγαπάς, να αφήνεις πίσω σου φίλους, γνωστούς, τα κατοικίδιά σου… Θυσία είναι η πειθαρχία που είπαμε. Για να έχεις πειθαρχία, πρέπει να θυσιάσεις πολλά.
Το βασικότερο είναι αυτό που είχα διαβάσει κάποτε σε ένα βιβλίο: Για να κάνεις αυτό που θες, πρέπει να θυσιάσεις αυτό που είσαι. Οπότε η πιο σημαντική θυσία -πιστεύω- είναι αυτή. Θυσιάζεις αυτό που είσαι, θυσιάζεις τον εαυτό σου για να πετύχεις έναν στόχο μεγάλο, έναν στόχο που έχεις θέσει.
- Διαπιστώνω ότι εδώ στο γυμναστήριο είναι αναρτημένα σε περίοπτες θέσεις πολλά ρητά από την αρχαία Ελλάδα. Πολλά εξ αυτών είναι δελφικά παραγγέλματα. Το δικό σου το παρατσούκλι είναι Μέδουσα. Πώς έχει λειτουργήσει σε εσένα η αρχαία Ελλάδα; Πώς επηρέασε το αγωνιστικό σου πνεύμα;
Ο προπονητής μου ασχολείται πολύ με την αρχαία Ελλάδα. Πιστεύει ότι η παιδεία και ο αθλητισμός είναι πολύ σημαντικά για τον άνθρωπο, για να πετύχεις και γενικά για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα. Στην προπόνηση έχω αφιερώσει πολλές ώρες με τον προπονητή μου για να καταλάβω κάποια πράγματα ξεκινώντας, ας πούμε, από τον φόβο – γιατί φοβάσαι μέσα στο ρινγκ, τι έχεις να αντιμετωπίσεις, φοβάσαι ακόμα και τι βρίσκεται μέσα σου. Εχουμε δουλέψει πολύ με τον προπονητή μου σε αυτά τα πράγματα και γενικά βρίσκει αυτό που χρειάζεται για να με βοηθήσει να ξεπεράσω τον φόβο.
- Με άξονα και την αρχαία ελληνική γραμματεία δουλεύεις ψυχολογικά την προετοιμασία σου;
Οχι μόνο την προετοιμασία μου…
- Και τον χαρακτήρα σου;
Ναι. Είναι πράγματα που με έχουν κάνει άλλον άνθρωπο. Δεν μετράει για εμένα και σε εμένα η προπόνηση μόνο. Πάνω απ’ όλα είναι ο παράγοντας άνθρωπος. Οσα με έχει διδάξει ο προπονητής μου με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ. Μάλιστα, πριν από τους αγώνες μας λέμε πάντα τον ύμνο στην Ηρα, που είναι ο ύμνος προς την ψυχή. Και στη Μνημοσύνη… Η αρχαία Ελλάδα έχει πολλά πράγματα, που λένε πώς ένας άνθρωπος μπορεί να βελτιωθεί και πώς ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει ενάρετος μέσα από τη μυθολογία, μέσα από την κλασική γραμματεία, τη φιλοσοφία… Εγώ θαυμάζω αυτό το πνεύμα της αρχαιότητας.
- Φόβος. Μίλησες για τον φόβο. Πώς ξεπερνάει κανείς τον φόβο και τι ρόλο παίζει στη ζωή μας αυτό το αίσθημα;
Ο φόβος -πιστεύω- παίζει στις ζωές μας έναν ρόλο που οδηγεί με τον τρόπο του στην αυτοβελτίωση. Αρκεί να μπορείς να δουλέψεις. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει φόβο μέσα του. Είναι καθαρά ένα ένστικτο, υπάρχει μέσα μας ούτως ή άλλως, το θέμα είναι να ξεπερνάμε τους φόβους να δουλεύουμε πάνω στους φόβους. Μπορεί να είναι πάρα πολλοί, μπορεί να είναι ένας, να μην τον γνωρίζουμε και να βγαίνει ξαφνικά. Π.χ. στο ρινγκ μέσα που έχεις τον αντίπαλο ξέρεις ότι μπορεί να σε χτυπήσει. Αυτός ο φόβος ότι μπορεί να σε χτυπήσει, ουσιαστικά, είναι ο φόβος του θανάτου.
- Εσύ πώς το ξεπερνάς;
Με εξάσκηση, δουλεύοντάς το, κάνοντας συζητήσεις. Για να βρεις τη λύση, πρέπει να δεις ποιο είναι το πρόβλημα. Π.χ. ο μεγαλύτερός μου φόβος στον αγώνα είναι (επειδή κάνω πάρα πολλά πράγματα) ότι δεν θα κάνω όλα όσα θα μπορούσα να κάνω, συνδυασμούς κινήσεων, τεχνικές κ.λπ. Αυτό που θέλω να πετύχω πάντα είναι να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και να προσφέρω ό,τι καλύτερο γίνεται, να αγαπήσει ο κόσμος αυτό που βλέπει. Οχι να δει απλά ξύλο, ξέρεις…
Αλλά πάντα φοβόμουν ότι θα ξεχάσω πράγματα, ότι θα κολλήσω κάπου. Μια φορά που τα έλεγα στον προπονητή μου απάντησε «αν ξεχάσεις, είμαι εγώ εδώ για να σου τα θυμίσω. Αλλά ας μη σε ενδιαφέρουν οι γύρω σου, καλύτερα». Τότε μου εξιστόρησε το περιστατικό, όπου κάποιος στην αρχαιότητα ρώτησε το μαντείο το Δελφών «πώς θα είμαι ο καλύτερος και πώς θα αριστεύσω». Και του απάντησαν ότι «θα αριστεύσεις, θα πρωτεύσεις, όταν θα αποβάλεις την αγωνία της φιλοπρωτίας». Πολύ διδακτικό αυτό. Να μη σε ενδιαφέρει ούτε τι είναι οι άλλοι ούτε ποιοι είναι ούτε τι βρίσκεται πέρα από σένα. Να σε ενδιαφέρουν μόνο ο εαυτός σου· όλες οι πτυχές του αγαθές και κακές και να λειτουργείς κατά τον θεϊκό νόμο. Πολλές φορές, όταν αρχίζω και με πιάνει άγχος για τους γύρω μου, μου έρχεται αυτό στο μυαλό και το σκέφτομαι, το σκέφτομαι, το λέω και το ξαναλέω μέσα μου και με βοηθάει πάρα πολύ. Θυμάμαι ότι δεν πρέπει να σκέφτομαι τι βρίσκεται έξω μου. Πρέπει απλά να κάνω αυτό που θέλω να κάνω…
- Μίλησες για θυμό. Τι σε θυμώνει;
Με θυμώνουν πολλά πράγματα, γιατί άνθρωπος είμαι, δεν μπορώ να τα διαχειρίζομαι εύκολα αυτά. Γενικά είμαι πολύ νευρική, πολύ νευρική, δεν μου φαίνεται, αλλά γι’ αυτό κάνω και την πολεμική τέχνη, που με ηρεμεί πάρα πολύ. Νευριάζω εύκολα αν στον αγώνα με σπρώχνουν, με αγκαλιάζουν. Αυτά προσπαθώ να τα ελέγχω. Αν δεν τα ελέγχεις αυτά στο μποξ, μπορεί να σου κοστίσει. Για αρχή μπορεί να γίνει ο αγώνας πολύ άσχημος. Αν αρχίσει τώρα ο άλλος να σε σπρώχνει, σε κατεβάζει στο επίπεδό του. Εσύ κανονικά πρέπει να έχεις σκοπό πέρα από τους τίτλους και τις νίκες. Οταν έχεις σκοπό να προσφέρεις και όμορφο θέαμα, δεν επιθυμείς να έρχεται ο άλλος να σε σπρώχνει. Στις γυναίκες γίνεται συχνά αυτό. Οι γυναίκες είναι που τα κάνουν αυτά τα μαλλιοτραβήγματα, εγώ δεν θέλω να γίνονται τέτοια. Ε, λοιπόν, υπάρχουν περιπτώσεις που σε βγάζουν εκτός εαυτού!
- Στην καθημερινότητα τι σε εκνευρίζει;
Στην καθημερινότητα με εκνευρίζει να με βγάζουν εκτός προγράμματος, εκνευρίζομαι με κάποια πράγματα με τον εαυτό μου. Είμαι κάπως τελειομανής. Νευριάζω όταν δεν κάνω τα πράγματα όπως πρέπει. Γενικά με αυτά δεν ασχολούμαι πολύ πλέον, με κάποιους φίλους π.χ. τι θα πουν, τι θα κάνουν κ.λπ. Τώρα πια τα νεύρα μου είναι πιο περιορισμένα, γιατί δεν έχω πολλά «πάρε δώσε»…
- Ξεπερνάς τα όρια στην προπόνηση;
Ναι, αλλά όταν χρειάζεται. Μια περίοδο έκανα πάρα πολλά βάρη για ενδυνάμωση. Περίπου για 4-5 μήνες που δεν είχα αγώνα έκανα πολλά βάρη, δηλαδή έκανα τόσο πολλά βάρη, που έφτανα στο σημείο να θέλω να κάνω εμετό, σε σημείο να ζαλίζομαι. Οταν ξεπερνάς τον εαυτό σου και φτάνεις στα όριά σου, φτάνεις να ζαλίζεσαι, φτάνεις να θες να κάνεις εμετό. Δεν το προτείνω, αλλά καμιά φορά συμβαίνει στον πρωταθλητισμό.
Στον Αγιο Δομίνικο κάναμε προπόνηση κάπου 5 το απόγευμα και εκεί είναι πάντα καλοκαίρι. Το προπονητικό κέντρο βρισκόταν σε ένα πολύ φτωχό μέρος, αλλά είχε πάρα πολύ καλούς αθλητές. Μπορεί να ήταν καλοί οι αθλητές, αλλά οι συνθήκες δεν ήταν καθόλου καλές, οπότε πήγα εκεί, έκανα προπόνηση, στην τουαλέτα η κατάσταση ήταν χάλια και δεν υπήρχε τίποτα στον χώρο, παρά μόνο δύο σάκοι του μποξ, ένας εδώ, ένας εκεί. Τριάντα άτομα βρίσκονταν μέσα και μιλάμε για έναν χώρο μικρό, με τσίγκο από πάνω. Κι αυτός υπερθερμαινόταν και ήμασταν όλος ο κόσμος μέσα και αυτό μύριζε και έκανε υπερβολική ζέστη, σε σημείο να θες να λιποθυμήσεις, και μερικές φορές προσπαθούσα να πάω στην τουαλέτα και σχεδόν δεν προλάβαινα να φτάσω εκεί γιατί το σώμα μου δεν άντεχε άλλο, ένιωθα ότι θα λιποθυμήσω.
- Το μποξ στις γυναίκες το προτείνεις;
Ω, ανεπιφύλακτα! Γιατί καταρχάς σού προσφέρει αυτοπεποίθηση, καλή διάθεση. Γίνεσαι πιο ευδιάθετη με αυτό. Δεν είναι βαρετό, δεν είναι ένα πράγμα που θα κάνεις με ανία και σαν αγγαρεία. Αν μάθεις μποξ, θα μπορείς να αμύνεσαι καλά. Να μην κοροϊδεύουμε κανέναν: δεν αμύνεσαι καλά από τη μια στιγμή στην άλλη, θέλει εξάσκηση, θέλει χρόνο. Μαθαίνεις να είσαι πιο έτοιμος σε διάφορες καταστάσεις, αποκτάς μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και σίγουρα κατακτάς κάποια… πραγματάκια που μπορεί να σε βοηθήσουν σε κάποια δύσκολη κατάσταση.
- Ο τίτλος που πήρες τώρα είναι;
Αυτός της WBΟ World (World Boxing Organization). Πρόκειται για μια από τις κορυφαίες ομοσπονδίες στον κόσμο.
- Οι στατιστικές των αγώνων σου;
Εχω 11 νίκες και μία ήττα. Από τις νίκες μου οι 6 ήταν με νοκάουτ.
- Από αγωνιστικό πνεύμα πώς βλέπεις την Ελλάδα, ποιοι είναι οι πιο σφοδροί αγωνιστές, εκείνοι που δεν τα παρατάνε και χαρακτηρίζονται από ξεχωριστή μαχητικότητα;
Η Αμερική έχει πολλούς πρωταθλητές. Η Ελλάδα, όμως, αναλογικά με τον πληθυσμό της και παρά τα οικονομικά προβλήματα, πάει πολύ καλά. Πολλοί αθλητές προχωρούν αγωνιστικά και πολλοί αθλητές έχουν σημαντικές επιτυχίες. Εδώ δεν θα σου δώσουν τα εισιτήριά σου για να πας να παίξεις σε ένα πανευρωπαϊκό ή αλλού, αλλά ξέρω ότι πολλοί αθλητές τα καταφέρνουν μόνοι τους, με το σπαθί τους και όχι με βοήθεια άλλων, όχι με βοήθεια από το κράτος, Ναι, η Ελλάδα έχει πάρα πολλή ψυχή, είμαστε αγωνιστές. Κι οι Μεξικανοί είναι σκληρά καρύδια. Δεν κάνουν πίσω, είναι μαχητές, πάνε μπροστά και γενικά η Λατινική Αμερική πιστεύω ότι έχει πολλούς μαχητές. Οι Δομινικάνοι ξεχωρίζουν και οι Αργεντίνοι και άλλοι…
