Ο λαϊκός τραγουδιστής Κώστας Καρουσάκης με τη «χρυσή» ιστορία στο ελληνικό πεντάγραμμο σηκώθηκε από το αναπηρικό αμαξίδιο «σιδερένιος» και έτοιμος να επιστρέψει στα καλλιτεχνικά λημέρια του με νέα δισκογραφία που θα αφήσει εποχή!
Για τρία χρόνια ανέβηκε έναν γολγοθά κλεισμένος στο σπίτι του όπου ανέρρωσε από σοβαρούς τραυματισμούς, σπασμένο χέρι και ισχίο, κι όμως δεν το έβαλε κάτω. Τη δύσκολη και βαριά περίοδο της ζωής του εκμεταλλεύτηκε δημιουργικά γράφοντας, συνθέτοντας και ερμηνεύοντας 30 νέα κομμάτια, ρεμπέτικα, λαϊκά και νησιώτικα, σε ένα συλλεκτικό διπλό cd με τίτλο «Δεύτερη ζωή».
Επηρεασμένος από όσα άσχημα συνέβησαν και πλέον αποτελούν μακρινό εφιάλτη, έκανε τον πόνο… πενιά, και τις ώρες τις ατελείωτες, στίχους και ομοιοκαταληξίες, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην πολύχρονη και επιτυχημένη καριέρα του.
‘Ενα από τα τραγούδια με άρωμα Σμύρνης και τίτλο «Ο Παναγιώτης ο Μπιρίμπας» είναι αφιερωμένο στη σύζυγό του Γιούλη, την έμπνευσή του, το άλλο του μισό, τη μεγάλη του αγάπη.
«Επαιρνε τις μουντζουρωμένες σελίδες, τις έβαζε σε τάξη, τις καθαρόγραφε και μετά μου τις έφερνε τακτοποιημένες και ατσαλάκωτες! Εκανε την πιο σκληρή δουλειά και την ευχαριστώ τη Γιούλη μου για όλα. Για μήνες κοιμόταν στα πόδια μου, μη και ξυπνήσω και δεν το καταλάβει. Εκείνη μου έδινε νερό, με τάιζε, με εξυπηρετούσε στις βασικές μου ανάγκες» εξομολογήθηκε στην «Espresso» και την δημοσιογράφο Δήμητρα Δάρδα.
Η Τρίτη 3 Δεκεμβρίου θα είναι μια μεγάλη μέρα γιορτής για τον Κώστα Καρουσάκη. Στον Πολυχώρο του Δημαρχείου Παλαιού Φαλήρου, στις 6 το απόγευμα, θα παρουσιάσει τη νέα του δουλειά ερμηνεύοντας live τα τραγούδια του, αλλά και παλιές «χρυσές» επιτυχίες του, παρέα με γνωστούς συναδέλφους του, από το λαϊκό πάλκο, και φυσικά την κόρη του, την τραγουδίστρια Ελένη Καρουσάκη.
Το απίστευτο ξύλο έναν σκύλο
Ο Χιώτης συνθέτης συγκλόνισε το πανελλήνιο πριν από τρία χρόνια, όταν έπεσε θύμα άγριου ξυλοδαρμού από άγνωστο άνδρα ύστερα από φραστικό τους επεισόδιο για έναν σκύλο. Ο 40χρονος δράστης, όπως ισχυρίστηκε ο Κώστας Καρουσάκης και στη μήνυση που κατέθεσε κατ’ αγνώστων, τράβηξε τον σκύλο από το λουρί, τον έδωσε σε μια κοπέλα που τον συνόδευε και στη συνέχεια του επιτέθηκε πισώπλατα με γροθιές και κλοτσιές, βρίζοντάς τον χυδαία προτού εξαφανιστεί.
Χτυπημένος άσχημα, αιμόφυρτος και σε κατάσταση σοκ, ο 75χρονος σήμερα καλλιτέχνης μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε ιδιωτική κλινική όπου υποβλήθηκε σε πολύωρη χειρουργική επέμβαση.
Ο πολυτραυματίας Κώστας Καρουσάκης νοσηλεύτηκε για αρκετές μέρες στο νοσοκομείο, και στο σπίτι του επέστρεψε με αναπηρικό καροτσάκι, κολάρο στον λαιμό, γύψους και ψυχολογία στο μηδέν. Η βελτίωση της υγείας του γινόταν αργά και βασανιστικά, με τη σύζυγό του Γιούλη Καρουσάκη φύλακα άγγελό του και την κόρη του Ελένη Καρουσάκη από κοντά. «Ευτυχώς δεν με τραυμάτισε στον λαιμό κι έχω ακόμα τις χορδές μου, τη φωνή μου» μας λέει συγκινημένος.
Ο Κώστας Καρουσάκης σπάνια δίνει συνεντεύξεις. Ομως αυτή τη φορά θέλει να εκφράσει τα παράπονά του. «Είναι δυνατόν εκπομπές σαν του Σπύρου Παπαδόπουλου, που τιμάει το ελληνικό τραγούδι και τους δημιουργούς του, να μη με έχει καλέσει ποτέ; Εχω μια δισκογραφία θεόρατη, σουξέ, τραγούδια που παίζουν κάθε μέρα στα ραδιόφωνα, με αφιερώματα στο έργο μου, κι όμως η εκπομπή “Στην υγειά μας” δεν ήρθε ποτέ σε επαφή μαζί μου. Δεν θα με δείτε συχνά στις τηλεοράσεις ούτε δίνω συνεντεύξεις, αλλά δεν θα έλεγα όχι σε ένα κάλεσμα παρεΐστικο, με φίλους και συναδέλφους να αναβιώσουμε βραδιές παλαιότερων δεκαετιών με θρυλικά τραγούδια που άφησαν εποχή» αναφέρει στην «Espresso» ο ερμηνευτής.
Η φονική παραγγελιά του Κοεμτζή στη «Νεράιδα της Αθήνας»
Στις σελίδες του βιβλίου του υπάρχει καρέ καρέ η περιγραφή της περιβόητης παραγγελιάς με πρωταγωνιστή τον Νίκο Κοεμτζή στο κέντρο «Νεράιδα της Αθήνας». Εκεί τραγουδούσε ο Κώστας Καρουσάκης μαζί με τον Τάκη Αθανασιάδη, στην πίστα του οποίου έγινε το μεγάλο φονικό και από νωρίς ο πρώτος κατάλαβε πως εκείνο το βράδυ δεν θα τελείωνε καλά. «Απόκριες 1973, το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Δεν έβρισκες καρέκλα να καθίσεις. Είθισται σε όλα τα νυχτερινά κέντρα ο μετρ να κρατάει ένα τραπέζι μπροστινό, σε περίπτωση που κάποιος επώνυμος έρθει ξαφνικά και ζητήσει “πρώτο τραπέζι πίστα”. (…) Μπήκε ξαφνικά μια παρέα πέντε ατόμων, τρεις άντρες και δυο γυναίκες. Αυθαίρετα πήγαν και κάθισαν σε εκείνο το ρεζερβέ, πλαϊνό μπροστινό τραπέζι. Ο μετρ δεν έφερε αντίρρηση και ο σερβιτόρος έβαλε ουίσκι. Εκείνη την ώρα ήμουν στην πίστα. (…) Ο κόσμος εκείνη τη βραδιά του Σαββάτου ήταν στα μεγάλα του κέφια, χόρευε και διασκέδαζε με την ψυχή του. Τότε ο ένας στην παρέα των πέντε ατόμων, που στη συνέχεια απεδείχθη πως ήταν αδελφός του Νίκο Κοεμτζή, με φώναξε κοντά του για να μου πει κάτι. (…) “Θα μου πεις μια παραγγελιά, τις Βεργούλες, για να χορέψω”. “Δεν μπορώ” του απάντησα σκύβοντας προς το τραπέζι του. “Κοίτα τι γίνεται! Χορεύουν τόσοι άνθρωποι”. Μου γνέφει απειλητικά με τη γνωστή χειρονομία, βάζοντας τον δείκτη του χεριού του στα χείλη του. “Οταν θα κατέβεις, θα τα πούμε…”».
Από ένστικτο, για να αποφύγει μια πιθανή φασαρία, ο Κώστας Καρουσάκης ύστερα από την απειλητική διάθεση του συγκεκριμένου πελάτη είπε ένα σλόου τραγούδι για να κατέβει ο κόσμος και τελείωσε το πρόγραμμά του νωρίτερα. Στην κουζίνα συναντήθηκε με τον Τάκη Αθανασιάδη, του περιέγραψε το σκηνικό και του ζήτησε να πει αυτός την παραγγελιά.
Έβγαλε το μαχαίρι του κι άρχισε να μαχαιρώνει όποιον έβρισκε μπροστά του
Η παρέα του Νίκου Κοεμτζή ζήτησε το τραγούδι και από τον Αθανασιάδη, που το έκανε, όμως ο κόσμος δεν κατέβαινε από την πίστα! «Ο αδελφός του Νίκου τον πίεζε να πει πως είναι παραγγελιά για να το χορέψει μόνος του. Ο Τάκης αρνήθηκε λέγοντάς του να το πει εκείνος στο μικρόφωνο (…) Εγώ ήμουν στην άκρη του διαδρόμου. Εκείνος δεν δίστασε, πήρε το μικρόφωνο στα χέρια του φωνάζοντας δυνατά: “Κατεβείτε κάτω, ρε, για να χορέψω εγώ! Παραγγελιά, δεν ακούτε, ρε; Φυσικά οι πελάτες δεν υπάκουσαν. Τότε εκείνος άρχισε να τους σπρώχνει βίαια. (…) Ο Νίκος Κοεμτζής, βλέποντας τη βαβούρα πάνω στην πίστα, ανέβηκε, έβγαλε το μαχαίρι του κι άρχισε να μαχαιρώνει όποιον έβρισκε μπροστά του. Είχε πάθει αμόκ. (…) Στην προσπάθειά μου να βρω κάποιον να ειδοποιήσει τα ασθενοφόρα, έφτασα στην έξοδο την ίδια στιγμή με τον Νίκο Κοεμτζή. Ηρθα πρόσωπο με πρόσωπο μαζί του. Τον κοίταξα και με κοίταξε. (…) Είναι μια σκηνή που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου» αναφέρεται στις σελίδες της βιογραφίας του.
Τη ζωή τού έσωσε ένας επιχειρηματίας, που είδε το σκηνικό, έσπρωξε μακριά τον τραγουδιστή και ο Κοεμτζής, κρατώντας ακόμα το μαχαίρι που έσταζε αίμα, χάθηκε στη νύχτα.
«Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ξεψύχησε στα χέρια μου»
Αυτό που δεν γνώριζε ο καλλιτεχνικός κόσμος ήταν πως η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ξεψύχησε στα χέρια του.
Η πρωτοπόρος Ελληνίδα στιχουργός είχε μεγάλη αδυναμία στον Κώστα Καρουσάκη. Εκείνη ήδη μεγάλη σε ηλικία κι εκείνος 18άρης όμορφος, με ωραία φωνή, έξυπνος και ευγενικός. «Η Ευτυχία κάπνιζε πολύ και, όταν τελείωνε ο ελληνικός καφές στο φλιτζάνι, έτρωγε με το δάχτυλο το κατακάθι» αναφέρει με ενθουσιασμό ο τραγουδιστής. Θυμάται τις τελευταίες της στιγμές στο Λαϊκό Νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν. «Θέλω να μου τραγουδήσεις τον Χότζα, αλλιώς το Μπιρ Αλλάχ» μου είπε σφίγγοντας το χέρι μου. Είχε πλήρη διαύγεια, κι εγώ 40 πυρετό, αλλά δεν της χάλασα το χατίρι. Οι στίχοι τής θύμιζαν το χωριό της το Αϊδίνι στην πατρίδα της. Της είπα τα δυο στιχάκια κι έκλεισε τα μάτια της. Δεν σάλεψε ξανά. Αυτό το ντοκουμέντο δεν το αναφέρει καμία ταινία και καμία παράσταση από αυτές που παρουσιάζονται τα τελευταία χρόνια» μας λέει ο Καρουσάκης κουνώντας το κεφάλι του.
«Στο βιβλίο μου λέω την αλήθεια»
Στη βιογραφία του με τίτλο «Τα λερωμένα… τ’ άπλυτα… της Νύχτας», που κυκλοφόρησε το 2008 κι επιμελήθηκε η συγγραφέας σύζυγός του Γιούλη Καρουσάκη, υπάρχει φωτογραφία-ντοκουμέντο. «Θέλω να τη δημοσιεύσετε... Γιατί λέω την αλήθεια. Μέχρι και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, που δεν ήταν ενήμερος για το γεγονός και δεν το συμπεριέλαβε στο βιβλίο του “Ολα είναι ένα ψέμα”, το διόρθωσε με δημοσίευμα στο περιοδικό “Δίφωνο”, περιγράφοντας την παρουσία μου στο πλευρό της Ευτυχίας λίγο πριν από την τελευταία της ανάσα» αποκαλύπτει ο Κώστας Καρουσάκης.
«Έκανε παρέα με ανθρώπους πολύ μικρότερούς της σε ηλικία. Θυμάμαι πως όλο καβγάδιζε με τους ενοίκους του διπλανού διαμερίσματος επειδή έκαναν φασαρία. Ήταν νεαροί φοιτητές. Ένα βράδυ τής χτύπησαν την πόρτα κι ευγενικά τη ρώτησαν γιατί συνέχεια τους επέπληττε. “Παλιόπαιδα, παίζετε χαρτάκι και δεν με καλείτε! Και μόνο που το σκέφτομαι, δεν μπορώ να κοιμηθώ” τους είπε. Της άρεσαν πολύ τα χαρτιά. Στο σπίτι της γνώρισα από τον Απόστολο Καλδάρα μέχρι τον Μάνο Χατζιδάκι. Ηταν δύστροπη, αλλά κορυφαία δημιουργός» θυμάται ο «γίγαντας» της πίστας, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία 13 χρονών.
