Πρωταθλήτρια Ελλάδος στην ξιφασκία με τον Παναθηναϊκό ΑμεΑ η Πένυ Σκάρου. Η δημοφιλής τραγουδοποιός, η οποία πριν από μερικά χρόνια έχασε το πόδι της έπειτα από τροχαίο με εγκατάλειψη, απέδειξε ακόμα μία φορά το μεγαλείο της ανθρώπινης θέλησης κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στη σπάθη γυναικών (κατηγορία Open A+B).
- Από τον Ηλία Μαραβέγια
Το φετινό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ξιφασκίας με αμαξίδιο, που έλαβε χώρα στην αίθουσα ξιφασκίας της ΕΟΞ, στο ΟΑΚΑ, βρήκε τον αθλητικό όμιλο ΠΑΟ ΑμεΑ να επαναλαμβάνει την περσινή του επιτυχία και τους αθλητές του να κερδίζουν έξι χρυσά μετάλλια, ανάμεσά τους και αυτό της Πένυς Σκάρου, που πέρυσι είχε βγει δεύτερη στην ίδια κατηγορία.
«Ενιωσα υπέροχα που πήρα το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο στην ξιφασκία με σπάθη και φυσικά το αφιέρωσα στη μητέρα μου, η οποία έχει παρακολουθήσει όλα τα πρωταθλήματα που έχω λάβει μέρος και είναι ο φύλακας άγγελός μου» δηλώνει στην «Espresso» η Πένυ Σκάρου, συμπληρώνοντας πως ήθελε πολύ αυτή τη διάκριση, καθώς ήταν για την ίδια ένα κίνητρο για να συνεχίσει. «Φυσικά δεν ήταν καθόλου εύκολο. Δεν σου κρύβω όμως ότι το έλεγα πως, μετά την περσινή μου δεύτερη θέση, φέτος θα έβγαινα πρώτη. Δεν το ήξερα, το ευχόμουν και το προσπάθησα. Και, όταν συνέβη, αισθάνθηκα υπερηφάνεια! Πρέπει να σου πω, πάντως, ότι για μένα κανένας τίτλος και κανένα μετάλλιο δεν μπορούν να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Αυτό είναι κάτι που πετυχαίνεις μέσα από τον αθλητισμό, με τις μάχες και τους αγώνες που δίνεις, και φυσικά πρέπει και να το θέλεις να γίνεις καλύτερος» σημειώνει. Η γυμναστική υπήρχε πάντα στη ζωή της γνωστής τραγουδοποιού, πλέον και πρωταθλήτριας Ελλάδας στη σπάθη γυναικών με αμαξίδιο. Μετά το ατύχημά της, ωστόσο, και αφού έβαλε το τεχνητό μέλος, ασχολήθηκε ακόμα πιο εντατικά με τον αθλητισμό.
«Αρχικά έπαιζα μπάσκετ με αμαξίδιο, ήμουν στην ομάδα της ΑΕΚ για έναν χρόνο.
Στη συνέχεια, ένας ψυχολόγος, ο Δημήτρης Πετρούνιας, με έστειλε στον Παναθηναϊκό, όχι όμως για να παίξω μπάσκετ, αλλά για να ασχοληθώ με την ξιφασκία. Κάτι είδε σε μένα και θεώρησε ότι μου ταίριαζε. Πηγαίνοντας, λοιπόν, στον ΠΑΟ γνώρισα τον Βασίλη Ντούνη και τον Πάνο Τριανταφύλλου, συναθλητές μου πλέον, τους είδα να ξιφομαχούν με τις μάσκες τους και είπα: “Ουάου, εδώ πρέπει να είμαι!” Φυσικά, τον πιο σημαντικό ρόλο έπαιξε ο προπονητής μου, ο Δημήτρης Κάζαγλης» μας λέει. «Ο αθλητισμός γενικά και η ξιφασκία ειδικά υπήρξαν διέξοδος για μένα, όχι μόνο λόγω του ατυχήματος – πέρασα και μια άλλη δύσκολη φάση τελευταία και είχα άσχημη ψυχολογία και πολύ θυμό μέσα μου. Οπότε με βοήθησε κι εκεί» εξομολογείται.
«Στο άθλημα της ξιφασκίας», εξηγεί η Πένυ Σκάρου, «μου αρέσει πολύ ο ρυθμός που υπάρχει, μάλλον επειδή παίζω και κρουστά. Εχεις ρυθμό με το ξίφος, είναι σαν να παίζεις ντραμς, είναι ένα είδος τέχνης η ξιφασκία, δεν είναι τυχαίο που το μαθαίνουν και στις σχολές υποκριτικής. Εχει μια άλλη αίγλη, είναι ιδιαίτερο άθλημα». Οσο για τη μεγαλύτερη δυσκολία σε αυτό, όπως αποκαλύπτει, την αντιμετώπισε πέρυσι, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. «Ημουν άπειρη ακόμη για να συμμετάσχω, έπαιξα εκεί με καταξιωμένους παραολυμπιονίκες. Σαν εμπειρία μου έδωσε βέβαια, όπως κάθε εμπειρία, εφόδια. Το χειρότερο όμως ήταν ότι έπεσα από το αμαξίδιο, με αποτέλεσμα να χτυπήσω πριν από τον αγώνα. Μετά έπρεπε να παίξω κανονικά, όπως και έκανα».
Το επόμενο αθλητικό βήμα της Πένυς Σκάρου, σε συνεννόηση πάντα με τον υποστηρικτή της Νίκο Ζαχαράτο, θα είναι στο Παγκόσμιο Κύπελλο που θα πραγματοποιηθεί στην Πολωνία τον ερχόμενο Ιούλιο. «Ταυτόχρονα ετοιμάζω και το live των γενεθλίων μου, που, όπως κάθε χρόνο, θα γίνει στις 24 Μαΐου. Φέτος θα το κάνω στο Capelo, στο Κολωνάκι, και θα έχω πολλούς guests που θα ανέβουν μαζί μου στο stage. Μάλιστα, στην αφίσα που έβγαλα για το birthday live μου ποζάρω μαζί με τη γάτα μου, τη Sushi. Παράλληλα, είμαι και στο στούντιο ετοιμάζοντας ένα νέο κομμάτι με τίτλο “Έχω φύγει…”» καταλήγει η τραγουδοποιός στις δηλώσεις της στην «Espresso».
Το θαύμα και ο οδηγός που παραμένει άφαντος
Ηταν ξημερώματα Σαββάτου 28 Ιουνίου 2014, όταν η Πένυ Σκάρου παρασύρθηκε με το μηχανάκι που οδηγούσε από άγνωστο όχημα στην οδό Πειραιώς. Αν και η τραγουδοποιός φορούσε κράνος, τραυματίστηκε πολύ σοβαρά, αφού ακρωτηριάστηκε το δεξί της πόδι από το γόνατο. Ο άνθρωπος που τη χτύπησε και την εγκατέλειψε αιμόφυρτη στον δρόμο παραμένει άφαντος μέχρι σήμερα. Η νεαρή γυναίκα εντοπίστηκε από διερχόμενους οδηγούς, που ειδοποίησαν το ΕΚΑΒ και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, δίνοντας αρχικά μάχη για τη ζωή της και ανεβαίνοντας στη συνέχεια έναν γολγοθά πορευόμενη πλέον με τεχνητό μέλος.
Σε μια συγκλονιστική συνέντευξη στην «Espresso» το καλοκαίρι του 2022, η Πένυ Σκάρου είχε αναφερθεί εκτενώς στο ατύχημα που δεν τη σκότωσε, αλλά την έκανε πιο δυνατή. «Δεν θυμάμαι πολλά από το βράδυ του ατυχήματος. Μόνο ότι είχα βρεθεί με κάτι φίλους μου, τους οποίους καληνύχτισα. Και μετά θυμάμαι καπνό… Τίποτε άλλο! Εχω κάνει delete μάλλον. Είναι άμυνα του οργανισμού αυτό, το έχω συζητήσει με τον ψυχολόγο μου. Προφανώς εγώ είχα τις αισθήσεις μου, γιατί μου είπαν πως όταν μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο έβριζα αυτόν που με χτύπησε. Είχα όμως και… αγγέλους δίπλα μου. Υπάρχει λόγος που ζω. Το αισθάνθηκα σαν προσωπικό μου θαύμα ότι έζησα» είχε πει χαρακτηριστικά.
«Στην αρχή λύγισα, όπως ήταν φυσικό. Στο νοσοκομείο, μόλις το έμαθα, έκλαιγα σαν μωρό. Και γενικά κλαίω, αλλά μόνη μου. Δεν θέλω να βλέπει ο άλλος πόσο συναισθηματική είμαι. Θεωρώ, πάντως, ότι διαχειρίστηκα καλά την κατάστασή μου και προσαρμόστηκα στα νέα δεδομένα. Στάθηκα στα πόδια μου, συνέχισα τη μουσική πορεία μου και τη ζωή μου. Δεν με άλλαξε ως άνθρωπο το ατύχημά μου. Ενιωσα ότι μπόρεσα να το παλέψω τελικά. Μέτρησα και τους φίλους μου φυσικά, γιατί στα δύσκολα φαίνονται κι αυτοί» είχε εξομολογηθεί τότε, μεταξύ άλλων, η Πένυ Σκάρου.
